Κείμενα-αφίσες συλλογικοτήτων για την πορεία:
- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Το ξημέρωμα της 12ης Σεπτεμβρίου 2012 η κατάληψη ΔΕΛΤΑ στην Θεσσαλονίκη γίνεται στόχος των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, με την εισβολή τους στο χώρο και την προσαγωγή όσων βρίσκονταν εκεί καθώς και συντρόφων/ισών που έσπευσαν για αλληλεγγύη.
Η κίνηση αυτή από πλευράς του κράτους δεν ήταν περιστασιακή, αντίθετα αποτελεί μέρος μιας γενικότερης προσπάθειας καταστολής όλων των εγχειρημάτων έμπρακτης αμφισβήτησης της κυριαρχίας όπως είναι οι καταλήψεις, τα στέκια, οι συνελεύσεις, οι απελευθερωμένοι-αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι (πάρκα, αγροί, ραδιοφωνικές συχνότητες κλπ). Προφανώς στόχος του κράτους δεν είναι η «αξιοποίηση» των εγκαταλειμμένων κτιρίων, όπως διάφοροι γραφικοί βολευτάδες κραυγάζουν από της βουλής τα έδρανα, αλλά η συμβολική και ουσιαστική καταστολή κάθε φωνής αντίστασης.
Διότι γνωρίζουν πολύ καλά οι κυρίαρχοι ότι σημασία δεν έχουν τα «ντουβάρια» όπως κάποιοι αφελείς νομίζουν, αλλά η ίδια η πράξη της κατάληψης που αμφισβητεί ανοιχτά έναν από τους θεμέλιους λίθους του καθεστώτος που είναι η ιδιοκτησία.
Γνωρίζουν επίσης ότι όλα τα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα είναι χώροι απελευθερωμένοι, ανοιχτοί, ζωντανοί, ξεχωρίζοντας μέσα στην μιζέρια της πόλης και πηγαίνοντας κόντρα στην πανούκλα της εμπορευματοποίησης.
Είναι χώροι για και από την κοινωνία, χώροι δημιουργίας, στέγης, σίτισης επικοινωνίας, διασκέδασης, αυτομόρφωσης, υγείας, ενημέρωσης κ.α. Με ανοιχτές, αδιαμεσολάβητες διαδικασίες λειτουργίας, χωρίς ηγεσίες και ιντελιγκέντσιες, όντας εστίες κοινωνικής απεύθυνσης, αλληλοβοήθειας και αυτοοργάνωσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι με το ξέσπασμα της κρίσης και την αποδόμηση του πολιτικού σκηνικού που συντελείται, νέες εστίες αντίστασης ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε πόλεις και γειτονιές όλης της χώρας, προσθέτοντας νέους πονοκεφάλους στις κατά τόπους «ηγεσίες».
Τα κομματικά μαντριά βλέπουν το ποίμνιο τους να ελαττώνεται δραματικά καθώς οι μπαγιάτικες υποσχέσεις τους έχουν πιάσει πάτο. Η απόπειρα νεκρανάστασης της νεοναζιστικής κουστωδίας με κυριότερο μέσο την επικοινωνιακή αβάντα, δείχνει ότι το καθεστώς μπροστά στον κίνδυνο ρητής του αμφισβήτησης χρησιμοποιεί όλες του τις εφεδρείες.
Ας κοπιάσουν.
Για εμάς, οι αυτοοργανωμένοι χώροι που σκοπός τους είναι η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, δεν είναι τίποτα άλλο από την ίδια την ζωή και για αυτό είναι αδιαπραγμάτευτοι.
Δεν θα αφήσουμε τις ζωές μας να τις χειρίζονται άλλοι, οι κατειλημμένοι χώροι ανήκουν σε αυτούς που τους δημιουργούν, στους ελεύθερους ανθρώπους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΣΤΕΚΙΑ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΩΡΑ 12 ΠΛ.ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
Τον τελευταίο καιρό, οι κατειλημμένοι και αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι έχουν μπει στο στόχαστρο μέσα από μια σειρά “ενοχλήσεων”, εμπρησμών και εκκενώσεων με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη.
Κράτος και ΜΜΕ ποινικοποιούν δράσεις, αγώνες, ζωές μέσα από την εκ νέου ανακάλυψη και εγκληματοποίηση των «επικίνδυνων τάξεων» και την κατασκευή της σύγχρονης φιγούρας του «εσωτερικού εχθρού», στην οποία εντάσσονται όλοι όσοι αντιστέκονται και αγωνίζονται.
Μέσα στο πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, το κράτος διατάζει, επιβάλλει και καταστέλλει στη βάση μιας κοινωνίας καταδικασμένης στη φτώχεια και την εξαθλίωση, προκειμένου να αναχαιτίσει κάθε ψήγμα αντίστασης ενός δυνητικά εξεγερμένου πληθυσμού. Επιχειρεί να μη λαμβάνει σάρκα και οστά κανένας κοινωνικός και ταξικός αγώνας, ποτέ και πουθενά.
- Εκτός από την ωμή καταστολή, δοκιμάζει να μετατρέψει τη διάχυτη οργή που πηγάζει από την κρίση σε φόβο, απάθεια ή «κανιβαλισμό» απέναντι στα πιο ευάλωτα και υποτιμημένα κομμάτια της κοινωνίας, επιχειρώντας την ανασυγκρότηση του «εθνικού κορμού», ενάντια στον κατασκευασμένο «εσωτερικό εχθρό».
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ.
Όμως οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν τους χώρους κοινωνικής δράσης και αυτοοργάνωσης των αναγκών μέσα από πολιτικές εκδηλώσεις, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, αντιεμπορευματικά καφενεία, εργαστήρια αυτομόρφωσης, δημιουργικές δραστηριότητες, κολεκτίβες στέγασης, χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος και τους πλαστούς διαχωρισμούς της φυλής και του φύλου.
