Category: καταστολή

Categories
Uncategorized αλληλεγγύη Αντισεξισμός Αντιφασισμός Για την αλληλεγγύη καταστολή κρίση μετανάστες πορείες πορείεςκαταστολή στρατος

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

    ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

     Στις 30/09 πραγματοποιείται στο κέντρο της Αθήνας μετά από ανοιχτό κάλεσμα η τρίτη αντιφασιστική μοτοπορεία, σαν απάντηση στις ναζιστικές  επιθέσεις οι οποίες μάλιστα διαφημίζονταν σαν κατόρθωμα στο ίντερνετ από τους ίδιους τους φασίστες. Εκείνο το βράδυ η μοτοπορεία δέχεται επίθεση από τους τραμπούκους της ομάδας Δ και συλλαμβάνονται 15 άτομα που κρατούνται με πλημμελήματα τα οποία αναβαθμίζονται σε κακουργήματα λόγω του κουκουλονόμου (…επειδή φορούσαν κράνη! )

     Στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ οι σύντροφοι /φισσες “απολαμβάνουν” την φιλοξενία της ΕΛ.ΑΣ. : Φτυσίματα , βρισιές, χτυπήματα, απειλές, παράνομες φωτογραφήσεις και ηλεκτροσόκ με τέιζερ σε ένα σύντροφο. Εμφυλιακοί τραμπουκισμοί του στύλ “ θα σας θάψουμε όπως τους παππούδες σας τους κομμουνιστές ” ή “ θα δώσουμε τα στοιχεία σας στη Χρυσή Αυγή” ξυπνούν μνήμες από άλλες εποχές.

Τις επόμενες μέρες η στάση των μπάτσων μέσα και έξω από τα δικαστήρια δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης ως προς τις διαθέσεις του κράτους. Μετά από αναίτια επίθεση των ΜΑΤ εναντίων αλληλέγγυων στο χώρο των δικαστηρίων τραυματίζονται πολλά άτομα και συλλαμβάνονται 4 ακόμη με κατηγορίες πλημμελημάτων οι οποίοι δεν προφυλακίζονται. Για τους 15 συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας ξεδιπλώνεται στα κτήρια της Ευελπίδων ένα πρωτοφανές δικαστικό σήριαλ.Το κατηγορητήριο πέφτει σε συνεχείς αντιφάσεις,παρατείνοντας τον χρόνο αιχμαλώτισής τους. Τελικά οι 15 αφήνονται ελεύθεροι μέχρι το δικαστήριο με χρηματική εγγύηση συνολικά 45.000 ευρώ.

Ο κατασταλτικός μηχανισμός για άλλη μια φορά προστατεύει τους φασίστες του, και επιτίθεται σ’όσους αντιδρούν, ενώ τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ρίχνουν λάσπη μέσα από τα τηλεπαράθυρα εξυμνώντας τους μπάτσους και θυματοποιώντας τους φασίστες. Οι κάθε λογής “ πατριώτες” επιτίθενται σε μετανάστες και ντόπιους , σπάνε μαγαζιά και χαιρετούν ναζιστικά με τις “πλάτες” της ελληνικής αστυνομίας κάτι που δεν μας προκαλεί έκπληξη γνωρίζοντας την φασιστική φύση των κομπλεξικών υπανθρώπων που την στελεχώνουν.

O oλοκληρωτισμός του καθεστώτος δεν αποτυπώνεται μόνο σε αυτό το γεγονός : Λίγες μέρες αργότερα στην φαντασμαγορική άφιξη της Μέρκελ τίθεται σε ισχύ το στρατικοποιημένο και αποστειρωμένο σχέδιο του κράτους : απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, οι συναθροίσεις και η κυκλοφορία στους μεγαλύτερους δρόμους της Αθήνας, ενώ δεν υπάρχουν και Μ.Μ.Μ ελέω φόβου αντιδράσεων. Στις παρελάσεις της φασιστικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση εκτός από το πλήθος των μπάτσων καλείται και ο στρατός να συνδράμει στην προστασία των εξουσιαστών ενώ αυτοί ταυτόχρονα ξεκαθαρίζουν : ο στρατός μπορεί και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του “εσωτερικού εχθρού” όταν κριθεί αναγκαίο. Πριν από δύο μήνες δυνάμεις των μπάτσων εισέβαλαν στην κατάληψη Δέλτα στην Θεσσαλονίκη , σε ένα κτήριο το όποιο μαράζωνε και επισκεύασαν οι καταληψίες δίνοντας του και πολιτική-κοινωνική υπόσταση. Όταν μπήκαν μαζί με τις κάμερες οι μπάτσοι κατέστρεψαν ότι μπορούσαν μέσα από το κτήριο και συνέλαβαν 10 συντρόφους /φισσες

Επίσης τα τελευταία χρόνια η ΕΛΑΣ χρησιμοποιεί με λύσσα κάθε κατασταλτικό μέσο που διαθέτει για να ανακόψει την κοινωνική οργή,προβαίνοντας σε μαζικές προληπτικές προσαγωγές πριν από πορείες,ψηφίζοντας τρομονόμους,διασύροντας συλληφθέντες,ρίχνοντας ξύλο,χημικά ακόμη και πλαστικές σφαίρες,ενώ ξαναβλέπουμε να χρησιμοποιούνται μετά από πολλές δεκαετίες και αύρες νερού- νέα αποκτήματα από το εξωτερικό. Παράλληλα θέλοντας να ελέγξει κάθε πτυχή της ζωής μας παραγγέλνει 2 νέα βάν που μπορούν να σκανάρουν με ακτίνες Χ σπίτια, αυτοκίνητα κτλ, με το ελάχιστο κόστος των 2 εκατομμυρίων ευρώ…Λεφτά υπάρχουν , καθότι φαίνεται, απλά υπάρχουν για συγκεκριμένους σκοπούς.

Γίνεται δηλαδή φανερό ότι οι κρατιστές επιθυμούν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν την επίπλαστη εικόνα της κοινωνικής ειρήνης και να αποπροσανατολίσουν , ενώ ταυτόχρονα περνούν κάτω και πάνω από το τραπέζι οικονομικά μέτρα που θα κατακρεουργήσουν ολόκληρες γενίες. Κράτος και παρακράτος πηγαίνουν χέρι-χέρι προστατεύοντας ο ένας τον άλλο και διαφυλάσοντας ο καθένας τα προνόμιά του… Επιχειρούν να σπείρουν τον φόβο, με τα φασιστικά πογκρόμ, τις κατασταλτικές επιχειρήσεις τους και την τρομοκρατία από τα τηλεπαράθυρα των ειδήσεων.

