Ξημερώματα Τρίτης 10 Μάη: Ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης δολοφονείται, από ομάδα εγκληματιών στην προσπάθεια τους να του αφαιρέσουν την τσάντα που περιείχε μια κάμερα, έξω από το σπίτι του τη στιγμή που κατευθυνόταν προς το αυτοκίνητο του για να συνοδεύσει την ετοιμόγεννη σύζυγο του στο μαιευτήριο.
Τον τραγικό θάνατο του 44χρονου δεν άργησαν να εκμεταλλευτούν με τον χειρότερο τρόπο τα ΜΜΕ και οι κρατικές και παρακρατικές συμμορίες φασιστών, μετά την προπαγάνδα που εξαπέλυσαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εναντίων των μεταναστών . Από την μία έκτακτα δελτία μιλούν για πιθανά σενάρια οι δράστες της συγκεκριμένης επίθεσης να είναι μετανάστες και στην συνέχεια συζητήσεις για την «υψηλή εγκληματικότητα», στοχοποιώντας έμμεσα και πάλι τους μετανάστες αποσιωπώντας πλήρως την κρατική ευθύνη. Το απόγευμα της ίδιας μέρας και κατά την διάρκεια αυθόρμητης συγκέντρωσης κατοίκων της περιοχής στο σημείο της δολοφονίας ομάδα φασιστών εξαπολύουν ρατσιστικό πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες και τα μαγαζιά τους βρίσκοντας έρισμα στην ναζιστική αντίληψη της συλλογικής ευθύνης, κάνοντας έτσι αρκετό κόσμο να αηδιάσει από τις πρακτικές τους και να αποχωρήσει από τη συγκέντρωση. Επίθεση από ομάδα φασιστών δέχτηκαν και οι καταλήψεις Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και Βίλα Αμαλίας. Φυσικά τα ναζιστικά πογκρόμ και οι επιθέσεις στις καταλήψεις δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς την στήριξη και την κάλυψη των φασιστών από τις αστυνομικές δυνάμεις ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και ΟΠΚΕ.
Για την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας και την υψηλή εγκληματικότητα η συμβολή του ελληνικού κράτους είναι καθοριστική. Η επιτηδευμένη γκετοποίηση του κέντρου της Αθήνας, πίσω από την οποία κρύβονται και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, οδηγεί τους μετανάστες σε συνθήκες εξαθλίωσης που σε συνδυασμό με την κάλυψη και την προώθηση εγκληματικών συμμοριών στις ίδιες περιοχές δημιουργούν ένα ζοφερό και απροσέγγιστο τοπίο. Είναι αυτονόητο ότι μέσα σε αυτά τα πλαίσια εξαθλίωσης που επικρατούν κάποιοι μετανάστες θα οδηγηθούν σε εγκληματικές ενέργειες. Τα παραπάνω δεν δημιουργούν άλλοθι για κανέναν καθώς οι ευθύνες για τις πράξεις μας ανάγονται στις ατομικές επιλογές, μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές συγκυρίες, που κάνει ο καθένας από εμάς και όχι σε κάποια «εθνικά», «φυλετικά» ή «χρωματικά» χαρακτηριστικά. Το κράτος με την πολύτιμη, όπως πάντα, συνεισφορά των ΜΜΕ προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγματα στις σχέσεις των «από κάτω» μεταθέτοντας τις ευθύνες για την απαξίωση των ζωών μας μεταξύ άλλων και στους μετανάστες μετατρέποντας την κοινωνική οργή σε κοινωνικό κανιβαλισμό και στρέφοντας την οπουδήποτε αλλού εκτός από τους πραγματικούς υπαίτιους, την οικονομική και πολιτική εξουσία.
Τετάρτη 11 Μάη: Ημέρα απεργιακής διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Η πορεία και συγκεκριμένα τα μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιάς, των σωματίων βάσης, του αναρχικού / αντιεξουσιαστικού και των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δέχονται δολοφονική επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής. Το αποτέλεσμα από την επίθεση αυτή ήταν δεκάδες τραυματίες που οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο και τρείς που χρειάστηκαν εγχείριση. Ένας από αυτούς, ο Γιάννης Κ. που συμμετείχε στο μπλοκ της συνέλευσης αντίστασης και αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε προθανάτια κατάσταση, με σοβαρό επισκληρίδιο αιμάτωμα και κατάγματα στο κρανίο. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Μην αντιδράς, μην αγωνίζεσαι, μην βγαίνεις στον δρόμο. Γιατί εκτός από τους ξυλοδαρμούς, την ρήψη χημικών και τις αθρόες προσαγωγές και συλλήψεις, πλέον έχεις να φοβάσαι και για την ίδια σου τη ζωή.