Είναι χώροι επικοινωνίας, πολιτικής ζύμωσης και πραγμάτωσης της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Είναι ορμητήρια αγώνα και θα παραμείνουν όπλα στα χέρια των αντιστεκόμενων απέναντι στον κοινωνικό κατακερματισμό, την πειθάρχηση και την υποδούλωση που οδηγούν στην περαιτέρω εκμετάλλευση και τη λεηλασία των ζωών μας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΠΟΡΕΙΑ 1/12 • 12:00 • ΠΛ.ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Σε μια νομιμότητα, που μας λεηλατεί τη ζωή, παραμένουμε εστίες ανομίας.
Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι είναι κομμάτια απελευθερωμένου χωροχρόνου. Είναι θραύσματα ουτοπίας, μέσα στην κοινωνική ερημοποίηση που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι. Είναι κοινωνικά αναχώματα απέναντι στο φασισμό. Μέσα τους κυοφορείται ο σπόρος της ανατροπής. Σε αυτούς τους χώρους πειραματιζόμαστε, με τις δομές που οραματιζόμαστε. Προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε την αντιεμπορευματική, αυτοοργανωμένη έκφραση, μέσα από συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Δημιουργούμε εστίες αντιπληροφόρησης, μέσα από ραδιοφωνικές συχνότητες και διαδικτυακά εγχειρήματα. Αναπτύσουμε τη συλλογική αυτομόρφωση, με μαθήματα, ανοιχτά σε όλους. Αναπτύσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη, με ιατρεία και συλλογικές κουζίνες. Έτσι δημιουργούμε σιγά σιγά, σε κάθε πόλη και γειτονιά, τις σχέσεις και τις ιδέες που θα ανατρέψουν το καθεστώς δουλείας, που μας έχει επιβληθεί.
ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ
ΑΥΤΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ
Η καταστολή στην κατάληψη Δέλτα, αλλά και σε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα σε όλη την χώρα (Δράκα, Apertus,Αφροδίτης 8), είτε αυτή προέρχεται απευθείας από την κρατική γραμμή, είτε μέσω κάθε λογής παρακρατικών οργανώσεων, έρχεται να προστεθεί σε μια μεγάλη λίστα επιθέσεων στην κοινωνία, με αποκορύφωμα τα αντιεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα, που μας επιβάλλουν τα τελευταία χρόνια. Η συνεχής και παραδειγματική επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στο σύνολο των ανθρώπων που αντιστέκονται, μόνο στόχο έχει τον εκφοβισμό και την παύση κάθε ανατρεπτικής πρακτικής και φωνής. Με όπλα τους τον αποπροσανατολισμό και τον τρόμο, προσπαθούν να μας καταστήσουν άβουλους υπηκόους τους, για να μπορέσουν να στρώσουν το δρόμο προς μια ολοκληρωτική κοινωνία.
συντονισμός καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων και στεκιών αθήνας, σύντροφοι-συντρόφισσες
Ζούμε σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης του συστήματος και διαρκούς όξυνσης μιας συνολικής επίθεσης των κυρίαρχων πάνω στα πληβειακά και πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου υποβαθμίζονται και καταστρέφονται οι όροι ζωής σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού, εκδηλώνονται όλο και περισσότερο φαινόμενα απαξίωσης κι απονομιμοποίησης του συστήματος, καθώς και πολλαπλασιασμού των αυθόρμητων ή οργανωμένων πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων από τα κάτω. Για αυτό και η διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και τους όρους ζωής των από κάτω της κοινωνίας συνοδεύεται από την αντίστοιχη όξυνση και κλιμάκωση της κρατικής και σε αρκετές περιπτώσεις και παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων. Και ιδιαίτερα εκείνων των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται και δεν περιορίζονται από τους θεσμούς, τους φορείς και τους παράγοντες του συστήματος, αλλά εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, επιχειρώντας το πέρασμα από την αυθόρμητη διαμαρτυρία και αγανάκτηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων στη συνειδητή εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση ως μοναδική διεξοδική απάντηση στην κρίση του συστήματος και την επίθεση της άρχουσας τάξης.
Οι καταλήψεις και γενικότερα οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι συγκεκριμένο κομμάτι αυτής της συνειδητής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των ευρύτερων κοινωνικών αγώνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και οι καταλήψεις βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών, και ειδικά σήμερα κατέχουν μια από τις πρώτες θέσεις στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους για το χτύπημα και την εξουδετέρωση των αντιστάσεων που ξεπηδούν από τα κάτω.
Γενάρης 2012
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
που χτυπήθηκαν (Δράκα στην Κέρκυρα, Δέλτα στη Θεσσαλονίκη, Δημοτική
Αγορά στην Κυψέλη, Αφροδίτης 8 στη Βέροια) και σε όλες τις καταλήψεις
ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Διαδήλωση 1η Δεκέμβρη, πλ. Βικτωρίας, 12 μ.μ.
25 χρόνια – κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37
squathost.com/lelas_k
Οι καταλήψεις εδώ και δεκαετίες αποτελούν ορμητήρια αντίστασης και αγώνα απέναντι στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον εκφασισμό που επιφέρουν κράτος και αφεντικά, λειτουργώντας ως δομές που προτάσσουν την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τη συντροφικότητα και την αντίσταση. Είναι χώροι δημιουργίας, έκφρασης, ελεύθερης σκέψης και πολιτικής ζύμωσης. Στέκονται ως κοινωνικό ανάχωμα απέναντι στην επίθεση που εξαπολύει το κράτος προς τους καταπιεσμένους, προωθώντας την Κοινωνική και Ταξική επανάσταση για μια κοινωνία ΙΣΟΤΗΤΑΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Από τη μια πλευρά το κράτος βαφτίζοντας ως εσωτερικό εχθρό τόσο τον α/α χώρο όσο και τις δράσεις του, εντείνει το επίπεδο καταστολής και επιτίθεται σε κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα και σε όποιον αγωνίζεται. Από την άλλη οι παρακρατικές συμμορίες με τον ίδιο πάντα στόχο φτάνουν εκεί όπου δεν μπορεί να φτάσει το «νόμιμο» χέρι του κράτους κάνοντας εμπρηστικές επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο-επίθεση με αυτοσχέδιο εκρηκτικό-εμπρηστικό μηχανισμό, κατάληψη Δράκα στην Κέρκυρα-εμπρηστική επίθεση, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο Ρέθυμνο-διπλή εμπρηστική επίθεση).