Σαν άμεση απάντηση στη φασιστική μεταχείριση των 15 συντρόφων συλληφθέντων της αντιφασιστική μοτοπορείεας από το κράτος , σε όλο τον ελλαδικό χώρο πραγματοποιούνται κινήσεις αλληλεγγύης μέχρι και σήμερα. Πορείες ,συναυλίες οικονομικής ενίσχυσης , κείμενα ,παρεμβάσεις και όχι μόνο ταράζουν την κανονικότητα και την απάθεια,καθιστώντας σαφές πως κανείς σύντροφος δεν είναι μόνος  και πως η συνεχιζόμενη ληστρική επίθεση στις ζωές μας θα  προκαλεί τις εξεγερμένες συνειδήσεις σε ακόμη πιο δραστικές ενέργειες.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ
Ή ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ, Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ

Categories
Για την αλληλεγγύη καταστολή συγκεντρώσεις

Μικροφωνική για το Χρήστο Κολεντίνη

Σήμερα 30/12 στις 14:00 το μεσημέρι έγινε η μικροφωνική για το σύντροφο Χρήστο Κολεντίνη στην Πλατεία Μοναστηρακίου εν όψει της αυριανής εξέτασης της παράτασης ή μη της προφυλάκισης του. Εκεί μαζευτήκαμε περίπου 30 αλληλέγγυοι-ες, μοιράστηκε και διαβάστηκε το γράμμα του ίδιου και προπαγανδίστηκε η αυριανή συγκέντρωση στα Δικαστήρια της Ευελπίδων.
Ο Χρήστος Κολεντίνης παραμένει έγκλειστος από τις 09/07/2011. Συνελήφθη κατά την αποχώρησή του από μια αυτοοργανωμένη συναυλία στο Πολυτεχνείο και ξυλοκοπήθηκε άγρια από διμοιρία Ματ στη συμβολή των οδών Στουρνάρη και Μπουμπουλίνας. Κρατήθηκε για ώρες στη ΓΑΔΑ ενώ έφερε κατάγματα στο κρανίο, στα πόδια, στα χέρια και βλάβες στα νεφρά. Τέσσερις μέρες αργότερα και ενώ εξακολουθεί να νοσηλεύεται προφυλακίζεται με τις κατηγορίες της διατάραξης ειρήνης και κατοχής και χρήσης εκρηκτικών υλών κατά διμοιρίας που δέχθηκε επίθεση το ίδιο βράδυ.

Ο Χ. Κολεντίνης συνδέεται και κατηγορείται για συμμετοχή και καθοδήγηση σε μια επίθεση με μοναδικό στοιχείο την προηγούμενη σύλληψή του στο αναρχικό στέκι Ρεσάλτο στο Κερατσίνι. Είναι φανερό πως η υπόθεση του Χ.Κολεντίνη αποτελεί εξόφθαλμη περίπτωση αστυνομικής βίας και προσπάθειας αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης της. Η δίωξη του είναι φρονιματικού χαρακτήρα και η συνέχιση της κράτησής στα κελιά της δημοκρατίας τους εξυπηρετεί κίνητρα παραδειγματισμού και εκφοβισμού.

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης
αύριο Παρασκευή 30/12/2011 10:00, Ευελπίδων

                           ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
                                     ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟY



                  Αλληλεγγύη στους κρατούμενους και διωκόμενους συντρόφους

Categories
καταστολή πορείες τοπικα νεα Τοπικές παρεμβάσεις

Πορεία ενάντια στην αστυνομική βία, την κρατική καταστολή, το δόγμα “μηδενικής ανοχής” – Πέραμα, Σάββατο 10/12, 12.00, Πλ. Τσορμπατζόγλου

Τρόποι πρόσβασης με συγκοινωνίες απο Αθήνα : Γ18, Β18 στάση πλατεία
απο πειραιά : 843 στάση πλατεία

