Categories
Uncategorized

6 χρόνια δημοτικό, 6 χρόνια γυμνάσιο-λύκειο, 6 χρόνια πανεπιστήμιο, 24 χρονών άνεργος

1P3140068

Την άνοιξη του 2006 η τότε υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου κατέθεσε πρόταση στη βουλή η οποία περιελάμβανε μία σειρά μεταρρυθμίσεων στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μεταξύ άλλων οι μεταρρυθμίσεις αυτές αφορούσαν την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, τη μείωση των παροχών σε σίτιση και στέγαση καθώς και την περίφημη αναθεώρηση του άρθρου 16, ανοίγοντας το δρόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά και για τη γενικότερη ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα, μαζί με ένα πλήθος εργαζομένων κατάφεραν να κερδίσουν αυτή τη μάχη στο δρόμο, μέσα από ένα κύμα καταλήψεων και κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα, που παρά την προσπάθεια της αστυνομίας για την βίαιη καταστολή τους καθώς  και της επίθεσης των καθεστωτικών ΜΜΕ κράτησαν σχεδόν έναν χρόνο, καταφέρνοντας τη μη αναθεώρηση του άρθρου.

5 χρόνια μετά, εν μέσω καλοκαιριού (Αύγουστος 2011)  και προσπαθώντας να πιαστεί το φοιτητικό κίνημα «στον ύπνο», ψηφίστηκε στη βουλή ο νόμος-σχέδιο Διαμαντοπούλου. Με τις παροχές στην Παιδεία να είναι ήδη εξαιρετικά μειωμένες, ο νέος νόμος έρχεται να αποπερατώσει όσα δεν πραγματοποιήθηκαν το 2006 αλλά και να τα πάει ένα βήμα ακόμα πιο πέρα. Οι ασκώντες την εξουσία βρίσκουν και πάλι απέναντί τους το φοιτητικό κίνημα με κινητοποιήσεις και καταλήψεις που κράτησαν δύο μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν η εφαρμογή μόνο μερικών από τις πτυχές του νόμου, σύμφωνα με τις οποίες πολλοί φοιτητές πετάχτηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο καθώς χάθηκαν θέσεις από τις εστίες, έχασαν το δικαίωμα της δωρεάν σίτισης, καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο και μειώθηκε ο χρόνος φοίτησης σε ν+2 έτη.

Λίγο αργότερα, στα πλαίσια του ίδιου νόμου εμφανίστηκαν στα ΤΕΙ και ΑΕΙ της χώρας τα Συμβούλια Διοίκησης. Στο νέο αυτό όργανο, το αποτελούμενο από 8 καθηγητές, 1 φοιτητή και 6 εξωπανεπιστημιακούς (οι οποίοι «θα είχαν διακριθεί στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική ή πολιτιστική ζωή»,  όπως ανέφερε συγκεκριμένα ο νέος νόμος) επρόκειτο να ανατεθούν όλες οι βασικές λειτουργίες της κάθε σχολής. Με την ύπαρξη αυτών των εξωπανεπιστημιακών-καλοθελητών managers, οι οποίοι πλασαρήστηκαν ως η μοναδική λύση για τη σωτηρία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η εκπαίδευση απέκτησε χορηγούς. Και ως χορηγοί έχουν τη δύναμη να ασκούν πλήρη έλεγχο μέσα στις σχολές τις οποίες χρημοτοδοτούν, να προωθούν μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με τα οικονομικά τους συμφέροντα (τα οποία προφανώς είναι αντιστρόφως ανάλογα με τα συμφέροντα της φοιτητικής κοινότητας), να κερδοσκοπούν από την καταπάτηση των δικαιωμάτων φοιτητών και εργαζομένων, να επιβάλουν δίδακτρα, να καταργούν τις ελάχιστες εναπομείνασες δωρεάν παροχές, να κλείνουν σχολές και τμήματα με όρους «οικονομικής αποδοτικότητας». Απέναντι στις αντιρρήσεις των φοιτητών, βρέθηκε και πάλι λύση με την ψήφιση των συμβουλίων διοίκησης να γίνεται ηλεκτρονικά. Οι φοιτητές απάντησαν σε κάποιες σχολές με σαμποτάζ των διαδικασιών κατεβάζοντας τους servers , για την οποία πράξη διώχθηκαν ποινικά.

Φτάνοντας στο 2013 ερχόμαστε αντιμέτωποι με την εφαρμογή του Σχεδίου «Αθηνά», το οποίο αποτελεί επίσης κομμάτι του νόμου-σχεδίου Διαμαντοπούλου. Το σχέδιο αυτό προβλέπει τις καταργήσεις τμημάτων και σχολών, τις συγχωνεύσεις τμημάτων (ακόμη και με τελείως διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο), κατ’ επέκταση και τις μετακινήσεις τους σε άλλες πόλεις, τη μείωση του αριθμού των εισακτέων σπουδαστών,  την απόλυση εργαζομένων,  την υποβάθμιση των πτυχίων, τη μείωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Δεν είναι τυχαίο που το σχέδιο αυτό αποπειράται να εφαρμοστεί την ίδια στιγμή που γίνεται προσπάθεια για την εξίσωση των πτυχίων των ΤΕΙ και των ιδιωτικών εκπαιδευτικών σχολών και πως για τα γνωστικά αντικείμενα που καταργούνται έχουν πρόσφατα δημιουργηθεί αντίστοιχα τμήματα σε κολλέγια.  .
Ντυμένο με το ένδυμα του «συμβιβασμού της εκπαίδευσης στις ανάγκες της εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής και τη σύνδεσή της με την επιχειρηματικότητα, την αγορά εργασίας και την οικονομική γεωγραφία της χώρας καθώς και την παροχή ισχυρών ανταγωνιστικών πτυχίων» το σχέδιο Αθηνά πλασάρεται ως το νέο «φιλέτο» της κυβέρνησης, χωρίς κανείς να μας λέει πως χρόνια τώρα «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική» σημαίνει ένα καθεστώς στο οποίο ο φτωχός γίνεται συνεχώς φτωχότερος, πως οι επιταγές της επιχειρηματικότητας και της αγοράς εργασίας έχουν ανάγκη από φτηνούς και «ευέλικτους» εργαζόμενους, ελάχιστα καταρτισμένους με δεξιότητες τόσες όσες απαιτούνται από τις περιστασιακές ανάγκες της αγοράς και πως «ανταγωνιστικότητα» μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα σημαίνει την μεγαλύτερή δυνατή   παραγωγή με το μικρότερο δυνατό κόστος προς όφελος της τσέπης των αφεντικών πάντα εις βάρος των εργαζομένων.