Οι κατασταλτικές-τρομοκρατικές επιχειρήσεις κράτους-παρακράτους δε μας φοβίζουν. Συνεχίζουμε δυναμικά με όπλα μας τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, με σκοπό να αντεπιτεθούμε στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν.
Από το πρώην σφραγισμένο Κοινωνικό Κέντρο Βοξ, εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγύη μας
Στην κατάληψη Δέλτα στη Θεσ/κη (που σφραγίστηκε μετά από εντολή του Δένδια)
Στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης (που εκκενώθηκε μετά από εντολή του Καμίνη)
Στο αυτόνομο στέκι Baruti της Βέροιας (εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στις 25/3)
Σε κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα που δέχτηκε επίθεση από φασιστικές συμμορίες και συνεχίζει να αγωνίζεται!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 1/12 , 12.00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
Κ*ΒΟΞ
Είναι πλέον φανερή η λυσσαλέα επίθεση του κράτους ενάντια στην κοινωνία. Στο στόχαστρο βρίσκονται απεργοί, εργαζόμενοι και φοιτητές, απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες, αντιφασιστικές δράσεις και θα θεωρούσαμε τουλάχιστον απρεπή την έλλειψη ενδιαφέροντος για τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους. Η εκκένωση της κατάληψης ΔέΛΤΑ αποτελεί μια έκφανση της πολύπλευρης κρατικής καταστολής που αποσκοπεί στη διάχυση του φόβου στο εσωτερικό της κοινωνίας. Οι καταλήψεις είναι αναχώματα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, ειναι εστίες αντίστασης και δημιουργίας αγώνων εντός των μουδιασμένων μητροπόλεων, είναι τα ακονιστήρια εκείνα των κοφτερών μαχαιριών της ριζοσπαστικής σκέψης και δράσης. Τα ακονιστήρια εκείνα των κοφτερών μαχαιριών του ταξικού πολέμου, μαχαίρια τα οποία έχουν χάσει τα θηκάρια τους προ πολλού. Και τα ακονιστήρια αυτά πρέπει να παραμείνουν στα χέρια αυτών που δε λησμόνησαν ποτέ αυτό τον πόλεμο.
ΠΟΡΕΙΑ: Σάββατο 1/12, 12μμ πλ. βικτωρίας
Κάθε κατάληψη που δημιουργείται αποτελεί έναν ακόμη σπόρο ανατροπής και ελευθερίας
Οι κοινωνικοί αγώνες αποτελούν για το κράτος έναν εχθρό που φροντίζει να πολεμά με κάθε τρόπο. Κομμάτι αυτών των αγώνων είναι και οι κατειλημμένοι/αυτοοργανωμένοι χώροι που με το λόγο και τη δράση τους αποτελούν πεδίο ζύμωσης και συλλογικοποίησης των αγώνων. Οι καταλήψεις δεν ενοχλούν το κράτος απλά επειδή κάποια άδεια κτίρια καταλαμβάνονται αλλά επειδή εχθρεύονται τις κρατικές λογικές και πρακτικές καθώς λειτουργούν με πρόσημα ισότητας, αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και αγώνα, στεγάζοντας και δραστηριοποιώντας άτομα και συλλογικά εγχειρήματα.
Η κατάληψη Δέλτα στην Θεσσαλονίκη αποτελεί μια ακόμη κατάληψη που δέχθηκε την ολομέτωπη επίθεση των κρατικών μηχανισμών, των δημόσιων υπηρεσιών που εκκίνησαν την διαδικασία έξωσης, τις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις που εισέβαλαν βίαια και με καλυμμένα πρόσωπα, τις εισαγγελικές αρχές που, σε αγαστή συνεργασία, μαγείρεψαν στημένες και βαριές διώξεις. Δεν ήταν η πρώτη, μιας και μόνο τα τελευταία δύο χρόνια καταστάλθηκαν μια σειρά από κατειλημμένα/αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως το Κ*BOΞ (το οποίο ανακαταλήφθηκε), οι κατειλημμένες φοιτητικές εστίες Παντείου από την οποία ο πρύτανης εξασφάλισε υπουργική καρέκλα, η Αφροδίτης 8 στη Βέροια, η Δημοτική Αγορά Κυψέλης. Και δεν είναι βέβαια η τελευταία μιας και η επικείμενη καταστολή απειλεί μια σειρά από καταλήψεις με σημαντικότερο παράδειγμα την κατάληψη Σκαραμαγκά επί της Πατησιών.