Το σημείο της δολοφονίας του Μανώλη Καντάρη έχει μετατραπεί σε μέρος συνάντησης ακροδεξιών και φασιστοειδών. Μετά το τέλος της διαδήλωσης οι ομάδες των φασιστών ξαναβγαίνουν στον δρόμο συνεχίζοντας τα ρατσιστικά πογκρόμ και τις επιθέσεις στις καταλήψεις, πάντα με την συνοδεία, την προστασία και την συμμετοχή της αστυνομίας. Άψογη συνεργασία της ΕΛ.ΑΣ με τα φασιστοειδή την στιγμή που λίγες ώρες πριν τα ΜΑΤ ισοπέδωσαν κυριολεκτικά μια διαδήλωση ενάντια στην λεηλασία των ζωών όλων μας.
Η ναζιστική προπαγάνδα γίνεται υπό την αιγίδα των κρατικών μηχανισμών. Δίνεται χώρος από την αστυνομία για επιθέσεις φασιστών ενάντια σε μετανάστες ώστε να ακολουθήσουν τα ΜΜΕ που μιλούν για μια «νέα μορφή βίας» από «ακροδεξιές» ομάδες εξισώνοντας την με την κοινωνική αντιβία των διαδηλωτών δημιουργώντας ένα παιχνίδι πόλων που καταδικάζει την βία «από όπου και αν προέρχεται».
Πέμπτη 12 Μάη: Πριν προλάβει να ξημερώσει, ένας 22χρονός μπαγκλαντεσιανός καταδιώκεται και δολοφονείται από φασίστες με μαχαιριές. Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την δολοφονία ως «αντίποινα» και ως μια αντίδραση των «ακροδεξιών» ομάδων απέναντι στην αγανάκτηση τους για την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, προσπαθώντας να το παρουσιάσουν ως κάτι ακραίο αλλά αναμενόμενο και φυσιολογικό. Στην πραγματικότητα οι φασίστες δολοφόνοι εκμεταλλεύτηκαν τον θάνατο του Μανώλη Καντάρη για να εκδηλώσουν τον μισανθρωπισμό τους και να πραγματώσουν τις δολοφονικές διαθέσεις τους καμουφλαρισμένα πίσω από την αγανάκτηση τους για την δολοφονία.
Το μεσημέρι της Τετάρτης καλείται από οργανωμένα φασίστοειδή της χρυσής αυγής «πορεία μνήμης» για τον Μανώλη Καντάρη. Την πορεία αυτή οδηγούσαν 300 φασίστες ενώ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα περίπου 600-700 άτομα ακόμα. Το υποτιθέμενο κάλεσμα μνήμης στην πραγματικότητα ήταν ένα ναζιστικό κάλεσμα για πορεία ενάντια των μεταναστών ˙ ρατσιστικά συνθήματα και κυνήγι μεταναστών που μπορεί να βρέθηκαν στον δρόμο των ναζί. Είναι πραγματικά θλιβερό κόσμος από τις γειτονιές του κέντρου μετά από όσα είχαν προηγηθεί την προηγούμενη μέρα και όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό να αποδέχεται και να στηρίζει φασίζουσες ιδεολογίες και πρακτικές.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας είχε καλεστεί πορεία ενάντια στην καταστολή με αφορμή την λυσσαλέα επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές κατά την διάρκεια της απεργιακής διαδήλωσης. Η προσέλευση του κόσμου, με βάση τα δεδομένα της προηγούμενης μέρας, ήταν απογοητευτική. Περίπου πέντε χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας την στιγμή που ο Γιάννης Κ. βρισκόταν ακόμα σε κόμμα. Ο κόσμος φανερά φοβισμένος από την καταστολή και σοκαρισμένος από τα ρατσιστικά πογκρόμ των δύο τελευταίων ημερών δεν βρίσκει κουράγια να βγει στους δρόμους.