Για μια “συγκεκαλυμμένη δράση”
Tο βράδυ της Κυριακής 4/12, ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που ακολούθησε, ένας σύντροφος και μια συντρόφισσα από το Πέραμα, οι οποίοι συμμετέχουν στη συνέλευση Περάματος για την αλληλεγγύη και τη δράση (DeStato), ξεκινούν για να πετάξουν φλάιερ στα σχολεία της περιοχής με περιεχόμενο: «remember the 6th of December, FIGHT NOW” και “κατάληψη παντού εξέγερση για πάντα, να μην ζήσουμε σαν δούλοι». Κατά την διάρκεια που μοιράσματος και ενώ οι σύντροφοι βρίσκονται στο ΕΠΑΛ Περάματος, δύο μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ τους προσεγγίζουν και τους ζητάνε τις ταυτότητες, ενώ ταυτόχρονα κοιτάζουν και διαβάζουν το περιεχόμενο των φλάιερ. Από εκείνη την στιγμή και μετά οι μπάτσοι γίνονται αρκετά επιθετικοί και εριστικοί απέναντι στους συντρόφους και τους ζητάνε να ελέγξουν τις τσάντες τους. Οι σύντροφοι δεν το αρνούνται και ο έλεγχος γίνεται. Οι μπάτσοι τους ανακοινώνουν με τσαμπουκά ότι θα τους προσάγουν στο ΑΤ Περάματος. Ο σύντροφος τους πλησιάζει και τους ρωτάει για πιο λόγο θα συμβεί αυτό από την στιγμή που  είχανε και οι δύο ταυτότητες. Ο μπάτσος τον  πιάνει και του γυρνάει το χέρι πίσω από τη πλάτη, ενώ ο άλλος μπάτσος του δίνει μπουνιά στην κοιλιά και ο σύντροφος πέφτει με το κεφάλι. Οι τρείς απ’ τους τέσσερις μπάτσους ξυλοκοπούν το σύντροφο με γονατιές και κλωτσιές, έχοντάς του πατημένο το κεφάλι στο πεζοδρόμιο και απειλώντας τον με σιδερογροθιές ότι «θα σε γαμήσουμε», ενώ ο τέταρτος και πιο “ψύχραιμος” προσπαθεί να ηρεμήσει τη συντρόφισσα. Θεωρώντας ότι τον συνέτισαν αρκετά, του φοράνε χειροπέδες, συνεχίζοντας να τον ξυλοκοπούν, και σηκώνοντάς τον απ’ αυτές, τον πιάνουν απ’ το λαιμό και τον βάζουν στη στάση.
            Αμέσως μετά από ένα-δύο λεπτά στο σημείο φτάνουν άλλες δύο μηχανές ΔΙΑΣ και μετά από λίγο και ένα περιπολικό της άμεσης δράσης. Εκεί η ομάδα που χτύπησε τον σύντροφο ανακοινώνει στην δεύτερη ομάδα που έφτασε στο σημείο ότι «αυτός πάει για σύλληψη αντίσταση και απείθεια και αυτή για προσαγωγή», και με τη σειρά τους λένε στους μπάτσους της άμεσης δράσης να τους μεταφέρουν στο ΑΤ Περάματος. Ο σύντροφος ζητάει με το που φτάνουν να ειδοποιήσει δικηγόρο και αρνείται να απαντήσει και να συνδιαλέγει με τους μπάτσους σε οτιδήποτε χωρίς αυτόν. Στα επόμενα λεπτά του επιτρέπεται να κάνει το τηλεφώνημα και αμέσως έξω από το τμήμα αρχίζουν και συγκεντρώνονται αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι που μέσα σε μισή ώρα φτάνουν τους 30. Οι μπάτσοι του ΑΤ Περάματος έχουν αρχίσει να πανικοβάλλονται και κάνουν τηλεφωνήματα για να ενημερώσουν σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί. Όσο οι συγκεντρωμένοι αυξάνονται, τόσο καταφθάνουν αστυνομικές δυνάμεις έξω απ’ το ΑΤ, ώσπου στο τέλος ο δρόμος κλείνει από μια ομάδα ΟΠΚΕ.
Μετά από περίπου δύο ώρες εμφανίζεται στο τμήμα ο αρχηγός-επικεφαλής της ομάδας ΔΙΑΣ και ζητάει να δει τους δύο συντρόφους. Με πολύ «φιλικό» ύφος συστήνεται και ρωτάει τον σύντροφο για το τι συνέβη. Ο σύντροφος επαναλαμβάνει ότι δεν πρόκειται να κάνει οποιοδήποτε διάλογο αν δεν είναι παρών δικηγόρος και απάντηση που παίρνει είναι «έλα μωρέ τώρα τι να τον κάνεις τον δικηγόρο, αφού βλέπεις ότι δεν γράφω τίποτα πουθενά και έχω έρθει φιλικά για να λήξει το περιστατικό με τους καλύτερους όρους για όλους μας» προφανώς αναφερόμενος στον ξυλοδαρμό. Ο σύντροφος συνεχίζει αρνείται και ο αρχιμπάτσος φανερά ενοχλημένος συνεχίζει να θέτει το ίδιο δίπολο άλλοτε με “φιλικό” και άλλοτε με απειλητικό ύφος. Εκείνη την στιγμή έφτασε στον χώρο η δικηγόρος του συντρόφου και ο αρχιμπάτσος της είπε: «ξέρω ότι οι δικοί μου κάνανε μαλακία. Εμείς από την μεριά μας δεν θα το τραβήξουμε αλλά και εσείς μην κάνετε μηνύσεις κλπ. Σε λίγο θα τους αφήσουμε και τους δύο».
            Με δεδομένο ότι θα αφήνονταν ελεύθεροι, οι σύντροφοι δεν οδηγούνται στο κρατητήριο, παραμένοντας στο χώρο υποδοχής, όπου μπαίνουν λίγο μετά οι δύο ομάδες ΔΙΑΣ (αυτή που χτύπησε το σύντροφο και εκείνη που έφτασε αργότερα στο σημείο του ξυλοδαρμού). Οι μπάτσοι αρχίζουν να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: “συγκεκαλυμμένη δράση, συνάδελφοι”, εμφανώς περήφανοι για την περιώνυμη συγκάλυψη. Στη συνέχεια, οι ΔΙΑΣ που χτύπησαν το σύντροφο αποχωρούν απ’ το ΑΤ, και έρχεται ενημέρωση πως ο σύντροφος συλλαμβάνεται για απείθεια, ενώ η συντρόφισσα κρατείται γιατί εκκρεμούσε απόφαση στο όνομά της για προσωπικό θέμα.
Ένας από τους μπάτσους που έφτασε αργότερα στο σημείο του ξυλοδαρμού, ο Ταταρκιώτης Κωνσταντίνος, λέει στην υπεύθυνη βάρδιας πως θα υπογράψει τη δικογραφία ως εκείνος που με την ομάδα του (Γκανάς Δημήτρης, Κοτσορώνης Παναγιώτης, Σταυρόπουλος) συνέλαβε το σύντροφο. Στην ερώτησή της αν πάει για απείθεια, απαντά πως οι κατηγορίες είναι απείθεια, αντίσταση και οπλοκατοχή (η οπλοκατοχή αναφέρεται σε ένα πολυεργαλείο 5cm που εκτός από κατσαβίδι ανοιχτήρι μπύρας, ανοιχτήρι για φελλούς, ψαλιδάκι, λίμα είχε και μια «λάμα» σαν αυτή που έχουν κάποιοι νυχοκόπτες.) Η υπεύθυνη του λέει πως είναι ενήμερη μόνο για απείθεια και πως το επιβεβαιώνει και ο ανώτερος και ο Ταταρκιώτης απαντά χαρακτηριστικά: “άσε τι σου είπε ο ανώτερος, άκου τι σου λέω εγώ”. Η αναφορά του μπάτσου είναι πως περνώντας από τη λεωφόρο Δημοκρατίας και βλέποντας τους δύο συντρόφους, έκρινε ότι είναι ύποπτοι για τέλεση παράνομων ενεργειών, και πως όταν ο σύντροφος αρνήθηκε να γίνει έλεγχος στην τσάντα του και του ανακοινώθηκε πως συλλαμβάνεται για απείθεια, εκείνος αντιστάθηκε. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην αναφορά δε γίνεται λόγος ούτε για τα φλάιερ που πετούσαν οι σύντροφοι, ούτε προφανώς για τον ξυλοδαρμό.
Εν τέλει ο σύντροφος, μετά από επίμονη απαίτησή του, μεταφέρθηκε στο Θριάσιο νοσοκομείο, απ’ όπου και πήρε ιατρική γνωμάτευση για κάκωση καρπού. Το πρωί της επόμενης ο σύντροφος πέρασε από εισαγγελέα και αργότερα το μεσημέρι από αυτόφωρο με τις κατηγορίες αντίσταση κατά της αρχής από άτομο που οπλοφορεί, απείθεια και οπλοκατοχή και επειδή ο μάρτυρας κατηγορίας Ταταρκιώτης δεν εμφανίστηκε, δόθηκε αναβολή για τις 15/12, ενώ άρθηκε η κράτηση του.
            Προφανώς δεν μπορούμε να δούμε τη συγκεκριμένη δίωξη αποκομμένη απ’ τα πολιτικά της χαρακτηριστικά, τα οποία ούτως ή άλλως προσδόθηκαν και από το ίδιο το κράτος με τον τρόπο που τη χειρίστηκε. Κατ’ αρχάς, δε θεωρούμε τυχαίο τον ξυλοδαρμό καθώς το περιεχόμενο των φλάιερ ήταν σχετικό με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ένστολους φρουρούς της δημοκρατίας. Η κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε και που απέτυχε να διαχειριστεί από την πολιτική και αστυνομική ηγεσία έχει αφήσει παρακαταθήκη τόσο στους κόλπους του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου όσο και στα σώματα της αστυνομίας.
            Η τροπή που πήρε η υπόθεση και οι κατηγορίες που τελικά αποδόθηκαν στο σύντροφο, είναι άμεσα συνδεδεμένες με προηγούμενη σύλληψή του κατά την εισβολή στον αυτοοργανωμένο χώρο Ρεσάλτο στις 5/12/09. Το κράτος, κατά την πάγια τακτική του, στήνει κατηγορητήρια με βάση τα πολιτικά χαρακτηριστικά όσων πέφτουν στα χέρια του, μετατρέποντας τις συλλήψεις σε διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα.
Με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, σε ολόκληρη τη χώρα και φυσικά στις γειτονιές μας, αναπτύσσονται ποικίλες δράσεις με τοπικές συνελεύσεις, στέκια, καταλήψεις και ευρύτερα σχήματα να έχουν κάνει την εμφάνιση τους. Μαζί με κοινωνικούς χώρους που δραστηριοποιούνται χρόνια στις περιοχές μας, υφαίνουν ένα πολύμορφο μωσαϊκό διάχυσης ανατρεπτικού λόγου με σημαντική κοινωνική απεύθυνση. Τους τελευταίους μήνες έχουν προστεθεί λαϊκές συνελεύσεις κατοίκων/συνελεύσεις γειτονιών που ενισχύουν τις κινηματικές διεργασίες στις περιοχές μας. Ο τρόπος που παρεμβαίνουν όλα τα παραπάνω σχήματα στην καθημερινότητα, οι συνεχείς προσεγγίσεις τους σε ζητήματα που απασχολούν το κοινωνικό σύνολο και ο αντιιεραρχικός, αντικαπιταλιστικός και στις περισσότερες των περιπτώσεων αντικρατικός χαρακτήρας των δράσεων τους, έχει θορυβήσει όχι μόνο τις αστυνομικές αρχές των περιοχών αλλά και την κεντρική πολιτική εξουσία. Αυτό που φοβούνται και θέλουν να εμποδίσουν είναι να συνευρεθούν στις γειτονιές μας -που μαστίζονται από συνεχώς αυξανόμενη ανεργία και φτώχεια λόγω των επιλογών της κυρίαρχης τάξης- ο ανατρεπτικός λόγος με τη διάχυτη κοινωνική αγανάκτηση και οργή. Όπως διαπίστωσαν και οι ίδιοι, έχουν ήδη δημιουργηθεί δίαυλοι επικοινωνίας, γεγονός που άλλωστε φάνηκε από την μηχανοκίνητη πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς της ελληνικής χαλυβουργίας στις 3/12/2011 που διοργανώθηκε από συνελεύσεις γειτονιών και λαϊκές συνελεύσεις με συμμετοχή 350 ανθρώπων των περιοχών και από την αντιφασιστική πορεία στις 12/11/2011 στη Νίκαια που καλέστηκε ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό από αντιφασίστες/στριες των περιοχών και συγκέντρωσε περίπου 700 ανθρώπους. Το συγκεκριμένο περιστατικό με την προσαγωγή των δύο συντρόφων και τον ξυλοδαρμό και την ανυπόστατη σύλληψη του ενός, αποτελεί σαφές δείγμα της τρομοκράτησης όσων ανθρώπων από τις γειτονιές μας επιλέγουν να αγωνίζονται, ο καθένας με το δικό του τρόπο, αντί να μεμψιμοιρούν. Κανένας δε θα μείνει μόνος απέναντι στην κρατική καταστολή και δε θα μένει τίποτα αναπάντητο. 
Οι σύντροφοι δέχτηκαν έλεγχο από τα τσογλάνια της ομάδας ΔΙΑΣ, αυτής της “ειδικά εκπαιδευμένης” ομάδας δολοφόνων, η οποία από την πρώτη στιγμή που βγήκε στο δρόμο, έδειξε ποιες είναι οι προθέσεις και ο λόγος ύπαρξής της. Με εξακριβώσεις-τραμπουκισμούς, εφόδους σε πορείες, σχεδόν καθημερινούς ξυλοδαρμούς μεταναστών και όχι μόνο, αποτελούν τους “νέους, βελτιωμένους, εξελιγμένους” κρατικούς σερίφηδες, οι οποίοι χαίρουν πλήρους αυτονομίας και νομικής κάλυψης σχετικά με τις ενέργειές τους. Το συμβάν με τον ξυλοδαρμό του συντρόφου δεν είναι απλά ένα ακόμη μεμονωμένο περιστατικό -όπως συχνά ισχυρίζεται το κράτος- αλλά έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά γεγονότων αστυνομικής-κρατικής βίας.
            Μέσα σε ένα ασταθές πολιτικό πεδίο αυξανόμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας, το κράτος φοβούμενο την οποιαδήποτε κοινωνική ένταση, εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής. Ως άμεση, λογική και αναμενόμενη, η αντίδραση της κυριαρχίας προς τη διαρκή και εντεινόμενη κίνηση του επαναστατικού χώρου είναι η αντεπίθεσή της. Σε μια εποχή έντονης πόλωσης του κοινωνικού σώματος και συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων της ανελευθερίας και της επαναστατικής προοπτικής, σε μια εποχή που τα πάντα μοιάζουν εφικτά, η επίθεση που δεχόμαστε κυοφορεί ένα μήνυμα εκφοβισμού για το σύνολο των ανθρώπων που αγωνίζονται. Είναι μόνο μία προσπάθεια του κράτους να αποτρέψει εμάς και άλλους, σήμερα και αύριο, από το να συμμετάσχουμε στον αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσιαστική δομή. Απέναντι στην κρατική βία και τον ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου, οι εκμεταλλευόμενοι έχουμε μάχες να δώσουμε και όλους τους λόγους για να νικήσουμε. Ο πολύμορφος αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού και των κοινωνικών σχέσεων που αναπαράγει, αποτελεί μονόδρομο.
Κανένας μόνος του ποτέ και πουθενά
                       Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας              