Σε μια πολιτικοοικονομική συνθήκη όπου η εξουσία χάνει διαρκώς την κοινωνική συναίνεση όσον αφορά την δυνατότητα επιβολής της πάνω στον κοινωνικό ιστό, οι καταλήψεις είναι φυσικό να κατέχουν πρωταρχικό ρόλο στα κατασταλτικά της σχέδια, αφού με τις λειτουργίες τους δημιουργούν συνθήκες ρήξης και ανοιχτής αντιπαράθεσης με αυτήν. Η κρατική καταστολή μπορεί να χτυπά τις υποδομές τους, δηλαδή τα ίδια τα κατειλημμένα κτίρια, στοχεύει όμως ουσιαστικά στις δομές και τις οριζόντιες σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα τους. Σε εποχές όπου η στέγαση, η επιβίωση με αξιοπρέπεια, οι συντροφικές σχέσεις κλονίζονται από τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, οι καταλήψεις αποτελούν παράδειγμα και αποτελεσματικό τρόπο δράσης μέσω των αυτοοργανωμένων ιατρείων, των μαθημάτων αυτομόρφωσης, των κατειλημμένων ραδιοσυχνοτήτων και εστιών αντιπληροφόρησης, θεατρικών παραστάσεων, συναυλιών, προβολών, πολιτικών εκδηλώσεων. Απέναντι λοιπόν στους εκατοντάδες άστεγους που ολοένα αυξάνονται, οι μαζικές καταλήψεις άδειων και αχρησιμοποίητων δημόσιων κτιρίων αποτελούν ένα ενδεχόμενο το οποίο τρέμει το κράτος και η μεγάλη ιδιοκτησία. Απέναντι στα ορατά προβλήματα σίτισης μεγάλου μέρους της κοινωνίας, οι συλλογικές κουζίνες που στεγάζουν πολλές καταλήψεις, ανοιχτές σε κάθε άνθρωπο αποτελούν παράδειγμα κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αλληλοβοήθειας. Απέναντι στην αποπολιτικοποίηση και στην επιβολή του κοινωνικού κανιβαλισμού μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, μεταξύ εργαζομένων και ανέργων, μεταξύ ανθρώπων που έχουν χάσει τα πάντα με ανθρώπους που πασχίζουν να διατηρήσουν τα ελάχιστα, οι καταλήψεις στέκονται ανταγωνιστικά απέναντι στις σχέσεις κυριαρχίας που επιβάλλονται μες στο υπάρχον σύστημα.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη στους κατειλημμένους αυτοργανωμένους χώρους δεν είναι απλά μια πράξη στήριξης απέναντι σε εγχειρήματα και ανθρώπους που διώκονται, αλλά μια πράξη στήριξης του κοινωνικού αγώνα, των δομών και των υποδομών του. Αποτελεί μια αναγκαιότητα για κάθε άνθρωπο που επιθυμεί κάποτε η ισότητα να αντικαταστήσει την ιεραρχία, η αλληλεγγύη την εκμετάλλευση, η ελευθερία την καταπίεση. Η επίθεση ενάντια στους κατειλημμένους/αυτοοργανωμένους χώρους είναι επίθεση εναντίον του κόσμου του αγώνα, είναι επίθεση εναντίον όλων μας.
Ως συνέλευση, δραστηριοποιούμαστε σε μία ποικιλόμορφη γειτονιά αποτελούμενη από μετανάστες, πολιτικούς πρόσφυγες, «περιθωριοποιημένα» κοινωνικά άτομα, καταληψίες, ιδιοκτήτες και νοικάρηδες. Αποτελώντας κομμάτι αυτής της ιδιόμορφης συνθήκης, προσπαθούμε να γίνουμε ένας ζωντανός κοινωνικός οργανισμός, μια οργάνωση γειτονιάς, με τις αναπόφευκτες αντιφάσεις και προβληματικές της μέσα στην οποία η διαφορετικότητα σε αντιλήψεις, καταβολές, ακόμα και τη γλώσσα αποτελεί πλούτο και η δυναμική τους σύνθεση το ζητούμενο διακύβευμα.
Έχοντας την συνείδηση ότι είμαστε ικανοί να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, υπερασπιζόμαστε το κίνημα των καταλήψεων ως μέσο έμπρακτης αμφισβήτησης της κυριαρχίας και ως κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
Ούτως ή άλλως, η εκκένωση μιας κατάληψης αποτελεί μόνο αφορμή ώστε να οχυρώσουμε τις δομές μας για να διατηρηθούν στο χώρο και το χρόνο.
Προτάσσουμε την αξία χρήσης, την από κοινού δράση, την αλληλοβοήθεια, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Σάββατο 1 Δεκέμβρη 2012
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
12:00 πλατεία Βικτώριας
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών
prosf@hotmail.gr
ŞUNA İKNA OLMUŞ DURUMDAYIZ EŞİTLİK VE
ÖZGÜRLÜK DÜNYASI ANSIZIN GÖKTEN DÜŞMEYECEK,
O ZATEN ESKİ DÜNYANIN İÇİNDE TOHUM HALİNDE.
ŞİMDİDEN GÜÇLENDİKÇE YAYILDIKÇA VE YARATTIKÇA ORTAK ÇALIŞMA VE YAŞAM DENEYIMLERİNİ
BESLİYOR, Kİ BUNLAR BİZİ TOPLUMSAL ÖZNELER
OLARAK SAPTIYOR, MEVCUDİYETLE OLGUN BİR ÇATIŞMA,
SADECE GEDİKLER AÇARAK DEGİL, YIKIMI YARATACAK VE AYNI ZAMANDA YENİNİN YARATILMASI SORUMLULUGUNU
OMUZLARINA YÜKLEMEYEDE HAZIR.
DAYANIŞMA, İŞGALLERDE VE KURTARILMIŞ BÖLGELERDE
YÜRÜYÜŞ
CUMARTESİ 1/12/12
SAAT 12:00
VİKTORIA MEYDAN, NINDA
ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ
Συνειδητοποιούμε, χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη, πως κράτος και κεφάλαιο έχουν βγάλει καιρό τώρα τα όποια δημοκρατικά τους προσωπεία. Συνειδητοποιούμε την άμεση ανάγκη να απαλλαγούμε κι εμείς από τα όποια μάταια όνειρα και φρούδες ελπίδες ανόδου στη “κοινωνική πυραμίδα”, και να οξύνουμε τις αντιστάσεις μας. Mέσα στο καθεστώς εντεινόμενης εξαθλίωσης και καταπίεσης που μας έχουν επιβάλει, η δημιουργία αυτοοργανωμένων δομών αντίστασης και αλληλεγγύης (στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης και διαμονής) αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ανατροπή, καθώς και για αξιοπρεπή διαβίωση. Συνειδητοποιούμε πως μόνο έτσι θα πάρουμε τις ζωές μας στα δικά μας χέρια και θα πάψουμε να αποτελούμε το εκμεταλλεύσιμό τους προϊόν.