Λοιπόν, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο στόχος του σχεδίου είναι διττός: Αφενός η εξοικονόμηση χρημάτων μέσω των απολύσεων των εργαζομένων, της συρρίκνωσης του αριθμού των σπουδαστών (αρκετές χιλιάδες λιγότεροι εισακτέοι), του πετσοκόμματος των δαπανών για την παιδεία και των παροχών προς τους φοιτητές, καθώς και η αναδιαμόρφωση του χωροταξικού χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κάτι που σε συνδυασμό με περεταίρω μεταρρυθμίσεις, ευνοεί την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Τι σημαίνει αυτό το τελευταίο; Σημαίνει πως γίνεται προσπάθεια δημιουργίας θεματικών πανεπιστημίων στα πρότυπα του εξωτερικού (τα οποία υπενθυμίζουμε πως είναι ιδιωτικά) προκειμένου να γίνουν ελκυστικά προς τους επενδυτές (managers) οι οποίοι όπως προαναφέρθηκε θα έχουν την εξουσία να ρυθμίζουν κάθε λειτουργία του πανεπιστημίου όπως το κόστος σπουδών, την παρεχόμενη γνώση, τα ερευνητικά προγράμματα, τα πειθαρχικά συμβούλια, κ.α. με κριτήριο προφανώς τα οικονομικά τους συμφέροντα.  Το συγκεκριμένο σχέδιο δε θα κατέβει προς ψήφιση στη Βουλή, αλλά θα περάσει ως «έκτακτο» με προεδρικό Διάταγμα.

Ήδη, λίγο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων έχει ξεκινήσει κύμα κινητοποιήσεων με σχεδόν όλα τα ΤΕΙ και πολλά ΑΕΙ της χώρας να βρίσκονται υπό κατάληψη, πραγματοποιώντας παράλληλα εβδομαδιαία Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια και παραστάσεις διαμαρτυρίας. Στον αγώνα ενάντια στη διάλυση της παιδείας βρίσκονται τόσο οι φοιτητές, όσο και καθηγητές, διοικητικοί υπάλληλοι και εργαζόμενοι των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.  Αποτέλεσμα αυτών των δράσεων είναι η απόσυρση αρκετών τμημάτων από το σχέδιο. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Εμείς εκτιμούμαι πως αυτό το «πισωγύρισμα» δεν είναι παρά ένα τρόπος για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά μας και να ηρεμήσουν προσωρινά τα πνεύματα. Είμαστε βέβαιοι πως αν το σχέδιο αυτό περάσει, σύντομα θα επιστρέψει για να αποπερατώσει ότι έχει απομείνει. Γι’ αυτό επιζητούμε την ολική του ρήξη.

Ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές, δεν υπερασπιζόμαστε το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα καθώς αναγνωρίζουμε πως σαν θεσμός αναπαράγει το σύστημα από το οποίο γεννήθηκε: Μυεί το άτομο στην αρχή της εξουσίας αλλά και της υποταγής, διδάσκει συμπεριφορές και εδραιώνει ρόλους ευνοϊκούς προς το καπιταλιστικό πρότυπο, εντείνει τον διαχωρισμό με βάση το φύλο ή την εθνικότητα, εγείρει τον ανταγωνισμό και κυρίως αποκλείει την έμφυτη τάση του ατόμου για αυτοδιάθεση, πρωτοβουλία και δημιουργία, καλλιεργεί τη λογική της ανάθεσης, αποκλείει ακόμη και την πιθανότητα της φαντασίας για έναν διαφορετικό τρόπο οργάνωσης, μάθησης και διαβίωσης και κυρίως καταστέλλει οποιαδήποτε συμπεριφορά τείνει να εναντιωθεί προς το υπάρχον σύστημα, αποδίδοντας ταυτόχρονα χαρακτηρισμούς όπως «απροσάρμοστος», «τεμπέλης», «παιδί που δεν παίρνει τα γράμματα». Τελικά αυτό που παράγεται είναι πειθήνιοι πολίτες, ακίνδυνοι νοικοκυραίοι,  συνηθισμένοι στο να εξουσιάζονται και να ελέγχονται, ανίκανοι να φέρουν αντιρρήσεις και ικανοί μόνο να υποφέρουν στωικά ότι αργότερα θα τους καταπιέζει αλλά και ότι τους ετοιμάζουν τα «μεγάλα λόμπυ». Η απέχθειά μας προς το εκπαιδευτικό σύστημα είναι φανερή, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δε θα αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε την ολοκληρωτική υποβάθμισή του.

Ακόμη, αναγνωρίζουμε τη μισθωτή εργασία ως το θεσμό σύμφωνα με τον οποίο ο εργαζόμενος πουλά την εργατική του δύναμη (δηλαδή τον κόπο και τον χρόνο του) καθώς και την αξία της (το προϊόν της εργασίας) στον κεφαλαιοκράτη-εργοδότη και μάλιστα σε κόστος πολύ χαμηλό, δίνοντας τη δυνατότητα άντλησης υπεραξίας (οικονομικού περισσεύματος) προς όφελος του αφεντικού. Το γεγονός ότι απορρίπτουμε τη μισθωτή εργασία/σκλαβιά ως θεσμό εκμεταλλευτικό, επιβεβλημένο από την προνομιούχα τάξη που ασκεί την εξουσία μέσω της δύναμης που αντλεί από την ατομική της ιδιοκτησία (θεσμός ο οποίος μας είναι επίσης εχθρικός), δε σημαίνει πως δε θα αγωνιστούμε προκειμένου να μη βρεθούν στο δρόμο χιλιάδες άνθρωποι που εργάζονται στην εκπαίδευση.

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως η εκπαιδευτική κοινότητα, δεν έχει στο σύνολό της τα ίδια συμφέροντα. Ανάμεσά μας υπάρχουν και οι πλούσιοι, τ’ αφεντικά, αυτοί που πιστεύουν πως θα γίνουν αφεντικά… Θα μας βρουν μπροστά τους!

Με αυτά τα δεδομένα, καλούμε όλους του μαθητές και τους καθηγητές να καλέσουν γενικές συνελεύσεις, να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις και να βρεθούν στο δρόμο στο πλευρό των αγωνιζόμενων φοιτητών και εργαζομένων.

 

Οι νόμοι ανατρέπονται στους δρόμους!

 

Κάτω τα ξερά σας από τη δημόσια και δωρεάν παιδεία!

 

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ, ΠΕΜΠΤΗ 28/3, 12.30 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

P3140086

Categories
Uncategorized

Σχέδιο «Αθηνά»

Βαρύ πλήγμα στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου

και της τάσης της εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακή μόρφωση

Η δραστικότατη περικοπή των δαπανών, το τσάκισμα της ιστορικά διαμορφωμένης τάσης της ελληνικής εργαζόμενης κοινωνίας για πανεπιστημιακές σπουδές, η δημιουργία περαιτέρω προϋποθέσεων για την εμπορευματοποίηση του δημόσιου Πανεπιστήμιου και την απόλυτη υποταγή του στην αγορά, είναι οι στόχοι του σχεδίου «Αθηνά», με το οποίο «ανασυγκροτείται» ο ακαδημαϊκός χάρτης της χώρας.