                                                                                                                                                     DeStato

                                                                                                                        συνέλευση Περάματος για την αλληλεγγύη και τη δράση
destato.blogspot.com
Categories
καταστολή πορείες

Ένα σχόλιο για το απεργιακό διήμερο 19-20

“Οι ιδέες δεν μπορούν ποτέ να οδηγήσουν πέρα από την παλιά κατάσταση του κόσμου. Μπορούν μόνο να οδηγήσουν πέρα από τις ιδέες της παλιάς κατάστασης του κόσμου. Οι ιδέες δεν μπορούν να πραγματώσουν απολύτως τίποτα. Για την πραγμάτωση των ιδεών, χρειάζονται οι άνθρωποι που θα επιστρατεύσουν την πρακτική βία.”
Κ.Μαρξ-Φ.Ένγκελς
Όπου ακούς πολλά κεράσια…
Με τον κρατικό μηχανισμό να βρίσκεται σε ουσιαστική παράλυση από τις απεργίες σε δήμους, ΜΜΜ και τελωνεία, τον αποκλεισμό των χωματερών και τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων ξεκίνησε το απεργιακό διήμερο στις 19-20, το οποίο φάνταζε ιδανικό για την κορύφωση των κοινωνικών αναταραχών, αφού υπήρχαν όλες οι συνθήκες για μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση.
Όντως, η Τετάρτη 19 οκτώβρη χαρακτηρίστηκε από πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, μαζικότητα, ξεπερνώντας αριθμητικά κάθε πορεία της μεταπολιτευτικής περιόδου. Παρά τις κοινωνικές εξελίξεις και τον όγκο της διαδήλωσης όμως, ήταν αρκετά εμφανές πως η πλειοψηφία του κόσμου δεν είχε κατέβει με συγκρουσιακές διαθέσεις στο δρόμο, αλλά με μία νοοτροπία “ειρηνικής διαμαρτυρίας” προσδοκώντας πως αυτή από μόνη της θα ήταν αρκετή για να αναχαιτίσει τους σχεδιασμούς της κυριαρχίας.
Κράτα και μικρό καλάθι…
Όμως, οι πασιφιστικές λογικές δεν επέφεραν ποτέ καμία ανατροπή και δεν δυναμίτισαν καμία κοινωνική συνθήκη, καθώς ήταν, είναι και θα είναι μία ακόμη εκδοχή της κρατικής βίας. Οι –ανεξαρτήτως χρώματος- υπερασπιστές του κοινοβουλευτισμού τις προτάσσουν προσδοκώντας στη χειραγώγηση του πλήθους και στην ανάλωση της κοινωνικής οργής σε προσπάθειες μεταρρύθμισης του υπάρχοντος συστήματος, αντί για την καταστροφή του. Άλλωστε, το προφίλ του ειρηνικού διαδηλωτή είναι αυτό που επιζητούν το κράτος και το Κεφάλαιο, ακριβώς επειδή δεν τους δημιουργεί πρόβλημα.
Έτσι, το αποτέλεσμα ήταν η πλειοψηφία των ανθρώπων που έλαβαν μέρος στις συγκρούσεις της τετάρτης να απαρτίζεται από τους συνήθεις συμμετέχοντες σε τέτοιες διαδικασίες, και η ίδια η σύγκρουση να έχει καθαρά εκτονωτικό χαρακτήρα. Διότι, μπορεί τα πιο δυναμικά και αποφασισμένα κομμάτια να έχουν συχνά στις απεργίες ρόλο πυροκροτητή, αλλά αν το υπόλοιπο μέρος του κοινωνικού συνόλου αρνείται να κάνει το μπαρούτι, τότε οποιαδήποτε εμμονή στη σύγκρουση υπολείπεται νοήματος.
Μια φορά ανακωχή, πάντοτε ανακωχή…
Δε θα γινόταν, βέβαια, να αφεθεί ασχολίαστη η κατάπτυστη στάση του ΠΑΜΕ στο σύνταγμα τη δεύτερη μέρα της απεργίας. Με διπλές και τριπλές αλυσίδες ροπαλοφόρων με κράνη, παρατεταγμένοι με πλάτη στη βουλή και μέτωπο στους διαδηλωτές, είχαν αποκλείσει το μεγαλύτερο κομμάτι της λεωφόρου Αμαλίας, απαγορεύοντας την πρόσβαση και σε πολλές περιπτώσεις ζητώντας ταυτότητες, προγκίζοντας ή ακόμα και προπηλακίζοντας μεμονωμένους διαδηλωτές και μπλόκ. Με τον “αποκλεισμό”-περιφρούρηση της Βουλής (και το “Κ”ΚΕ μέλος του κοινοβουλίου είναι, άλλωστε) προστάτεψαν με ζήλο την αστική νομιμότητα και τα σύμβολα της δημοκρατίας καλύτερα κι από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του ως “κομμουνιστικό” στήριγμα του κράτους. Μάλιστα, βρισκόταν σε άμεση συνεννόηση με τις ελληνικές αρχές, όπως δήλωσαν μέλη του, κάνοντας τους βουλευτές όλων των κομμάτων να νιώθουν ασφαλείς και να αποδίδουν εύσημα.
Αναμενόμενο, βέβαια, από το “Κ”ΚΕ, το κόμμα που δεν έχει αφήσει ευκαιρία για συνθηκολόγηση ανεκμετάλλευτη και που στο όνομα της ψηφοθηρίας έχει ξεπουλήσει ουκ ολίγες φορές τους κοινωνικούς αγώνες.Αναμενόμενη ήταν όμως κι η λάσπη που εξαπέλυσε με τις ανακοινώσεις του τις επόμενες μέρες- με την ακατάληπτη επωδό περί “κουκουλοφόρων παρακρατικών αναρχοφασιστών χουλιγκάνων πρακτόρων”  να προκαλεί γέλια- προσπαθώντας να σπιλώσει τόσο τον α/α χώρο, όσο και τους υπόλοιπους διαδηλωτές που συγκρούστηκαν με το ΠΑΜΕ στο σύνταγμα. Τόλμησε δε, να χρησιμοποιήσει το θάνατο διαδηλωτή του ΠΑΜΕ από δακρυγόνα για μικροπολιτικά συμφέροντα, κατονομάζοντας ως υπάιτιους όσους συγκρούονταν με τα ΚΝΑΤ και όχι τις κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους, ακόμα και μετά το επίσημο ιατρικό πόρισμα που καταδείκνυε ως αιτία θανάτου την εισπνοή χημικών.
Το “Κ”ΚΕ δεν έγινε σήμερα καθεστωτικός πολιτικός μηχανισμός, επειδή αποφάσισε σε μια κρίσιμη για τις κοινωνικές ισορροπίες στιγμή, να αναλάβει τον ρόλο των ΜΑΤ. Πάντα αυτή την λεχρίτικη λογική είχε ως πολιτικός φορέας. Την λογική της πολιτικής κυριαρχίας στα εργατικά στρώματα και της συνδιαλλαγής-ανακωχής με το αστικό σύστημα εξουσίας, γεμίζοντας την ιστορία του Βάρκιζες.
Ακόμα, απαράδεκτη είναι και η στάση που κράτησε η υπόλοιπη αριστερά, με λίγες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις όπως το ΕΕΚ και την ΚΟΝΤΡΑ, η οποία ενώ μερικές μέρες πριν ήταν σε σφοδρή αντιπαράθεση με το “Κ”ΚΕ, τώρα στηρίζει την ψευδή προπαγάνδα του, είτε άμεσα είτε έμμεσα, ενάντια σε κομμάτια του αγωνιζόμενου κινήματος. Στην ουσία, με την πολιτική της στάση αυτές τις μέρες και τις ανακοινώσεις-δηλώσεις δουλοπρέπειας στο “Κ”ΚΕ λειτούργησε ως γνήσιος ακόλουθος, αποδεικνύοντας πως τα συνθήματα περί ρήξης και ανατροπής καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα, καθώς  για ακόμα μια φορά τη θαυμάσαμε να παραδίδει μαθήματα υποταγής.
Si vis pacem para bellum…
    Αν θες ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο..
Η κυριαρχία οχυρώνεται. Είτε πίσω απ’τα ΜΑΤ και τους κόκκινους συναδέλφους τους, είτε πίσω απ’την ιδεολογική επιβολή του πασιφισμού. Ταυτόχρονα, όμως, παρατασσόμαστε κι εμείς.
Οπλίζουμε τις επιθυμίες μας με επαναστατική συνείδηση, διαμορφώνοντας ένα ρεύμα ικάνο να γίνει τόσο ορμητικό ώστε να καταστρέψει κάθε εξουσία. Απαλλαγμένοι από κάθε πολιτικάντικη λογική περί “πρωτοπορίας”, να γίνουμε όλοι ο πυροκροτητής και το μπαρούτι μαζί, που θα τινάξει αυτόν τον γερασμένο κόσμο στον αέρα.
Categories
Για την αλληλεγγύη καταστολή