Η κάλυψη των αναγκών για στέγαση, σίτιση, ένδυση, ιατρική περίθαλψη, μόρφωση, αλλά ακόμα και για διασκέδαση, ψυχαγωγία, κοινωνικοποίηση, είναι στοιχειώδης για τη ζωή κάθε ατόμου. Όμως η εμπορευματοποίησή της -ειδικότερα σε καιρούς κρίσης- καθιστά την καθημερινότητα μια μάταιη μάχη για επιβίωση, ακόμη και για τους κυνηγούς των τελευταίων μικροαστικών ονείρων. Έτσι, εμείς προσπαθούμε να διαμορφώσουμε από κοινού μία κοινωνία απαλλαγμένη από λογικές κέρδους και ανταγωνισμού και βασισμένη σε οριζόντιες δομές. Οι εν λόγω δομές πραγματώνονται μέσα στις συνελεύσεις γειτονιών, στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια των σχολών και στα κάθε λογής αυτοοργανωμένα εγχειρήματα· εγχειρήματα όπως οι καταλήψεις – επανοικειοποιήσεις δημοσίων και ιδιωτικών χώρων (είτε κτηρίων είτε ανοιχτών εκτάσεων). Σ’ αυτούς τους χώρους δημιουργούνται κοινωνικά ιατρεία, ανταλλακτικά – χαριστικά παζάρια, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αυτοδιαχειριζόμενα καφενεία, μπαρ και βιβλιοθήκες, και γίνονται συλλογικές κουζίνες, μαθήματα αυτομόρφωσης, συζητήσεις κοινωνικού και πολιτικού ενδιαφέροντος, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών, συναυλίες, όλα στα πλαίσια μίας προσπάθειας να ικανοποιηθούν συλλογικά βασικές μας επιθυμίες και ανάγκες. Παράλληλα, καθιστούμε τους χώρους αυτούς κέντρα αγώνα, για την ολοκληρωτική ρήξη του υπάρχοντος συστήματος.
Όσο όμως ο κόσμος ψάχνεται και ψάχνει, όσο προσπαθεί να πάρει ανάσα, οι δυνάστες συνεχίζουν έναν ανηλεή πόλεμο ενάντια σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο και τη ρητορία τους. Με φτηνές δικαιολογίες περί “διατάραξη της κοινής ειρήνης” ή “καταπάτηση και καταστροφή ξένης περιουσίας”, επιχειρούν να σβήσουν απ’ το χάρτη κάθε ίχνος διαφορετικότητας, κάθε ίχνος αυτενέργειας, κάθε ίχνος συλλογικής προσπάθειας για αυτοδιεύθυνση των ζωών μας. Φυσικός σύμμαχος του κράτους, στον αγώνα για κάθαρση της κοινωνίας από θύλακες αντίστασης, είναι οι παρακρατικές φασιστικές ομάδες, που αναλαμβάνουν τις πιο ακραίες εκφάνσεις αυτού του πολέμου. Πρόσφατα παραδείγματα της κοινής τους προσπάθειας, η βομβιστική επίθεση στην κατάληψη Apertus στο αγρίνιο (11/7), η πυρπόληση της κατάληψης Δράκα στην κέρκυρα (13/7), η σφράγιση της Ανοιχτής Κατάληψης Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης στην αθήνα (18/8) και οι εκκενώσεις των καταλήψεων ΔΕΛΤΑ στη θεσσαλονίκη (12/9), Αφροδίτης 8 στη βέροια (1/10) καθώς και καταλήψεων στέγης σε όλη τη χώρα. Τις επιθέσεις αυτές έρχονται να συμπληρώσουν κι άλλες, όπως επίσης οι καθημερινές προσαγωγές, οι συλλήψεις, η στοχοποίηση αγωνιστών/στριών, τα πογκρόμ (κρατικά και μη), οι επιθέσεις των μηχανισμών καταστολής στις διαδηλώσεις, όλα σ’ ένα πλαίσιο τρομοκράτισης και γενικευμένου φόβου.
Συνειδητοποιούμε, πως το πάθος των εκμεταλευτών να μας εξαφανίσουν πηγάζει απ’ το φόβο τους· φοβούνται (και καλά κάνουν), πως οι ζυμώσεις και οι δράσεις που γίνονται μέσα από τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους θα προκαλέσουν την πτώση τους. Συνειδητοποιούμε, πως τα κτίρια που στεγάζουν τέτοια εγχειρήματα δεν καταστρέφονται, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε τα ΜΜΕ· παίρνουν ζωή απ’ τον κόσμο που τα επανοικειοποιείται, σε αντίθεση με την προηγούμενη τους κατάσταση, δηλαδή τη θλιβερή εγκατάλειψη και τη σαπίλα. Συνειδητοποιούμε, όλο και περισσότερο, πως δεν χρειαζόμαστε προστάτες, ιεραρχίες και εξουσία να ορίζουν τις ζωές μας. Συνειδητοποιούμε, πως η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Συνειδητοποιούμε, πως η κοινωνία δεν ζημιώνεται από τις καταλήψεις, αλλά από τη διαχείρισή της από κρατικούς και τοπικούς άρχοντες· σαν βλέπουν κάτι να ξυπνάει και να κινείται στην κοινωνία, το παρουσιάζουν ως επικίνδυνο και τρομακτικό και προσπαθούν να το ξεριζώσουν απ’ αυτήν, έτσι ώστε να μπορέσουν να το συνθλίψουν. Συνειδητοποιούμε, και απαντάμε δυναμικά:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ!