Τα πογκρόμ θα συνεχιστουν και τις υπόλοιπες μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Με την ανέχεια και την συνδρομή της αστυνομίας άνθρωποι θα καταδιώκονται για αρκετές μέρες ακόμη, λόγω του χρώματος του δέρματος τους, της καταγωγής τους και την διαφορετικότητα της θρησκείας τους. Οι επιθέσεις σε τζαμιά, καταστήματα και σπίτια μεταναστών θα γίνουν κομμάτι της καθημερηνότητας στο κέντρο της Αθήνας. Οι καταλήψεις Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και βίλα Αμαλίας όπως είναι φυσιολογικό θα συνεχίσουν να δέχοντε καθημερινές επιθέσεις απο τα φασιστοειδή και την αστυνομία που θα αποκρούονται από συντρόφους που υπερασπίζονται τους χώρους αυτούς.Είναι λογικό ελεύθεροι χώροι όπως οι καταλήψεις που προοθούν την ελευθερία της έκφρασης και της σκέψης, που μάχονται για την καταστροφή της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο και περιβάλλον και αγωνίζονται αντιιεραρχικά, αντιρατσιστικά, αντισεξιστικά και αντιθεσμικά να είναι μόνιμος στόχος κράτους και παρακράτους.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα που η κρίση επιρρεάζει όλο και περισσότερο την καθημερινότητα μας και η βία διαχέεται μέσα στη ζωή μας, την στιγμή που η εξουσία μας εξοθεί να στραφούμε ο ένας στον άλλον, με γνώμονα την αλληλεγγύη, ενάντια στην εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό να θωρακίσουμε τις άμυνες μας απέναντι στην οικονομική και την πολιτική εξουσία. Αυτοοργάνωμένα χωρίς κόμματα και διαμεσολαβητές να σταθούμε όλοι μαζί απέναντι σε όσους μας καταστρέφουν την ζωή.
Σάββατο 14 Μάη: Ομάδα ανθρώπων πραγματοποιεί επιχείρηση επίθεσης στον ΑΤ Εξαρχείων. Το συμβολικό χτύπημα σε ένα προπύργιο της καταστολής ήρθε σαν απάντηση στη κτηνώδη επίθεση που δέχτηκε η πορεία της 11ης Μάη και στην άψογη συνεργασία των φασιστών με την αστυνομία. Η αποτίμηση της επίθεσης αυτής: τρείς προσωπικές μηχανές αστυνομικών καμένες, κάποια ακόμα οχήματα καμένα έξω από το ΑΤ και 3 τραυματίες. Ο ένας πολύ σοβαρά τραυματισμένος με εγκαύματα στην εντατική και οι άλλοι δύο ελαφρύτερα. Τα αποτελέσματα αυτής της δράσης όμως δεν ήταν μόνο αυτά. Με αφορμή το αποτέλεσμα της επίθεσης οι καλοθελητές ρουφιάνοι των ΜΜΕ στοχοποιήσαν ολόκληρο τον αναρχικό / αντιεξουσιαστικό χώρο ως υπαίτιο για τον τραυματισμό των ανθρώπων αυτών. Η αδικαιολόγητη αμέλεια της ομάδας που επιχείρησε την συγκεκριμένη επίθεση χρησιμοποιήθηκε από το κράτος για να στήσει, μέσω των ΜΜΕ, το παιχνίδι των άκρων, διαστρεβλώνοντας την κοινωνική αντιβία που στοχεύει σε σύμβολα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και την εξισώσει με εγκληματικές ενέργειες.
Η στοχοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας είναι συνηθισμένη απο τη μεριά του κράτους στην προσπάθεια του να μεταθέσει την κοινωνική οργή στο εσωτερικό των καταπιεσμένων. Τα πολιτικά υποκείμενα όμως της πράξης ανέλαβαν την πλήρη ευθύνη των πράξεών τους και στάθηκαν αυτοκριτικά χωρίς να κρύβονται πίσω από λογικές παράπλευρων απωλειών. Η ευθύνη λοιπόν, όπως και αν την αντιλαμβάνεται ο καθένας, βαραίνει τους ανθρώπους που προχωρήσανε σε αυτή την επίθεση και όχι ένα ολόκληρο κίνημα, που μπορεί οι ίδιοι να πλαισιώνουν με οποιοδήποτε τρόπο, ή τις πρακτικές του.