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

Ο Χρήστος Κ. ο οποίος ήρθε αντιμέτωπος στις 9 Ιουλίου με τις ένοπλες συμμορίες του κράτους,  είναι ένας από εμάς. Συναντηθήκαμε στις γειτονιές του Περάματος ανταλλάξαμε κουβέντες, ιδανικά, όνειρα, δράσεις και ξαφνικά καλούμαστε να δεχτούμε την εικόνα του ως έγκλειστος στα κελιά της δημοκρατίας τους.
Ο Χρήστος φεύγοντας από μια αυτοοργανωμένη συναυλία του 98 fm στο χώρο του Πολυτεχνείου έπεσε πάνω σε μια  μανιασμένη διμοιρία. 20 πραίτορες τον χτυπούσαν ανελέητα και τον έβριζαν για ώρα, τον περιέλουσαν με φωστικό πετρέλαιο και ότι υγρό έβρισκαν μπροστά τους, ενώ στην συνέχεια μεταφέρθηκε στη Γαδά όπου και κρατήθηκε για ώρες αιμόφυρτος . Ο Χρήστος είχε υποστεί κάταγμα στο μέσο του κρανίου, εκδορές στο πρόσωπο και τα αυτιά, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, βαθύ τραύμα στα πόδια, εξάρθρωση γονάτου, πολλαπλά και μεγάλης έντασης  χτυπήματα από ανάποδα γκλοπ στα πλευρά και την πλάτη, τα οποία του προκάλεσαν νεφρική ανεπάρκεια. Έχοντας υποστεί όλες αυτές τις βλάβες στην υγεία του και μετά την άρνηση των μπάτσων να μεταφερθεί στο νοσοκομείο,  την πολύωρη κράτησή του και τη μεταφορά του στον εισαγγελέα,  νοσηλεύτηκε εν τέλει σε καθεστώς αιχμαλωσίας,  μόνιμα φρουρούμενος από μπάτσους οι οποίοι δημιουργούσαν προβλήματα στη διαδικασία ανάρρωσής του. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους που προσπάθησε να τον δολοφονήσει πριν κάποιες μέρες. Ο Χρήστος κρίθηκε εν τέλει προφυλακιστέος και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού κατηγορούμενος με δύο κακουργήματα και δύο πλημμελήματα.  

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το κράτος και οι μηχανισμοί του θυσιάζουν στο βωμό της συντήρησής της εσωτερικής τάξης  όποιον βρεθεί στο δρόμο τους και στέκεται απέναντί τους.  Οι τακτικές του ξυλοδαρμού και της αιχμαλωσίας που αποσκοπούν στο κοινωνικό εκφοβισμό και παραδειγματισμό μας είναι πια γνωστές. Αποτελεί καθημερινό φαινόμενο και προσθήκη στο οπλοστάσιο του κράτους για την ωμή ισοπέδωση σε κάθε μορφή αντίστασης. Δεν φοβάται όμως πια κανείς και κανενός η ζωή δεν θα μείνει δέσμια του κράτους .Ενός κράτους που εκβιάζει και λεηλατεί κάθε ηλιαχτίδα ζωής.

Θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντί τους και πάντοτε δίπλα σε όσους βιώνουν τον κρατικό κανιβαλισμό. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον Χρήστο Κ.


αλληλέγγυοι-αλληλέγγυες

Categories
Για την αλληλεγγύη καταστολή

Φυλακίζοντας τους επαναστάτες, δε φυλακίζεις την επανάσταση..