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Σε περιόδους κρίσης και απότομων μεταβολών στους ρυθμούς της κανονικότητας, η κυριαρχία της άρχουσας τάξης απειλείται από την άρνηση των καταπιεσμένων να υπακούσουν στην ισοπέδωση της ζωής τους. Όταν ένα ευρύ κομμάτι της κοινωνίας αρχίζει να αμφισβητεί ρητά και κατηγορηματικά την εξουσία, τότε το κράτος αφήνει στην άκρη τον δημοκρατικό μανδύα, για να φανεί απροκάλυπτα η χλαμύδα του ταξικού πολέμου. Με βία και τρομοκρατία, η εξουσία ορίζει τις επιδιώξεις της ως υπέρτατο αγαθό, ως ζήτημαυπαρξιακό[1] για την ίδια την κοινωνία. Καταδεικνύει εσωτερικούς εχθρούς, όλους όσους δεν αναγνωρίζουν το συμφέρον της εξουσίας ως δικό τους, όλους όσους επιλέγουν να αντιστέκονται, με πρώτους αυτούς που αντιστέκονταν πάντα. Η αξιοσέβαστη για τους (μικρο)αστούς τήβεννος της δικαιοσύνης και της νομιμότητας, εναποτίθεται μπροστά στα άρβυλα των μπάτσων και των φασιστών. Στην κοινωνία του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, των μεταναστών και των χρεοκοπημένων νοικοκυριών, το κράτος έκτακτης ανάγκης δεν είναι αναγκαίο κακό για την επιβίωση της κοινωνίας, αλλά επιλογή της ντόπιας εξουσίας και όπλο για τη δική της επιβίωση.
Η αναβάθμιση της κρατικής καταστολής σε πρωτεύον στοιχείο εφαρμογής της πολιτικής ατζέντας είναι ο βασικός πυλώνας της επιλογής του κράτους έκτακτης ανάγκης. Οι εστίες αντίστασης, στοχοποιούνται σαν εστίες ανομίας κατά την έκφραση του Δένδια και οι αγωνιστές σαν κουκουλοφόροι κατά τον Σαμαρά και τον συρφετό των απόγονων των δοσίλογων ταγματασφαλιτών και των κρανοφόρων που τους συνοδεύουν. Η συντεταγμένη Πολιτεία[2] ρίχνεται σύσσωμη σε ένα κυνήγι μαγισσών, με επανειλημμένες ερωτήσεις στη βουλή για κατειλημμένους χώρους και εισαγγελικές εντολές για χαρτογράφηση των καταλήψεων. Το κράτος της μηδενικής ανοχής αποκαθιστά τη νομιμότητα, ορίζοντας αυθαίρετα ως παράνομο οτιδήποτε στέκεται ενάντια στο νέο ολοκληρωτισμό. Καταλήψεις, στέκια, χώροι αντίστασης στην κοινωνική βαρβαρότητα αλλά και αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί αγώνες, απεργίες, λαϊκές συνελεύσεις και συλλογικότητες, δέχονται επιθέσεις απίστευτης αγριότητας από τους μπάτσους και τα ΜΜΕ, απειλές, τρομοκρατία, συλλήψεις, βασανισμούς, διαπόμπευση, χτυπήματα φασιστοσυμμοριών[3]. Το κράτος δουλεύει μαζί με το παρακράτος και τα ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία ενάντια στους αγωνιστές και σε κάθε εστία πραγματικής αντίστασης. Και φυσικά, η νομιμότητά τους είναι «μονόφθαλμη». Λίστες με φοροφυγάδες «εξαφανίζονται», μεγαλοκαταχραστές «δημόσιου χρήματος» αφήνονται ανενόχλητοι από τα αυτόφωρα, «τάγματα εφόδου» παρελαύνουν στην καθημερινή μας ζωή με σκοπό να την ελέγχουν, μετανάστες χτυπιούνται ανελέητα από νυχτερινές συμμορίες με τη συνδρομή της αστυνομίας.
Η καταστολή του αντιστεκόμενου κομματιού της κοινωνίας και η παρουσίασή του ως μη νόμιμο και μη αποδεκτό από την κοινωνία, ανάγεται σε αυτοσκοπό μιας εξουσίας που πρέπει να πείσει τους πολλούς, ότι το συμφέρον τους είναι ίδιο με αυτό των αφεντικών τους. Με κινηματογραφικές καταδρομικές εκκενώσεις σαν αυτή της κατάληψης ΔΕΛΤΑ στη Θεσσαλονίκη, κράτος και παρακράτος προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τα φοβικά αντανακλαστικά μιας ήδη φοβικής κοινωνίας. Το κράτος, το κοινοβούλιο και οι μπάτσοι του Δένδια εμφανίζονται σαν οι υπερασπιστές του «καλού» και της «νομιμότητας» ενάντια στις «υπόγειες δυνάμεις του κακού» που φωλιάζουν στα στέκια, στις καταλήψεις, στους κοινωνικούς χώρους. Η εξουσία δαιμονοποιεί κάποιους και αθωώνει άλλους, στη βάση της δικής της «ηθικής». Η αντί-βία των καταπιεσμένων εξισώνεται με τη βία των μπράβων. Τα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης εξισώνονται με τα ξυράφια των φασιστών. Η βία θα πρέπει να παταχθεί, όταν προέρχεται από τα κάτω.