Τούτη η στρατηγική της ελληνικής αστικής τάξης, που συντονίζει τα βήματά της με τη στρατηγική του κεφαλαίου απέναντι στη δημόσια εκπαίδευση (κυρίως την τριτοβάθμια) σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν είναι καινούργια. Εχει πίσω της μια δεκαπενταετία περίπου. Νόμοι ψηφίσθηκαν, απόπειρες κατάργησης της συνταγματικής κατοχύρωσης του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου έγιναν, λειτουργικές δαπάνες πετσοκόφτηκαν. Ομως, τώρα, η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή στις επιταγές των Μνημονίων, είναι το πλαίσιο για να δοθεί και η χαριστική βολή.
Η ορμητική έφοδος της «ελεύθερης αγοράς» και στην επιστημονική γνώση, η «σύνδεση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με την αγορά εργασίας», δηλαδή η κατάρτιση φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού, εφοδιασμένου μόνο με τις απαραίτητες δεξιότητες, που απαιτούν οι περιστασιακές ανάγκες της αγοράς, η αποδοχή από τη σπουδάζουσα νεολαία των νέων «αξιών» της «ανταγωνιστικότητας», της «ευελιξίας», του «επιχειρείν», μέσα σ’ ένα Πανεπιστήμιο με ενισχυμένα τα αυταρχικά χαρακτηριστικά (Συμβούλια διοίκησης, κατάργηση ασύλου, φοιτητές-στρατιωτάκια, αποπομπή των «αιώνιων» φοιτητών), όπου θα επικρατεί η «σιωπή των αμνών», όπως ακριβώς στα καπιταλιστικά κάτεργα, η βίαιη εξώθηση των ιδρυμάτων να λειτουργούν με όρους και προϋποθέσεις ΑΕ, είναι μερικές από τις συνιστώσες της στρατηγικής για το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο.
Σε τούτη την κατεύθυνση, ο νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου ήταν ένα αποφασιστικό βήμα. Τώρα, με το σχέδιο «Αθηνά», η τρόικα εσωτερικού ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι παραπάνω («Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή βάλαμε συγκεκριμένες προτεραιότητες και ένα συγκεκριμένο στοχο-χρονοδιάγραμμα, το οποίο ακολουθούμε απαρέγκλιτα. Θα θυμάστε ότι σε ό,τι αφορά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, συνεχίσαμε και ολοκληρώσαμε την εφαρμογή ενός Νόμου, ο οποίος ψηφίστηκε από την προηγού-μενη Βουλή με ευρεία συναίνεση… Σ’ αυτό, λοιπόν, το ψηφιδωτό της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, θα κάνουμε σήμερα το επόμενο βήμα για να προχωρήσουμε στην ανασυγκρότηση του Ακαδημαϊκού Χάρτη της Χώρας…»: Κ. Αρβανιτόπουλος). Το πετσόκομμα των δαπανών για το κοινωνικό αγαθό της Παιδείας πάει αντάμα με τη δραστική μείωση του αριθμού των εισακτέων, που αποφέρει στο σύστημα όχι μόνο οικονομικό όφελος, αλλά και όφελος που συνδέεται με την ανάγκη του για μακροχρόνια επιβίωση και διαιώνιση. Οι νέοι πτυχιούχοι είναι βόμβα στα θεμέλιά του, ενώ η καθήλωσή τους στις ουρές της ανεργίας, που στις μέρες μας έχει εκτοξευθεί, μεγεθύνει την αμφισβήτηση και την οργή. Την ίδια στιγμή, η απόλυτη υποταγή του Πανεπιστήμιου στην αγορά επιβάλλει όχι μόνο τις φθηνές, μιας χρήσης «ευέλικτες σπουδές» για τους πολλούς και τη δημιουργία «θυλάκων αριστείας» μόνο για μια ελίτ, αλλά και την καρατόμηση σπουδών σε αντικείμενα που δεν υπηρετούν τούτη την απόλυτη υποταγή (π.χ. κοινωνικές, ανθρωπιστικές σπουδές), που υποδηλώνεται με όρους όπως «ανταγωνιστικότητα», «ισχυρά ανταγωνιστικά πτυχία», «τόνωση της σύνδεσης με την παραγωγή», κ.λπ.
Το σχέδιο «Αθηνά», λοιπόν, είναι η αρχή για να ξηλωθεί με ταχείς ρυθμούς «το πουλόβερ»: η συρρίκνωση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η μείωση των εισακτέων, το λουκέτο σε Τμήματα με αντικείμενα που θεωρούνται «φύρα» για την καπιταλιστική αγορά, η δημιουργία συγκεντρωτικών δομών, ώστε να διευκολυνθεί και η επόμενη φάση των συγχωνεύσεων-καταργήσεων, αλλά και η επικοινωνία και η σύνδεση με τις επιχειρήσεις, η «κινητικότητα» του διοικητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού, ο «εξορθολογισμός» τους, δηλαδή η εμπέδωση της πολιτικής των μη διορισμών.