Με την ανακοίνωση των ποινών ακόμα νωπή, δεν μπορούμε παρά να μιλήσουμε για το πέρας μιας δίκης –απ’ τις πολλές που έρχονται- με προεξοφλημένη έκβαση, ενός στρατοδικείου που ξεκίνησε προσπαθώντας να απομονώσει τους αντικαθεστωτικούς του εχθρούς και να τους αποκόψει απ’ την αμφίδρομη σχέση της αλληλεγγύης, συνεχίστηκε με την έμπρακτη αμφισβήτηση των αστικών δημοκρατικών θεσμών απ’ τους συντρόφους που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη διαδικασία-τσίρκο και έληξε όπως ήταν αναμενόμενο: με εξοντωτικές ποινές.



Δεν πρόκειται ν’ ασχοληθούμε με το γελοίο δίπολο “αθωότητας-ενοχής”, ούτε με την αντιστοιχία πράξεων και ποινών, καθώς θεωρούμε πως επρόκειτο για μια (παρά τις έντονες προσπάθειες του καθεστωτικού μηχανισμού για πολιτική απονοηματοδότηση) δίκη πολιτικής εξόντωσης, σύμφωνα με την πάγια στρατηγική αντιμετώπισης του εσωτερικού εχθρού.


Όμως αυτή η προσφιλής καθεστωτική τακτική μας αποδεικνύει πως οι κυρίαρχοι έχουν αρχίσει να νιώθουν την απειλή της γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης πιο πραγματική από ποτέ. Κι όσο ο φόβος των κυρίαρχων εντείνεται, τόσο θ’ αυξάνονται και οι πολιτικές διώξεις, οι ποινικοποιήσεις συντροφικών σχέσεων, οι επικυρήξεις, οι δίκες-στρατοδικεία, οι πολύχρονες φυλακίσεις.

Ταυτόχρονα όμως, θα ενδυναμώνεται και η άρνηση του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος, η δύναμη της αλληλεγγύης, ο πολύμορφος αντικαθεστωτικός αγώνας. Το κυνήγι μαγισσών της νέας εποχής δε μας τρομάζει, αντίθετα χαλυβδώνει την ανάγκη μας για ολική ρήξη και καταστροφή κάθε εξουσιαστικής δομής. Επειδή, ίσως πιο σίγουρα από ποτέ άλλοτε, η μέρα μας θα’ ρθει…

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ε.Ο. ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ
Categories
Αντιφασισμός καταστολή

Μία αποτίμηση των τελευταίων ημερών …

Ξημερώματα Τρίτης 10 Μάη: Ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης  δολοφονείται, από ομάδα εγκληματιών στην προσπάθεια τους να του αφαιρέσουν την τσάντα που περιείχε μια κάμερα, έξω από το σπίτι του τη στιγμή που κατευθυνόταν προς το αυτοκίνητο του για να συνοδεύσει την ετοιμόγεννη σύζυγο του στο μαιευτήριο. 
Τον τραγικό θάνατο του 44χρονου δεν άργησαν να εκμεταλλευτούν με τον χειρότερο τρόπο τα ΜΜΕ και οι κρατικές και παρακρατικές συμμορίες φασιστών, μετά την προπαγάνδα που εξαπέλυσαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εναντίων των μεταναστών . Από την μία έκτακτα δελτία μιλούν για πιθανά σενάρια οι δράστες της συγκεκριμένης επίθεσης να είναι μετανάστες και στην συνέχεια συζητήσεις για την «υψηλή εγκληματικότητα», στοχοποιώντας έμμεσα και πάλι τους μετανάστες αποσιωπώντας πλήρως την κρατική ευθύνη. Το απόγευμα της ίδιας μέρας και κατά την διάρκεια αυθόρμητης συγκέντρωσης κατοίκων της περιοχής στο σημείο της δολοφονίας ομάδα φασιστών  εξαπολύουν ρατσιστικό πογκρόμ  ενάντια σε μετανάστες και τα μαγαζιά τους βρίσκοντας έρισμα στην ναζιστική αντίληψη της συλλογικής ευθύνης, κάνοντας έτσι αρκετό κόσμο να αηδιάσει από τις πρακτικές τους και να αποχωρήσει από τη συγκέντρωση. Επίθεση από ομάδα φασιστών δέχτηκαν και οι καταλήψεις Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και Βίλα Αμαλίας. Φυσικά τα ναζιστικά πογκρόμ και οι επιθέσεις στις καταλήψεις δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς την στήριξη και την κάλυψη των φασιστών από τις αστυνομικές δυνάμεις ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και ΟΠΚΕ.
Για την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας και την υψηλή εγκληματικότητα η συμβολή του ελληνικού κράτους είναι καθοριστική. Η επιτηδευμένη γκετοποίηση  του κέντρου της Αθήνας, πίσω από την οποία κρύβονται και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, οδηγεί τους μετανάστες σε συνθήκες εξαθλίωσης που σε συνδυασμό με την κάλυψη και την προώθηση εγκληματικών συμμοριών στις ίδιες περιοχές δημιουργούν ένα ζοφερό και απροσέγγιστο τοπίο. Είναι αυτονόητο ότι μέσα σε αυτά τα πλαίσια εξαθλίωσης που επικρατούν κάποιοι μετανάστες θα οδηγηθούν σε εγκληματικές ενέργειες. Τα παραπάνω δεν δημιουργούν άλλοθι για κανέναν καθώς οι ευθύνες για τις πράξεις μας ανάγονται στις ατομικές επιλογές, μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές συγκυρίες, που κάνει ο καθένας από εμάς και όχι σε κάποια «εθνικά», «φυλετικά» ή «χρωματικά» χαρακτηριστικά. Το κράτος με την πολύτιμη, όπως πάντα, συνεισφορά των ΜΜΕ προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγματα στις σχέσεις των «από κάτω» μεταθέτοντας τις ευθύνες για την απαξίωση των ζωών μας μεταξύ άλλων και στους μετανάστες  μετατρέποντας την κοινωνική οργή σε κοινωνικό κανιβαλισμό και στρέφοντας την οπουδήποτε αλλού εκτός από τους πραγματικούς υπαίτιους, την οικονομική και πολιτική εξουσία.
Τετάρτη 11 Μάη: Ημέρα απεργιακής διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Η πορεία και συγκεκριμένα τα μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιάς, των σωματίων βάσης, του αναρχικού / αντιεξουσιαστικού   και των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δέχονται δολοφονική επίθεση από τις  δυνάμεις  καταστολής. Το αποτέλεσμα από την επίθεση αυτή ήταν δεκάδες τραυματίες που οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο και τρείς που χρειάστηκαν εγχείριση. Ένας από αυτούς, ο Γιάννης Κ. που συμμετείχε στο μπλοκ της  συνέλευσης αντίστασης και αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε προθανάτια κατάσταση, με σοβαρό επισκληρίδιο αιμάτωμα και κατάγματα στο κρανίο. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Μην αντιδράς, μην αγωνίζεσαι, μην βγαίνεις στον δρόμο. Γιατί εκτός από τους ξυλοδαρμούς, την ρήψη χημικών και τις αθρόες προσαγωγές και συλλήψεις, πλέον έχεις να φοβάσαι και για την ίδια σου τη ζωή.

Το σημείο της δολοφονίας του Μανώλη Καντάρη έχει μετατραπεί σε μέρος συνάντησης ακροδεξιών και φασιστοειδών. Μετά το τέλος της διαδήλωσης οι ομάδες των φασιστών ξαναβγαίνουν στον δρόμο συνεχίζοντας τα ρατσιστικά πογκρόμ και τις επιθέσεις στις καταλήψεις, πάντα με την συνοδεία, την προστασία και την συμμετοχή της αστυνομίας. Άψογη συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ με τα φασιστοειδή την στιγμή που λίγες ώρες πριν τα ΜΑΤ ισοπέδωσαν κυριολεκτικά μια διαδήλωση ενάντια στην λεηλασία των ζωών όλων μας.