Η καταστολή και η από-νομιμοποίηση των κοινωνικών αγώνων και των αντιστεκόμενων ανθρώπων είναι αναμενόμενη για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Σε περιόδους κρίσης και εξαθλίωσης οι ίδιοι οι από κάτω μπορούν – αν θελήσουν – να προκαλέσουν μια πραγματική «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» για την εξουσία. Ο καθορισμός και ο επαναπροσδιορισμός της νομιμότητας δεν είναι προνόμιο των κυρίαρχων. Η νομιμότητα των κοινωνικών αγώνων, των αυτοοργανωμένων χώρων και των καταλήψεων κερδίζεται στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων μέσα από τις ίδιες τις κοινωνικές σχέσεις, δεν απονέμεται από κανέναν Δένδια. Αντίθετα με τους κυρίαρχους που στέκονται απέναντι, εμείς είμαστε κομμάτι της κοινωνίας, ζούμε και δρούμε μέσα και με αυτήν. Δημιουργούμε οριζόντιες ισότιμες δομές, παράγουμε πολιτισμό μέσα και έξω από τους χώρους μας, δεν κατέχουμε αλλά μοιραζόμαστε γνώσεις και αγαθά, κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη, δημιουργούμε δικά μας κανάλια επικοινωνίας και πληροφόρησης, παράγουμε μια συνείδηση αντίστασης και ανυποταγής. Στους αυτοοργανωμένους χώρους και τις καταλήψεις φτιάχνουμε τον κόσμο που θέλουμε να ζούμε, με δικά μας ραδιόφωνα και εφημερίδες, με ομάδες αυτομόρφωσης, συλλογικές κουζίνες, αυτοδιαχειριζόμενα καφενεία, κοινωνικά ιατρεία, γυμναστήρια, μπαξέδες, μουσικές και χορούς. Χωρίς διαχωρισμούς και ανισότητες, χωρίς καταναγκασμούς και επιβολές. Μπορεί τα παραπάνω να συνιστούν «εστίες ανομίας» για το κράτος, οι τοπικές κοινωνίες όμως που συνδιαλέγονται με αυτά έχουν διαφορετική άποψη.
Η μεθόδευση του κράτους και η κλιμάκωση της βίας απέναντι στους αυτοοργανωμένους χώρους είναι ευθέως ανάλογη της κοινωνικής ασφυξίας, της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας του συστήματός τους, της δημοκρατίας τους και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Τα κοινωνικά εγχειρήματα, οι καταλήψεις και τα στέκια, χτυπιούνται γιατί αποτελούν εστίες αντίστασης στον κοινωνικό ζόφο, εστίες πολιτικής και πολιτιστικής δημιουργίας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. Προπάντων όμως, γιατί είναι φορείς της πρότασης για μια άλλη κοινωνία που θα χτιστεί στα ερείπια της παλιάς, αυτοοργανωμένη από τους ίδιους τους παραγωγούς του υλικού πλούτου και τους πραγματικούς δημιουργούς του πολιτισμού, που θα πατά στις αρχές της απόλυτης ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Σε ένα κόσμο που καταρρέει και αποσυντίθεται ταχύτατα, βγάζοντας στην επιφάνεια όλο τον κρυμμένο από την «ευημερία» βούρκο και εμφανίζοντας σε όλο της το μεγαλείο την υλική, κοινωνική και πνευματική φτώχεια, η πρόταση της ανατροπής για μια νέα αυτοοργανωμένη κοινωνία των από κάτω είναι για εμάς η μόνη ρεαλιστική διέξοδος. Οι εξουσιαστές έχουν κάθε δίκιο να φοβούνται.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ – ΑΦΕΝΤΙΚΑ – ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΝΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
[1] «Η δημοκρατία συνίσταται αποκλειστικά στην εξεύρεση μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, καθότι ο λαός δεν μπορεί να αποφασίζει κυρίαρχα για ένα ζήτημα υπαρξιακό όπως το χρέος». (Ευάγγελος Βενιζέλος)
[2] «Το μήνυμα που στέλνει σήμερα η συντεταγμένη Πολιτεία είναι σαφές και προς πάσα κατεύθυνση: μηδενική ανοχή στην ανομία και στην κατάλυση της νομιμότητας. Η Ελληνική Δημοκρατία θα προασπίσει την απαίτηση της κοινωνίας για πλήρη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας προς όφελος του ελληνικού λαού, παντού και σε κάθε περίπτωση». (Ν.Δένδιας για εκκένωση της κατάληψης ΔΕΛΤΑ)
[3] Από τον Ιούλιο μέχρι και σήμερα, το «κυβερνητικό έργο» που παρουσίασε ο Σαμαράς σε πρόσφατες δηλώσεις του, απαριθμεί δύο φασιστικές επιθέσεις με εμπρησμό (καταλήψεις «Αpertus» στο Αγρίνιο και «Δράκα» στην Κέρκυρα), τρεις εκκενώσεις χώρων («δημοτική αγορά Κυψέλης», «κατάληψη Δέλτα» στη Θεσσαλονίκη, «αυτόνομος κοινωνικός χώρος Αφροδίτης 08» στη Βέροια), δύο επιθέσεις των ΜΑΤ στις προσυγκεντρώσεις αυτοργανωμένων χώρων (Ζωγράφου και Δάφνη) στην απεργία 26/9 μετά από υπόδειξη της Χρυσής Αυγής μέσα στη βουλή, και τελευταία, η στοχοποίηση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά από τον πρόεδρο του ΝΑΤ σε ραδιοφωνική εκπομπή, σε πλήρη αρμονία με τα λεγόμενα του Δένδια για «απαίτηση της κοινωνίας για πλήρη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας».
κατάληψη Παπουτσάδικο
http://papoutsadiko.espivblogs.net/
κατάληψη Σινιάλο
http://sinialo.espiv.net/
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΒΙΛΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
villazografou.squat.gr/
Στην εποχή που διανύουμε
….. ο κόσμος που ξέραμε τείνει στην καταστροφή του
…..ο κόσμος που ονειρευόμαστε είναι πιο ζωντανός από ποτέ
Εάν αυτό ήταν που προσδοκούσαν οι άνθρωποι όταν δημιουργούσαν στέκια, καταλήψεις και συλλογικά εγχειρήματα, τότε οι ιδέες της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης γίνονται μονοπάτι για την ελευθερία.