Ισχυρισμοί και ομολογίες
Παρουσιάζοντας το σχέδιο «Αθηνά», το οποίο θα υλοποιηθεί με Προεδρικά Διατάγματα (ν. 4076/2012, άρθρο 1, παράγραφος 4), αφού πρώτα ολοκληρωθεί η απάτη της δημόσιας «διαβούλευσης», διάρκειας 45 ημερών, ο υπουργός Παιδείας ισχυρίστηκε τα εξής:
♦ «Τα τελευταία 25 χρόνια αναπτύχθηκε ένας Ακαδημαϊκός Χάρτης στη χώρα, ο οποίος πολλές φορές δε λογοδοτούσε ούτε σε επιστημονικά κριτήρια, ούτε σε επιστημονικές αναγκαιότητες, αλλά και ούτε σε αναπτυξιακά κριτήρια. Δε λογοδοτούσε στον αναπτυξιακό χάρτη της χώρας. Εγινε για λόγους, που όλοι γνωρίζουμε. Εγινε διότι αυτή ήταν μία παθογένεια του πελατειακού, πολιτικού συστήματος, ήταν μία λογική που επικράτησε, η οποία έλεγε ότι ‘’πρέπει να ανοίξουμε ένα Πανεπιστημιακό Τμήμα σε κάθε πόλη, ένα τμήμα ΤΕΙ σε κάθε χωριό’’ και έτσι βρεθήκαμε με έναν Ακαδημαϊκό Χάρτη, ο οποίος αποτυπώνει όλες αυτές τις παθογένειες: κατακερματισμό γνωστικών αντικειμένων, πανσπερμία γνωστικών αντικειμένων, κατακερματισμό σε όλη την περιφέρεια. Ενας Ακαδημαϊκός Χάρτης της χώρας, ο οποίος ουσιαστικά παρήγαγε ανέργους. Τμήματα με υπερεξειδικευμένα γνωστικά αντικείμενα, που στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα μάθημα, αλλά στήθηκαν ολόκληρα Τμήματα, πάνω σε αυτά τα γνωστικά αντικείμενα.».
♦ «Ο πρώτος στόχος μας είναι η ενίσχυση της Δημόσιας, Δωρεάν Παιδείας. Ο δεύτερος στόχος είναι η αναβάθμιση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ μας. Θέλουμε να εξορθολογίσουμε τα γνωστικά αντικείμενα των Τμημάτων μας, να έχουμε Τμήματα και Πανεπιστήμια ισχυρά, εξωστρεφή, κόμβους αριστείας. Θέλουμε να αναβαθμίσουμε τα Τεχνολογικά Ιδρύματα. Αλλά πως; Επιστρέφοντας στην αρχική φιλοσοφία, δηλαδή εκείνη της τεχνολογικής εκπαίδευσης. Θέλουμε τα ΤΕΙ να αποτελέσουν έναν ισχυρό, τεχνολογικό πυλώνα εκπαίδευσης, όχι να γίνουν κακέκτυπα των Πανεπιστημίων. Θέλουμε να ενώσουμε τον Ακαδημαϊκό Χάρτη της χώρας, με τον αναπτυξιακό χάρτη της χώρας…»
♦ «Ποιοι είναι οι στόχοι μας και σε ποιους απευθυνόμαστε; Στους φοιτητές μας, οι οποίοι πρέπει να βγουν ενισχυμένοι, μέσα από ισχυρά Τμήματα, που θα τους δίνουν πιο ισχυρά και ανταγωνιστικά πτυχία… Απευθυνόμαστε στους παραγωγικούς φορείς της χώρας, που πρέπει να συνδεθούν με αυτούς τους κόμβους αριστείας που δημιουργούμε».
Προφανώς, ο Αρβανιτόπουλος έπεσε απ’ το φεγγάρι. Δε γνωρίζει ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, την πολιτική των οποίων σε πιο μπρουτάλ εκδοχή συνεχίζει τώρα η μνημονιακή κυβέρνηση, έστηναν Τμήματα σε όλη τη χώρα όχι βεβαίως από μαράζι για την ενίσχυση των Πανεπιστημίων (γι’ αυτό, άλλωστε, πολλά εξ αυτών τα εγκατέλειψαν στην τύχη τους χωρίς υποδομές και εκπαιδευτικό προσωπικό), αλλά για να ικανοποιήσουν πολιτικά και πελατειακά συμφέροντα, να βολέψουν πανεπιστημιακές κλίκες, να κλέψουν τις ψήφους των «τοπικών κοινωνιών» ή να ικανοποιήσουν περιστασιακές ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς. Εστηναν Τμήματα πολλές φορές με αμφίβολο και ασαφές γνωστικό περιεχόμενο, με επικαλύψεις, επειδή ακριβώς δε νοιάζονταν για την «αναβάθμιση» και «ανάπτυξη» της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, αλλά για τους λόγους που απαριθμήσαμε παραπάνω. Και τώρα είναι οι ίδιοι που τα κλείνουν γιατί, λέει, θέλουν «ισχυρά πτυχία». Θα τους πιστέψουμε;
Δεν είναι όλοι τούτοι θερμόαιμοι οπαδοί της κακόφημης Μπολόνια, που υποτιμά τις πανεπιστημιακές σπουδές, τις υποβαθμίζει σε μεταλυκειακές σπουδές κατάρτισης τριε-    τούς διάρκειας, τις αποτιμά σε πιστωτικές μονάδες (τις οποίες μπορεί να μαζεύει ως μαρούλια ο φοιτητής και από δομές άτυπης εκπαίδευσης), σπάζοντας την εσωτερική ενότητα κάθε επιστήμης και οδηγεί σε πτυχία πολλαπλών ταχυτήτων, με επιπτώσεις και στα επαγγελματικά δικαιώματα των απόφοιτων;
Δεν είναι αυτοί που ευλόγησαν και ευλογούν την υπερ-εξειδίκευση, διότι η αγορά δε θέλει ανθρώπους με σφαιρική μόρφωση πάνω στην επιστήμη τους, αλλά καλοκουρδισμένα, φθηνά στρατιωτάκια με περιορισμένες γνώσεις και δεξιότητες ευκαιρίας, που γρήγορα αποχτιούνται και γρήγορα χάνονται; Εξ ου και οι απατηλές θεωρίες των «επανακαταρτίσεων», οι οποίες -επανακαταρτίσεις- λειτουργούν κυρίως ως καμουφλάζ της ανεργίας.
Νοιάζονται, λέει, για «ισχυρά πτυχία», κι όμως είναι αυτοί που επεχείρησαν να ιδρύσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια και στη χώρα μας και επειδή δεν «τους βγήκε» η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16, γιατί ακυρώθηκε από ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα, έβαλαν μπρος τα μαγαζιά των «κολεγίων», μπάζοντας από το παράθυρο τα ιδιωτικά ΑΕΙ, ενώ διακηρύσσουν σ’ όλους τους τόνους ότι στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση θα επαναφέρουν το ζήτημα.