Η ναζιστική προπαγάνδα γίνεται υπό την αιγίδα των κρατικών μηχανισμών. Δίνεται χώρος από την αστυνομία για επιθέσεις φασιστών ενάντια σε μετανάστες ώστε να ακολουθήσουν τα ΜΜΕ που μιλούν για μια «νέα μορφή βίας» από «ακροδεξιές» ομάδες εξισώνοντας την με την κοινωνική αντιβία των διαδηλωτών δημιουργώντας ένα παιχνίδι πόλων που καταδικάζει την βία «από όπου και αν προέρχεται».
Πέμπτη 12 Μάη: Πριν προλάβει να ξημερώσει, ένας 22χρονός μπαγκλαντεσιανός καταδιώκεται και δολοφονείται από φασίστες με μαχαιριές. Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την δολοφονία ως «αντίποινα» και ως μια αντίδραση των «ακροδεξιών» ομάδων απέναντι στην αγανάκτηση τους για την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, προσπαθώντας να το παρουσιάσουν ως κάτι ακραίο αλλά αναμενόμενο και φυσιολογικό. Στην πραγματικότητα οι φασίστες δολοφόνοι εκμεταλλεύτηκαν τον θάνατο του Μανώλη Καντάρη για να εκδηλώσουν τον μισανθρωπισμό τους και να πραγματώσουν τις δολοφονικές διαθέσεις τους καμουφλαρισμένα πίσω από την αγανάκτηση τους για την δολοφονία.
Το μεσημέρι της Τετάρτης καλείται από οργανωμένα φασίστοειδή της χρυσής αυγής «πορεία μνήμης» για τον Μανώλη Καντάρη. Την πορεία αυτή οδηγούσαν 300 φασίστες ενώ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα περίπου 600-700 άτομα ακόμα. Το υποτιθέμενο κάλεσμα μνήμης στην πραγματικότητα ήταν ένα ναζιστικό κάλεσμα για πορεία ενάντια των μεταναστών ˙ ρατσιστικά συνθήματα και κυνήγι μεταναστών που μπορεί να βρέθηκαν στον δρόμο των ναζί. Είναι πραγματικά θλιβερό κόσμος από τις γειτονιές του κέντρου μετά από όσα είχαν προηγηθεί την προηγούμενη μέρα και όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό να αποδέχεται και να στηρίζει φασίζουσες ιδεολογίες και πρακτικές.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας είχε καλεστεί πορεία ενάντια στην καταστολή με αφορμή την λυσσαλέα επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές κατά την διάρκεια της απεργιακής διαδήλωσης. Η προσέλευση του κόσμου, με βάση τα δεδομένα της προηγούμενης μέρας, ήταν απογοητευτική. Περίπου πέντε χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας την στιγμή που ο Γιάννης Κ. βρισκόταν ακόμα σε κόμμα. Ο κόσμος φανερά φοβισμένος από την καταστολή και σοκαρισμένος από τα ρατσιστικά πογκρόμ των δύο τελευταίων ημερών δεν βρίσκει κουράγια να βγει στους δρόμους.
Τα πογκρόμ θα συνεχιστουν και τις υπόλοιπες μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Με την ανέχεια και την συνδρομή της αστυνομίας άνθρωποι θα καταδιώκονται για αρκετές μέρες ακόμη, λόγω του χρώματος του δέρματος τους, της καταγωγής τους και την διαφορετικότητα της θρησκείας τους. Οι επιθέσεις σε τζαμιά, καταστήματα και σπίτια μεταναστών θα γίνουν κομμάτι της καθημερηνότητας στο κέντρο της Αθήνας. Οι καταλήψεις Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και βίλα Αμαλίας όπως είναι φυσιολογικό θα συνεχίσουν να δέχοντε καθημερινές επιθέσεις απο τα φασιστοειδή και την αστυνομία που θα αποκρούονται  από συντρόφους που υπερασπίζονται τους χώρους αυτούς.Είναι λογικό ελεύθεροι χώροι όπως οι καταλήψεις που προοθούν την ελευθερία της έκφρασης και της σκέψης, που μάχονται για την καταστροφή της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο και περιβάλλον και αγωνίζονται αντιιεραρχικά, αντιρατσιστικά, αντισεξιστικά και αντιθεσμικά να είναι μόνιμος στόχος κράτους και παρακράτους.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα που η κρίση επιρρεάζει όλο και περισσότερο την καθημερινότητα μας και η βία διαχέεται μέσα στη ζωή μας, την στιγμή που η εξουσία μας εξοθεί να στραφούμε ο ένας στον άλλον, με γνώμονα την αλληλεγγύη, ενάντια στην εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό να θωρακίσουμε τις άμυνες  μας απέναντι στην οικονομική και την πολιτική εξουσία. Αυτοοργάνωμένα  χωρίς κόμματα και διαμεσολαβητές να σταθούμε όλοι μαζί απέναντι σε όσους μας καταστρέφουν την ζωή.
Σάββατο 14 Μάη: Ομάδα ανθρώπων πραγματοποιεί επιχείρηση επίθεσης  στον ΑΤ Εξαρχείων. Το συμβολικό χτύπημα σε ένα προπύργιο της καταστολής ήρθε σαν απάντηση στη κτηνώδη επίθεση που δέχτηκε η πορεία της 11ης Μάη και στην άψογη συνεργασία των φασιστών με την αστυνομία. Η αποτίμηση της επίθεσης αυτής:  τρείς προσωπικές μηχανές αστυνομικών καμένες, κάποια ακόμα οχήματα καμένα έξω από το ΑΤ και 3 τραυματίες. Ο ένας πολύ σοβαρά τραυματισμένος με εγκαύματα στην εντατική και οι άλλοι δύο ελαφρύτερα. Τα αποτελέσματα αυτής της δράσης όμως δεν ήταν μόνο αυτά. Με αφορμή το αποτέλεσμα της επίθεσης οι καλοθελητές ρουφιάνοι των ΜΜΕ στοχοποιήσαν ολόκληρο τον αναρχικό / αντιεξουσιαστικό χώρο ως υπαίτιο για τον τραυματισμό των ανθρώπων αυτών. Η αδικαιολόγητη αμέλεια της ομάδας που επιχείρησε την συγκεκριμένη επίθεση χρησιμοποιήθηκε από το κράτος  για να στήσει, μέσω των ΜΜΕ, το παιχνίδι των άκρων, διαστρεβλώνοντας την κοινωνική αντιβία που στοχεύει σε σύμβολα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και την εξισώσει με εγκληματικές ενέργειες.   
Η στοχοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας είναι συνηθισμένη απο τη μεριά του κράτους στην προσπάθεια του να μεταθέσει  την κοινωνική οργή στο εσωτερικό των καταπιεσμένων. Τα πολιτικά υποκείμενα όμως  της πράξης ανέλαβαν την πλήρη ευθύνη των πράξεών τους και στάθηκαν αυτοκριτικά χωρίς να κρύβονται πίσω από λογικές παράπλευρων απωλειών. Η ευθύνη λοιπόν, όπως και αν την αντιλαμβάνεται ο καθένας, βαραίνει τους ανθρώπους που προχωρήσανε σε αυτή την επίθεση και όχι ένα ολόκληρο κίνημα, που μπορεί οι ίδιοι να πλαισιώνουν με οποιοδήποτε τρόπο, ή τις πρακτικές του.
Categories
Για την αλληλεγγύη καταστολή Κερατέα πορείες

