«Στο Μάη του ’68 δεν έπεσε ούτε μια πέτρα»
Δημοσιογράφος του ΑΝΤ1
«Στην επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι»
Αλεκάρα
«Τα κενά βαρέλια και οι βλάκες κάνουν τον περισσότερο θόρυβο»
Πλούταρχος
Κατά την (ομολογουμένως άξια μαθήτρια του Λιακόπουλου) δημοσιογράφο και βουλευτή του “Κ”ΚΕ Λιάνα Κανέλλη, ο Μάης του ’68 δεν ήταν μια φοιτητική και προλεταριακή εξέγερση, αλλά μια απλή συνωμοσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού! Απλούστατα ο Ντε Γκώλ έθιξε τα οικονομικά συμφέροντα των γιάνκηδων και αυτοί αποφάσισαν να προκαλέσουν την εξέγερση του Μάη για να εκθρονίσουν τον απείθαρχο γάλλο πρόεδρο!
Σαράντα χρόνια μετά, ο νεοσταλινικός “υλισμός” ξαναχτύπησε με επίσημη ανακοίνωσή του: οι ταραχές του Δεκέμβρη προκλήθηκαν από κάποια ξένα κέντρα και σκοτεινούς κύκλους της ανωμαλίας. Έτσι απλά!
Η αστυνομική αντίληψη της ιστορίας και η συνωμοσιολογία, δεν είναι κάτι καινούργιο φυσικά. Η Θεία Πρόνοια μπορεί να πέθανε, αλλά το χέρι της ζει και βασιλεύει: η Ιστορία δε δημιουργείται μέσα στην κοινωνία, αλλά μέσα σε ανήλιαγες σκοτεινές αίθουσες, από περίεργες αδελφότητες, λέσχες, μασόνους, εβραίους, ελοχίμ, νεφελίμ, πράκτορες (εξω-γήινους ή ενδογήινους). Η μαρξική ερμηνεία της ταξικής πάλης ως κινητήριας δύναμης της ιστορικής εξέλιξης πετιέται στο σκουπιδοτενεκέ του αντιιστορικού “υλισμού”. Κι ότι δε χωράει στα στενά ερμηνευτικά πλαίσια του νεοσταλινισμού εξακοντίζεται ως προϊόν συνωμοσίας και προβοκάτσιας. Κι αν υπάρξει καμιά πραγματική προβοκάτσια, τότε το Κόμμα σιωπά. Δε λέμε πάλι καλά που δεν μας είπαν ότι ο Αλέξης ζει στην Αμερική εξαργυρώνοντας την προδοσία του, όπως έκαναν με τον Πλουμπίδη;
Και για να περάσουμε στη βιτρινολογία και στα περί σπασμένων τζαμιών: Άραγε, έχουν διαβάσει ποτέ οι “σύντροφοι” για την ιστορία του εργατικού κινήματος; Για τους λουδίτες, τους σπάστες των μηχανών, τα προλεταριακά σαμποτάζ, τις ταραχές στις εργατικές συνοικίες με τα σπασίματα βιτρινών και εμπρησμούς; Ιδού δύο δείγματα:
«Η άμεση δράση και η εξέγερση, η καταστροφή των μηχανών, των καταστημάτων ή των σπιτιών των πλουσίων είχαν μακρά ιστορία[…] Τόσο το 1830, όσο και το 1848, οι κινήσεις αυτές έδωσαν τρομακτική βαρύτητα σε ήσσονες κατά τ’ άλλα εκδηλώσεις δυσαρέσκειας, μετατρέποντας τη διαμαρτυρία σε επανάσταση.» (Χομπσμπάουμ)
«Γύρω από το Νότινγκαμ οι βιομήχανοι είχαν εγκαταστήσει τους καινούριους αργαλειούς για να πλέκουν κάλτσες, αντικαθιστώντας 7ανθρώπους με έναν μόνο. Οι άνεργοι συγκρούστηκαν με το ιππικό. Χρειάστηκαν να σταλούν στο Νότινγκαμ δύο επιπλέον συντάγματα. Η κυβέρνηση ήθελε να επιβάλει σε όσους έσπαζαν τις μηχανές τη θανατική ποινή» (Αντρέ Μωρουά).
Καλά που δεν υπήρχε το “Κ”ΚΕ τότε, γιατί όλους αυτούς τους προλετάριους θα τους χαρακτήριζε ως ενεργούμενα ξένων κέντρων, ασφαλίτες, πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, ύποπτα στοιχεία. Ευτυχώς που τότε υπήρχε ο λόρδος Μπάιρον και χωρίς να διαβάσει καθόλου Μαρξ έδωσε μια υλιστική ερμηνεία, υπερασπιζόμενος τους σπάστες των μηχανών, κατά την συνεδρίαση της βουλής των λόρδων στις 27/2/1812. Τότε, ο Μπάιρον χαρακτήριζε τους εξεγερμένους ως ανθρώπους που ήταν «προφανώς ένοχοι για το θανάσιμο αμάρτημα της φτώχειας» και όχι προβοκάτορες ή μπάχαλους!
Είτε το θέλουν είτε όχι οι ψευτοκομμουνιστές του “Κ”ΚΕ, η επανάσταση έχει σπάσει πολλά τζάμια και θα σπάσει ακόμα περισσότερα…
Υστερόγραφο:
«Το ΚΚΕ καταγγέλλει ανοιχτά τον Άρη Βελουχιώτη. Ο σ. Ζαχαριάδηςμας ανακοίνωσε ότι η Κ.Ε του Κ.Κ.Ε, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοιχτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια).
Ο Βελουχιώτης ύστερα από τη σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του. Η δράση αυτή, που μονάχα την αντίδραση μπορούσε να εξυπηρετήσει, γιατί της έδινε όπλα να χτυπά το Κ.Κ.Ε, να παραβιάζει τη συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει πια καμία καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Άρη Βελουχιώτη»
(Ριζοσπάστης 12/6/1945).
Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε…
Αναδημοσίευση απ’ το 8ο τεύχος της “Ασσύμετρης Απειλής”