Δεν είναι όλοι τούτοι που οδήγησαν και οδηγούν τα Ιδρύματα σε οικονομική ασφυξία, πετσοκόβοντας τους προϋπολογισμούς τους και κουρεύοντας τα αποθεματικά τους;
Δεν είναι αυτοί που έμπασαν ανθρώπους των τραπεζών, των επιχειρήσεων, των εφοπλιστών, στα Συμβούλια διοίκησης των Ιδρυμάτων, για να προωθήσουν παραπέρα τον έλεγχο από την αγορά;
Δεν είναι αυτοί που κουρέλιασαν κάθε νόημα «αυτοδιοίκητου» των Πανεπιστημίων, που κουρέλιασαν κάθε δημοκρατική διαδικασία, στην οποία, κατά τα άλλα, αναπέμπουν ύμνους, επιβάλλοντας την εκλογή των μελών των Συμβουλίων με ηλεκτρονική και επιστολική ψήφο;
Σε ποιον «αναπτυξιακό χάρτη της χώρας» αναφέρεται ο υπουργός Παιδείας, στον οποίο πρέπει να προσαρμοστεί ο ακαδημαϊκός χάρτης; Σ’ αυτόν που δεν υπάρχει, αφού έχει εξολοθρευτεί, με τις ευλογίες και τις οδηγίες των ιμπεριαλιστών της ΕΕ κάθε βιομηχανική και αγροτική παραγωγή; Μάλλον αναφέρεται στην «ανάπτυξη», που θα ακολουθήσει τα Μνημόνια, με τις «ειδικές οικονομικές ζώνες», όπου θα θριαμβεύει το κνούτο των αφεντικών και οι εργαζόμενοι θα είναι ανδράποδα, χωρίς δικαιώματα.
Οσο για την «αναβάθμιση» των ΤΕΙ, αυτή φαίνεται πως έχει δυο ταχύτητες: μπρος και πίσω. Κατά πως βολεύει τη διαχείριση των ονείρων και των ελπίδων της νεολαίας (κυρίως αυτής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που κατευθύνεται σ’ αυτά τα Ιδρύματα), ώστε αυτή να μη συνωστίζεται στις πόρτες των Πανεπιστημίων. Με πρόσχημα το «φούσκωμα» του χρηματιστήριου, των αυταπατών της άνθησης των επιχειρήσεων και της οικοδομικής δραστηριότητας, «φούσκωσαν» και τα Τμήματα που είχαν να κάνουν με «διοίκηση», «οικονομία», «μάνατζμεντ», «πληροφορική», «οικοδομή». Τώρα, που όλες αυτές οι σαπουνόφουσκες έσκασαν, «αναβάθμιση» είναι το μακέλεμα τούτων των Τμημάτων και των σπουδαστών τους.
Ο υπουργός Παιδείας προβαίνει, όμως και σε ομολογίες:
♦ Ομολογεί ότι το Μνημόνιο είναι η χρυσή ευκαιρία για να σαρωθούν τα πάντα. Να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε και αυτό πρέπει να γίνει με συνοπτικές διαδικασίες και να επιβληθεί με φωτιά και σίδερο.
«Κάθε κρίση ενέχει, εμπεριέχει κινδύνους, αλλά δημιουργεί και ευκαιρίες. Ευκαιρίες για έναν εξορθολογισμό, ευκαιρίες για μία ουσιαστική ανασυγκρότηση του Εκπαιδευτικού Χάρτη της χώρας. Αυτές τις ευκαιρίες δε θέλουμε να τις χάσουμε, γιατί δεν υπάρχει χρόνος. Πρέπει να γίνει άμεσα αυτή η διόρθωση. Η χώρα βρίσκεται σε μία βαθειά κρίση, ο πολιτικός χρόνος είναι συμπυκνωμένος, δεν έχουμε την πολυτέλεια ατέρμονων συζητήσεων»: Κ. Αρβανιτόπουλος.
♦ Ομολογεί ότι η διαμόρφωση συγκεντρωτικών δομών διευκολύνει το αλισβερίσι με τους επιχειρηματίες της μελλοντικής κουτσουρεμένης «ανάπτυξης», την «κινητικότητα» του προσωπικού, άρα και τον από τούδε και στο εξής σχεδόν μηδενικό διορισμό νέου, την περιστολή κάθε ίχνους δωρεάν εκπαίδευσης και φοιτητικής μέριμνας. Οσο για τους «κόμβους αριστείας», παραπέμπουμε στις αμφιβόλου αξίας αξιολογικές λίστες διεθνούς κατάταξης των Πανεπιστημίων, των οποίων θιασώτες είναι όλοι οι οπαδοί των «μεταρρυθμίσεων», που συντάσσονται με κριτήρια «ανταγωνιστικότητας», με κριτήρια που δε μπορούν να ομογενοποιηθούν λόγω των διαφορετικών συνθηκών λειτουργίας των ανά τον κόσμο Ιδρυμάτων.
«Εντάσσοντας τα Πανεπιστήμια αυτά σε έναν ομόσπονδο κόμβο επιτυγχάνουμε τα εξής: Αυτός ο κόμβος έχει δυνατότητες να εξελιχθεί σε ένα ‘’Κόμβο Αριστείας’’. Εχει δυνατότητες παροχής κινητικότητας του προσωπικού, έχει δυνατότητες που δίνει στους φοιτητές, έχει δυνατότητες οικονομίας κλίμακος, έχει δυνατότητες να ανταποκριθεί στις αναπτυξιακές προτεραιότητες της χώρας μας»: Κ. Αρβανιτόπουλος.
♦ Ομολογεί ότι το τσουνάμι των συγχωνεύσεων-καταργήσεων Πανεπιστημίων, ΤΕΙ και Τμημάτων θα συνεχιστεί. Η ομολογία αυτή ενισχύεται και από το ίδιο το σχέδιο «Αθηνά», στο οποίο υπάρχουν Πανεπιστήμια (π.χ. Χαροκόπειο, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) και ΤΕΙ, που εντάσσονται σε πίνακα με τον χαρακτηριστικό τίτλο «χωρίς βιωσιμότητα», καθώς και Ανεξάρτητα Τμήματα ΑΕΙ-ΤΕΙ με «ελλιπή ή μηδενικό αριθμό μελών ΔΕΠ», που υποτίθεται ότι αποτελεί ένα από τα κριτήρια συγχώνευσης-κατάργησης.
«Πάντοτε, ο τομέας της Εκπαίδευσης, πρέπει να είναι τομέας χωρίς αγκυλώσεις, πρέπει να υπάρχουν συνέχεια διαδικασίες μιας συνεχούς αξιολόγησης, μιας συνεχούς αναζήτησης προς το καλύτερο. Υπ΄ αυτήν την έννοια η όποια προσπάθεια θα συνεχιστεί»: Κ. Αρβανιτόπουλος.

