Να πεθαίνουμε έτσι,
όπως παλιά τον είδα να πεθαίνει
-ζωηρός και βαθύς,
ένας χορευτής μέσα στη μάχη-,
ο πιο χαρούμενος απ’ όλους τους πολεμιστές,
ο σοβαρότερος απ’ όλους τους νικητές,
σκληρός, στοχαστικός, προβλεπτικός,
-τρέμοντας που νικούσε,
αλαλάζοντας που, πεθαίνοντας, νικούσε-
προστάζοντας την ώρα που πέθαινε,
-και πρόσταξε να τον αφανίσουν…
Να πεθαίνουμε έτσι,
όπως παλιά τον είδα να πεθαίνει:
νικώντας, αφανίζοντας…
Φ.Νίτσε
Στη μνήμη του αναρχικού συντρόφου, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα
Λάμπρου Φούντα
που έπεσε μαχόμενος μετά από ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους
στις 10 Μάρτη 2010 στη Δάφνη.
Κι αν κύλησαν δάκρυα,
ο πόνος έγινε οργή
που όπλισε τις επιθυμίες μας
κι ο νους προστάζει: μπροστά
και η καρδια απαντά: μπροστά- πάντα μπροστά…
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
Πρωτοβουλία απ’ τη συνέλευση DeStato