σινιάλο αλληλεγγύης στους κατοίκους της κερατέας…

100 περίπου άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στις 21:00 στην πλατεία Εσταυρωμένου στο Αιγάλεω σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας αλλά και σαν μια πρώτη απάντηση στην σημερινή κατοχική παρουσία 3.000 αστυνομικών στην περιοχή. Στήθηκε μικροφωνική, αναρτήθηκαν πανώ και διαβάστηκαν κείμενα αλληλεγγύης.
Στις 22:00 ο κόσμος κατέβηκε στο δρόμο και μέσω της Ιεράς Οδού πορεύτηκε προς τη Διεύθυνση Πολεοδομίας της Νομαρχίας όπου βρίσκεται στο ύψος της πλ. Δαβάκη. Γράφτηκαν συνθήματα στην πρόσοψη του κτιρίου και έπειτα η πορεία επέστρεψε και πάλι μέσω της Ιεράς Οδού στο σταθμό του Μετρό στο Αιγάλεω όπου και διαλύθηκε. Στη διαδρομή γράφτηκαν συνθήματα αλλήλεγγύης σε τράπεζες ενώ κατά την επιστροφή στήθηκαν φλεγόμενοι κάδοι σκουπιδιών στη διασταύρωση της Ιεράς Οδού & Θηβών.
Η σημερινή πορεία ήταν μια πρώτη αντανακλαστική απάντηση στην γενικευμένη επίθεση των κατοχικών δυνάμεων της Δημοκρατίας ενάντια στους κατοίκους της Κερατέας. Έπεται συνέχεια…

Αναδημοσίευση απο σινιάλο

Categories
Για την αλληλεγγύη καταστολή πορείες

Πορεία για τον Άρη Σειρηνίδη

Categories
καταστολή

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ

Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102). Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχτηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το «Πέρασμα» και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».

Στις 16 Οκτώβρη καταλάβαμε το εγκαταλελειμμένο εδώ και 20 χρόνια Μαραγκοπούλειο (πρώην ΠΙΚΠΑ) πραγματοποιώντας την πολιτική μας απόφαση να στεγάσουμε τις δομές της συλλογικότητας μας σ’ ένα απελευθερωμένο χώρο. Η ίδια η πράξη της κατάληψης, όντας μια επιθετική πράξη απέναντι στο υπάρχον, είναι για μας ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια μας με το οποίο προτάσσουμε την αυτοοργάνωση σε κάθε μορφή της καθημερινότητάς μας, την αλληλεγγύη σε κάθε καταπιεσμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας, την αντίσταση σε κάθε τι που μας εξουσιάζει και μας καταπιέζει, τελικά έναν άλλο τρόπο, τον κοινοτικό τρόπο διαχείρισης της καθημερινότητάς μας: συντροφικό, συλλογικό, αδιαμεσολάβητο, μακριά από τη σφαίρα του ιδιωτικού και της αποξένωσης…

Ως αναρχικοί-αναρχικές, αντιεξουσιαστές-αντιεξουσιάστριες, αναγνωρίζοντας τους εαυτούς μας ως κομμάτι του κοινωνικού/ταξικού αγώνα, επιλέξαμε αυτούς τους 2,5 μήνες να δράσουμε πολύμορφα, μέσα και έξω από την κατάληψή μας. Επιχειρήσαμε εξ’ αρχής να επικοινωνήσουμε και να ζυμωθούμε με τη γειτονιά, να διαχύσουμε το λόγο και τις πρακτικές μας, να δημιουργήσουμε έναν χώρο ανοιχτό, έναν χώρο πραγματικής συνάντησης…

Ζούμε σε μια χρονική περίοδο που τα περιθώρια ερμηνείας των όσων συμβαίνουν σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο έχουν περιοριστεί εν τέλει σε δύο επιλογές. Υποταγή ή εξέγερση. Καθημερινά η ζωή και η επιβίωσή μας, όλο και περισσότερο δέχονται μια συνολική επίθεση από τα αφεντικά με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης, της εισόδου της χώρας στο ΔΝΤ, του κοινού εθνικού συμφέροντος. Η πραγματικότητα, παρ’ όλη τη συντονισμένη ιδεολογική επίθεση των κυρίαρχων, είναι αμείλικτη. Τα φαντασιακά για δημοκρατικότητα, συμμετοχή, κρατικό παρεμβατισμό, κράτος πρόνοιας, ίσες ευκαιρίες, ευημερία και καπιταλιστική πρόοδο έχουν τελειώσει. Τα θεμέλια αυτού του κόσμου τρίζουν και η μόνη επιλογή των εξουσιαστών απέναντι στην πιθανότητα επαναστατικής τροπής των πραγμάτων είναι να απαντήσουν με την ευρεία καταστολή κάθε είδους κοινωνικών διεργασιών, ριζοσπαστικών αγώνων, συλλογικών πειραμάτων αυτοδιαχείρισης των ζωών μας και συντροφικών σχέσεων. Από τις απεργίες, από τις συγκρούσεις μέχρι και τους ανοιχτούς, κοινωνικούς κατειλημμένους χώρους το κράτος εφαρμόζει το δόγμα μηδενικής ανοχής, ταυτόχρονα με τη μεταρρύθμιση του κράτους και της αγοράς ώστε να είναι αποδοτικότερη. Όλα αυτά φυσικά σημαίνουν λεηλασία όλων των δικαιωμάτων μας, αναγνωρισμένων ή μη, σημαίνουν πολέμους, φτώχια, εξαθλίωση, κοινωνικό κανιβαλισμό και προφανώς μια κοινωνία σε κατάσταση σοκ.

Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς έχουμε πάρει και θα συνεχίσουμε να παίρνουμε θέση. Απέναντι σε κάθε Κατσιφάρα (ο οποίος ήταν υπεύθυνος και πριν από περίπου μια δεκαετία για την καταστολή αντίστοιχης απόπειρας κατάληψης του ίδιου χώρου, δικαιολογώντας την τότε εκκένωση με υποσχέσεις για την «αξιοποίησή» του), δήμαρχο, μπάτσο, δικαστή, εισαγγελέα, δημοσιογράφο και κάθε είδους τιμητή και υπάλληλο αυτής της οργανωμένης επίθεσης επάνω στις ζωές μας διατρανώνουμε ότι είμαστε απέναντί τους. Τη θέση τους σε αυτόν τον κόσμο την έχουν επιλέξει. Όπως και εμείς. Και πριν βιαστούν να μιλήσουν για αξιοποίηση του Μαραγκοπουλείου τώρα που διώξαμε τους αναρχικούς («για το κοινό καλό»), να ξέρουν ότι το κοινό καλό εμείς το βλέπουμε μέσα από τη θέση μας που είναι δίπλα και μαζί με αυτούς που αγωνίζονται καθημερινά, αδιαμεσολάβητα, δυναμικά στη ζωή τους. Δίπλα σε αυτούς που έχουν δει τι σημαίνει σε αυτόν τον κόσμο να είσαι καταπιεσμένος, δίπλα σε αυτούς που δεν ξεχνούν τη βαρβαρότητα στα σχολεία, στην εργασία, στα εργατικά ατυχήματα, στους πολέμους, στην πείνα, στα νοσοκομεία, στα ψυχιατρεία, στις φυλακές. Δίπλα σε όλους αυτούς που περιμένουν και ετοιμάζονται για αυτό το τελευταίο χτύπημα στο κουφάρι του καπιταλισμού, δίπλα και μαζί με όσους θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι, χωρίς εξουσία οικονομική, κοινωνική ή πολιτική δομώντας ένα νέο κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Μαζί με όλους αυτούς έχουμε να πούμε σε κάθε εχθρό μας αυτό και μόνο αυτό:

ΠΙΣΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ, ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΤΕ,ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΤΕ ΜΕ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης «Πέρασμα»

Αναδημοσίευση απο http://perasma.espiv.net/