Αλχημείες και ψέματα
Στην προσπάθειά του να καθαγιάσει το σχέδιο «Αθηνά», ώστε αυτό να γίνει αποδεκτό από την εργαζόμενη κοινωνία και τη νεολαία, ο υπουργός Παιδείας επιστράτευσε μια ασύστολη ψευδολογία, ποντάροντας στην κοντή μνήμη μας και στην επαγγελματική αδιαφορία ή και την προθυμία των «παπαγαλακίων» να αναπαράγουν τα ψεύδη του (για να μην αδικούμε κανέναν, η αλήθεια είναι ότι τα ψεύδη για τον αριθμό των εισακτέων του επισημάνθηκαν από την συντάκτρια της «Αυγής», πλην, όμως, αυτός τα προσπέρασε). Η πρεμούρα των εγκεφάλων του υπουργείου Παιδείας να προκληθεί η ελάχιστη το δυνατόν αναταραχή, και το ράβε-ξήλωνε στα Τμήματα οδήγησαν σε πολλαπλά λάθη στους σχετικούς πίνακες του σχεδίου και σε αλχημείες που έγιναν σκόπιμα για να θολώσουν τα νερά και τα συμπεράσματα. Εξ ου και η βεβιασμένη αποχώρηση του Αρβανιτόπουλου και όλης της κουστωδίας του υπουργείου Παιδείας από την αίθουσα όπου δόθηκε η συνέντευξη για την παρουσίαση του σχεδίου «Αθηνά».
Η προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας αφορά στον αριθμό εισακτέων και στον αριθμό των Τμημάτων που κόβονται.
Συγκεκριμένα:
♦ Σε πίνακα του σχεδίου «Αθηνά» αναφέρεται: Πλήθος εισακτέων 2012-2013 (σύνολο) 51.485. Εκτίμηση εισακτέων 2013-2014 (σύνολο) 49.600. Από τα δυο νούμερα συμπεραίνεται ότι η διαφορά είναι μηδαμινή και συνεπώς δεν συντρέχει ουσιαστικός λόγος ανησυχίας για τους υποψήφιους που θα επιδιώξουν να μπουν στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Με βάση τα νούμερα αυτά, ο Αρβανιτόπουλος δήλωσε: «Η εκτίμησή μας είναι ότι, θα έχουμε αύξηση εισακτέων στα Πανεπιστήμια και ελαφρά μείωση στα ΤΕΙ. Η συνολική εκτίμηση είναι, ότι η μείωση δεν θα υπερβεί το 4%».
Αν ανατρέξει κανείς, όμως, στις περσινές επίσημες ανακοινώσεις για τους εισακτέους στα ΑΕΙ-ΤΕΙ θα διαπιστώσει ότι αυτοί ήταν 76.094 (44.381 στα ΑΕΙ και 31.713 στα ΤΕΙ), χωρίς να υπολογίσει τις σχολές των μπάτσων, των καραβανάδων, τις εκκλησιαστικές Ακαδημίες, τη Σχολή του Εμπορικού Ναυτικού και τις Σχολές των Τουριστικών Επαγγελμάτων, που ανέβασαν τον αριθμό των εισακτέων στους 80.615. Το «λάθος» του υπουργείου Παιδείας απεδείχθη πολύ χοντροκομμένο, καθόσον όσοι ασχολούνται με τα εκπαιδευτικά θυμούνται λίγο-πολύ, χωρίς καν να έχουν μπροστά τους τα στοιχεία, ότι ο αριθμός των εισακτέων των τελευταίων ετών ήταν γύρω στις 75.000.
Μετά την επισήμανση της συντάκτριας της «Αυγής», το υπουργείο Παιδείας έστειλε διευκρίνιση, σύμφωνα με την οποία ο αριθμός εισακτέων που δόθηκε αφορά στη γενική σειρά κατάταξης! Και πάλι, όμως, τα στοιχεία τους διαψεύδουν. Οι εισακτέοι με τη γενική σειρά στα ΑΕΙ ήταν πέρυσι 37.500 και όχι 33.149 που δίνει ο πίνακας του σχεδίου «Αθηνά» και οι εισακτέοι γενικής σειράς στα ΤΕΙ ήταν 26.470 και όχι 18.336 του πίνακα της «Αθηνάς». Οι δε περσινοί εισακτέοι με την ειδική σειρά ήταν 6.881 και 5.243 αντίστοιχα για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Και μόνον αν πάρουμε δεδομένη την «εκτίμηση» του υπουργείου Παιδείας για 49.600 εισακτέους γενικής σειράς, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι οι φετινοί εισακτέοι θα είναι κατά 14.370 λιγότεροι από πέρυσι (37.500+26.470 =63.970, 63.970-49.600=14.370, δηλαδή μείωση 22,46% και όχι 4%, που επικαλείται ο Αρβανιτόπουλος).
Κοντολογίς, προοιωνίζεται άγριο μαχαίρι στον αριθμό των εισακτέων. Που επιβεβαιώνεται και από το τσεκούρι στα Τμήματα των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Εξ ου και ο υπουργός Παιδείας έκρινε ότι φέτος δεν έχει χρεία να επαναφέρει τη βάση του 10. Διότι έτσι ο αριθμός των παιδιών που θα έμενε εκτός των τειχών θα μεγεθύνονταν επικίνδυνα, με απρόβλεπτες τις συνέπειες των αντιδράσεων. Βαδίζει, λοιπόν, με την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας» (Αρβανιτόπουλος: «Η βάση του 10 δεν θα επανέλθει φέτος. Θα εξετάσουμε την επαναφορά της στις επόμενες πανελλήνιες εξετάσεις με οδηγό τις φετινές εξετάσεις»).
♦ Σκόπιμο αλαλούμ επικρατεί και στους πίνακες που αναφέρουν τον αριθμό των «κομμένων» Τμημάτων.
Ο Αρβανιτόπουλος δήλωσε ότι τα 480 Τμήματα του περσινού μηχανογραφικού (533 είχαν ιδρυθεί, αλλά το μαχαίρι που έπεσε τις προηγούμενες χρονιές τα κατέβασε σε 480) θα περιοριστούν στα 386. Δηλαδή, τα Τμήματα που «απορροφώνται» είναι 94. Σχετικός πίνακας του σχεδίου «Αθηνά» επιβεβαιώνει στον υπέρτιτλο το νούμερο, το τσεκάρισμα, όμως, βγάζει 97 τα κομμένα Τμήματα.
Από άλλον, όμως, πίνακα, στον οποίο αναφέρεται ανά πόλη ο αριθμός των υφιστάμενων Τμημάτων και ο αριθμός των Τμημάτων μετά το σχέδιο «Αθηνά», προκύπτει ότι τα κομμένα Τμήματα είναι 156! Το «λάθος» είναι επίσης πολύ «χοντρό», καθώς τα Τμήματα που εξαφανίζονται δεν είναι 3 (από 94, 97), αλλά 62 περισσότερα από τον αριθμό που έδωσε στη συνέντευξή του ο υπουργός Παιδείας. Μετά τη δημοσιοποίηση των αλχημειών και στα Τμήματα, το υπουργείο Παιδείας έσπευσε να κρύψει τα σκατά κάτω απ’ το χαλί. Στην ιστοσελίδα του παρουσιάζει τον σχετικό πίνακα χωρίς να αναφέρει τα Τμήματα που απομένουν σε κάθε πόλη μετά το τσουνάμι του σχεδίου «Αθηνά» (αναφέρονται τα υπάρχοντα Τμήματα ανά πόλη και στην κατάσταση μετά το σχέδιο «Αθηνά», η πόλη που διατηρεί Τμήματα νέτα-σκέτα).