Οι καταλήψεις και τα συλλογικά αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν την έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσίας, της εξατομίκευσης, της απάθειας και της κοινωνικής απομόνωσης. Είναι εστίες επικοινωνίας, δημιουργίας και αντίστασης, λιγοστές αλλά εμφανείς πλέον μέσα στον αστικό χάρτη. Με κοινούς αγώνες στο δρόμο, τα συλλογικά εγχειρήματα δημιουργούν σχέσεις αλληλεγγύης και επικοινωνίας μεταξύ τους και παράλληλα σπάνε την απομόνωση ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες πόλεις και γειτονιές. Τέτοιοι χώροι, όπως είναι φυσικό αποτελούσαν ανέκαθεν στόχο για το κράτος …και τα πιο μακριά φασιστικά χεράκια του.
Στη εποχή της συστημικής κρίσης, με την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού, με τις αλλεπάλληλες επιθέσεις στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, τα συλλογικά εγχειρήματα αποτελούν μια πρώτη απάντηση οργάνωσης των κοινωνικών αντί-δομών μακριά και ενάντια στον κρατικό μηχανισμό. Έτσι, το δόγμα μηδενικής ανοχής φέρνει τα στέκια και τις καταλήψεις ακόμα πιο ψηλά στην ατζέντα της κρατικής καταστολής. Πρόσφατα παραδείγματα αυτής είναι η εκκένωση της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη, της κατάληψης στην οδόΑφροδίτης 8 στη Βέροια, η επίθεση στην κατάληψη Δράκα στην Κέρκυρα.
Και αφού η απάντηση στην καταστροφή είναι η δημιουργία, ο κόσμος που ονειρευόμαστε γίνεται ακόμα πιο ζωντανός. Θα δείτε για κάθε άστεγο που θα μένει στο δρόμο καταλήψεις στέγης να ξεφυτρώνουν στις γειτονιές. Για κάθε κατάληψη που θα χτυπιέται δεκάδες να ριζώνουν. Για κάθε μνημόνιο που θα ψηφίζεται χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους.
Θα μας βρίσκουνε πάντα μπροστά τους.
Ως την καταστροφή της εξουσίας.
Ως την ελευθερία.
10, 100 χιλιάδες καταλήψεις
Ενάντια σ’ ένα κόσμο οργανωμένης πλήξης.
Κατάληψη Strouga
Δεκελείας 116, Νέα Φιλαδέλφεια
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ!
Στο συστημα οπου ξεσπιτωνονται οικογενειες,κατασκευαζονται ασθενειες για να πωλουνται φαρμακα, σ’αυτό που το περισσευμα καταστρεφεται για να υπαρξει ξανα υπεραξια στην παραγωγη, εδώ που η φυση καταστρεφεται για να μη μπορει να αποτελεσει λυση για τους ανθρωπους, εμεις κανουμε πραξη τη δικη μας προταση εναντια στην εξαθλιωση και την απογνωση.
Η καταληψη του κτιριου στη Νηριηδων 34, δωρεα συζυγου υπουργου Γιαννοπουλου προς το ιδρυμα Νοσοκομειο Πυργου, το οποιο παραμενει πανω από 10ετια μετεωρο μεταξυ δημοσιων υπηρεσιων, αποτελει μια προταση για οργανωση και αντισταση της γειτονιας μας. Δεν καναμε καταληψη επειδη θελαμε το μοχθο καποιου αλλου, ουτε νομιζουμε ότι ανατρεψαμε η λυσαμε το προβλημα που δημιουργει το συστημα και στο χωρο της στεγης. Καθαρισαμε τη γειτονια μας από μια μεγαλη εστια μολυνσης, καναμε ένα βημα εναντια στην αποξενωση και τον εκφασισμο της κοινωνιας. Σπασαμε τα ταμπου και δειξαμε τι μπορουμε να κανουμε. Σηκωσαμε ως πολιτες το βαρος της κοινωνικης ευθύνης που μας αναλογει.
Εμεις προτεινουμε αλληλεγγυη, οργανωση, αγωνα, για να μπορεσουμε να παρουμε αυτό που παραγουμε. Αλλωστε δικο μας είναι. Εμπρακτη προταση η καταληψη, τη λειτουργουμε και σας καλουμε να παλεψουμε μαζι για τα μικρα και μεγαλα προβληματα. Για μας δεν αποτελει αυτοσκοπο το κτιριο, αλλα σημαντικο είναι η οργανωση, η αντισταση, ο αγωνας μας. Γι’αυτό δεν μπορουν να καταστρεψουν το εγχειρημα μας. Μονο ο φοβος μπορει να το σταματησει, εάν τον κουβαλουμε μεσα στη ψυχη μας. Αν η ψυχη μας τον στήνει παντα εμπρος μας. Το κτιριο είναι ένα δειγμα της θελησης μας. Ένα προσκαιρο και γιατι όχι ένα μονιμο σημειο συναντησης και ετσι υποσχομαστε να το λειτουργησουμε για τις αναγκες τις γειτονιας. Ως σημειο συναντησης για να ανταλλασουμε ιδεες, να γνωριζομαστε, να οργανωνουμε τους αγωνες μας. Σας καλουμε να σηκωσετε το δικο σας μεριδιο στην κοινωνικη ευθυνη.
Το κινημα των καταληψεων εδω και δεκαετιες αποτελει ενα απο τα σημεια αναφορας για τους κοινωνικους και πολιτικους αγωνες.
Οι καταληψεις δεν ειναι μια προσκαιρη αντιδραση και εκτονωση στη λαιλαπα που ζουμε.
Η καθε καταληψη ενωνεται με τους καθημερινους αγωνες και αποτελει και απο μονη της βαση αντιστασης , συνδιαμορφωσης , ζωης.
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Πολιτών Παλαιού Φαλήρου
καταληψη του κτιριου στη Νηριηδων 34