Τι προβλέπει το σχέδιο «Αθηνά»
♦ Τα περιφερειακά Πανεπιστήμια με διοικούσες επιτροπές ή με λιγότερα από τέσσερα Τμήματα «απορροφώνται» από άλλα. Στην ουσία καταργούνται τα Πανεπιστήμια Στερεάς Ελλάδας, Δυτικής Ελλάδας και Δυτικής Μακεδονίας. Τα Τμήματά τους διαμοιράζονται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Πάντειο (το πρώτο), στο Πανεπιστήμιο Πατρών (το δεύτερο) και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο ΑΠΘ (το τρίτο). Ολα τα Τμήματα εντάσσονται σε Σχολές.
♦ Από τα 480 Τμήματα των ΑΕΙ-ΤΕΙ κόβονται με βάση τους πίνακες 97 ή 156 (και όχι 94 που αναγράφει στους υπέρτιτλους το σχέδιο «Αθηνά»). Αν ακολουθήσουμε τον πίνακα που αναφέρεται στα 97 Τμήματα, θα διαπιστώσουμε ότι χάνονται 21 Τμήματα ΑΕΙ και 76 Τμήματα ΤΕΙ.
♦ Οι ταχυδακτυλουργίες του υπουργείου Παιδείας αφορούν και στον αριθμό των Πανεπιστημίων. Αναφέρεται ότι ο συνολικός αριθμός τους είναι 26 (ενώ είναι 24) και ότι μετά την «Αθηνά» παραμένουν 20 ΑΕΙ (με βάση τα στοιχεία μένουν 21). Τα ΤΕΙ επίσης γίνονται 12 από 14.
♦ Στα ΤΕΙ, τα Τμήματα που χάνουν τη μερίδα του λέοντος είναι: Διοίκησης Επιχειρήσεων Συστημάτων και Οργανισμών :22 Τμήματα, Λογιστικής και Χρημ/κής: 5 Τμήματα, Πληροφορικής: 13 Τμήματα, Τεχνολόγων Πολιτικών Μηχανικών και Τοπογράφων: 8 Τμήματα, Φυτικής Παραγωγής: 7 Τμήματα.
Στα ΑΕΙ, η αντίστοιχη εικόνα είναι: Φιλοσοφικές Επιστήμες: 10 κομμένα Τμήματα, Επιστήμες Οικονομίας και Διοίκησης: 5 Τμήματα, Θετικές Επιστήμες: 2 Τμήματα, Πολιτικές Επιστήμες: 2 Τμήματα, Επιστήμες Πληροφορικής: 1 Τμήμα.
♦ Οι Ανθρωπιστικές και Κοινωνικές Επιστήμες δέχονται μεγάλο πλήγμα, καθώς έχει σημάνει η αρχή της περιθωριοποίησής τους. Τα Τμήματά τους, που περιέχονται στο 1ο επιστημονικό πεδίο του μηχανογραφικού δελτίου γίνονται 112 από 127 (-15). Το 2ο επιστημονικό πεδίο των Θετικών Επιστημών χάνει 15 Τμήματα, το 3ο των Επιστημών Υγείας 4 Τμήματα, το 4ο των Τεχνολογικών Επιστημών 32 τμήματα και το 5ο των Επιστημών Οικονομίας και Διοίκησης 28 Τμήματα (αν αναφερθούμε στον πίνακα με τα 94 κομμένα Τμήματα). Αντίστοιχα μειώνεται ο αριθμός εισακτέων, με εξαίρεση το 2ο επιστημονικό πεδίο, όπου έχουμε αύξηση.
♦ 12 πόλεις μένουν χωρίς κανένα Τμήμα: Αγ. Νικόλαος, Αίγιο, Αμαλιάδα, Αργοστόλι, Βέροια, Εδεσσα, Ιεράπετρα, Λευκάδα, Λιβαδειά, Μουδανιά, Νάουσα, Ναύπακτος. Οι πόλεις που έχουν πλέον ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι 51 από 63 που ήταν πριν το σχέδιο «Αθηνά».
♦ Σε όλες τις περιπτώσεις συγχωνεύσεων, το διδακτικό και διοικητικό προσωπικό μεταφέρεται στο «μητρικό» Ιδρυμα. Οι φοιτητές των Τμημάτων που συγχωνεύονται-καταργούνται θα πάρουν το πτυχίο τους από το νέο Ιδρυμα, στο οποίο θα ενταχθεί το Τμήμα που φοιτούσαν, ενώ αν χρειαστεί θα μετακομίσουν για την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Δεν προβλέπεται μεταβατικό διάστημα, εκτός κι αν ο υπουργός Παιδείας κάνει αυτή την «παραχώρηση» στο τέλος, ώστε η πανεπιστημιακή κοινότητα και η εργαζόμενη κοινωνία να «καταπιούν αμάσητο» το υπόλοιπο σχέδιο.
♦ Εισάγεται το ομοσπονδιακό μοντέλο στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της Αττικής, κατά το παράδειγμα της «πρωτοπόρας» Αγγλίας (στην οποία η αγοραία αντίληψη της Παιδείας κάνει θραύση μετά τη Θάτσερ), αλλά και της Γαλλίας του Σαρκοζί. Το οποίο, όμως, απέτυχε και εγκαταλείφθηκε, όπως καταγγέλλουν οι πανεπιστημιακοί, πλην, όμως, η ψωροκώσταινα τρέχει πάντα τελευταία και καταϊδρωμένη να εφαρμόσει τις «καινοτομίες».
Ετσι, συστήνεται και λειτουργεί το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο (θα ονομάζεται «Αδαμάντιος Κοραής»), που βάζει κάτω απ’ την ομπρέλα του το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, το Πάντειο, το Πανεπιστήμιο Πειραιά, το Γεωπονικό και το Χαροκόπειο (προφανώς για να εξοντωθεί στην πορεία κάποιο από αυτά). Για να αποσοβήσει τις αντιδράσεις, ο Αρβανιτόπουλος έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι κάθε Ιδρυμα θα διατηρήσει την αυτοτέλειά του. Εξαιρούνται το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ.
Το ίδιο γίνεται και με το ΤΕΙ Αθήνας, το ΤΕΙ Πειραιά και την ΑΣΠΑΙΤΕ (Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ιδρυμα).
Το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ θα διοικείται και θα ελέγχεται από μια συγκεντρωτική διοικητική υπερ-δομή (Κεντρικό Συμβούλιο), που θα προκύπτει από τα υφιστάμενα κακόφημα Συμβούλια διοίκησης. Ο «κόμβος αριστείας» που θα δημιουργηθεί (έτσι απεκάλεσε ο υπουργός Παιδείας τα ομοσπονδιακά ιδρύματα για να χρυσώσει το χάπι) θα έχει δυνατότητες «κινητικότητας» του προσωπικού, «οικονομίας κλίμακος» και «ανταπόκρισης στις αναπτυξιακές προτεραιότητες της χώρας».
♦ Το Διεθνές Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, προπομπός του ιδιωτικού πανεπιστήμιου και μέσον για τις επεκτατικές βλέψεις της αστικής τάξης της ψωροκώσταινας στις βαλκανικές κυρίως χώρες και στις χώρες πέριξ της Μεσογείου (οι οποίες ήταν ανθηρές στις προ του Μνημονίου εποχές), όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά αναβαθμίζεται. Δημιουργεί δίκτυο με τις Εδρες των Ελληνικών Σπουδών του εξωτερικού και ενισχύεται ως ακαδημαϊκός χώρος «προσέλκυσης ξένων σπουδαστών».
Αντιδράσεις
Η δημοσιοποίηση του σχεδίου «Αθηνά» προκάλεσε αντιδράσεις δυο κατευθύνσεων. Ξετσίπωτοι υπήρξαν οι Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων, που δε θίγονται ουσιαστικά, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση. Αντί να βγουν και να αποκαλύψουν την αντιδραστική ουσία του σχεδίου, αυτοί βρήκαν «θετικά στοιχεία», επισημαίνοντας κάποιες αστοχίες «που χρήζουν περισσότερης επεξεργασίας». Φέρθηκαν σαν ιδιοκτήτες μπακάλικων και όχι σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.
Από την άλλη, Πρόεδροι ΤΕΙ και δημαρχαίοι «βγήκαν στα κεραμίδια», καθαρά, όμως, από ίδια συμφέροντα. Οι δε πρώτοι επιδόθηκαν σε μια γελοία αντιπαράθεση με τα Πανεπιστήμια, τυφλωμένοι από το συντεχνιακό συμφέρον. Είναι αυτοί που δε θέλουν να δουν και να ομολογήσουν τον πραγματικό λόγο δημιουργίας της λεγόμενης «τεχνολογικής εκπαίδευσης» στη χώρα μας, το λόγο που τα ΤΕΙ κάθε φορά ρετουσάρονταν και πλασάρονταν μασκαρεμένα με ψεύτικες χάντρες και καθρεφτάκια στους «ιθαγενείς» (μέχρι και «ανωτατοποίηση» τους έκαναν). Και αυτός ο λόγος δεν ήταν η ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας, (η Ελλάδα ποτέ δεν μπόρεσε να φτάσει τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες των ιμπεριαλιστικών χωρών, ήταν και παραμένει χώρα μέσου επιπέδου ανάπτυξης) που απαιτούσε και μεσαία και κατώτερα στελέχη για τη στελέχωση της παραγωγής. Γι’ αυτό και τώρα που λιγόστεψαν δραματικά οι δαπάνες, το υπουργείο Παιδείας τους βάζει λουκέτο με τόση ευκολία. Ο λόγος ήταν η παραπλάνηση της νεολαίας, που διψούσε για πανεπιστημιακή μόρφωση (στην Ελλάδα αυτή η τάση έχει μακρά ιστορική παράδοση), ώστε αυτή να πάψει να συνωστίζεται στις πόρτες των Πανεπιστημίων, ασκώντας ασφυκτικές πιέσεις.
Αντιδράσεις μέχρις στιγμής (το άρθρο γράφεται Τρίτη βράδυ) επίσης υπήρξαν: από το διοικητικό προσωπικό του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης που υπογραμμίζει τα τεράστια προβλήματα που συνεπάγεται η μεταφορά θέσεων και σπουδαστών σε άλλα ΤΕΙ, από το ΤΕΙ Αθήνας, από τους φοιτητές του Ιόνιου Πανεπιστήμιου, από το ΔΣ του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, που εκφράζει την έκπληξη και την έντονη δυσφορία του για τις σαρωτικές αλλαγές που επιφέρει το σχέδιο «Αθηνά» στη δομή και τη φυσιογνωμία της Φιλοσοφικής Σχολής και οδηγεί στη συρρίκνωσή της, κ.λπ.
Μέχρι αυτή την ώρα την παραίτησή της έχει υποβάλει η διοικούσα επιτροπή του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, έχει αναστείλει επ’ αόριστον τη λειτουργία του το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και έχουν βγει στο δρόμο οι σπουδαστές του ΤΕΙ Πάτρας. Στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου επισημαίνεται το απαράδεκτο γεγονός της συγχώνευσης ενός Πολυτεχνικού Τμήματος 5ετούς φοίτησης με το Οικονομικό Τμήμα 4ετούς φοίτησης (!).
Το Συντονιστικό Οργανο της Συνόδου των Πρυτάνεων συνεδρίασε εκτάκτως και δήλωσε την κατηγορηματική αντίθεσή του στη δημιουργία του Ομοσπονδιακού Ιδρύματος, ενώ κατηγόρησε τον υπουργό Παιδείας ότι για το σχέδιο αυτό οι πρυτάνεις είχαν πλήρη άγνοια. Το Σάββατο δε, 9-2, συγκαλείται έκτακτη Σύνοδος Πρυτάνεων.
Την σφραγίδα του, όμως, είναι ανάγκη να βάλει το φοιτητικό κίνημα, καθορίζοντας εν πολλοίς και τις εξελίξεις. Απαιτώντας την κατάργηση όλων των αντιδραστικών αντιεκπαιδευτικών νόμων, Ενιαία Ανώτατη Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση πανεπιστημιακού επιπέδου, Μόρφωση και Δουλειά για όλους, δαπάνες για την Παιδεία, που να καλύπτουν πλήρως τις αυξημένες ανάγκες της.
Γιούλα Γκεσούλη

Categories
Uncategorized

9 ημέρες πίσω από τα οδοφράγματα

AFISA LIBERTATIA 9 HMERES.cdr

Πολιτικό ντοκιμαντέρ, Δανέζικη παραγωγή,1987 Μεταγλωττισμένο

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τις τελευταίες ημέρες της κατάληψης στην οδό Rezgeit στην Κοπεγχάγη. Τότε μπροστά στο κύμα της επερχόμενης καταστολής οι καταληψίες και πλήθος αλληλέγγυων αποφάσισαν να αντιπαρατεθούν στρατιωτικά με το κράτος,
προκειμένου να υπερασπιστούν την κατάληψη και το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις ζωές τους.

Το ντοκιμαντέρ μεταγλωττίστηκε και προβλήθηκε στην κατάληψη libertatia το Σεπτέμβριο του ’09, στην έξοδο από μια περίοδο αναμονής για τις καταλήψεις μιας και είχε εξαγγελθεί κρατική επίθεση ήδη από την προηγούμενη άνοιξη.

Μπορείτε να το δείτε εδώ: https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=tjrZ1qSxFf0

και σε torrent : http://www.black-tracker.gr/details.php?id=502

Categories
Uncategorized

Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξεχνούν

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=l9PujXIK5yM

Οι καλοί σου τρόποι δε σου επέτρεπαν να μιλήσεις με γεμάτο το στόμα. Είχες μπουκώσει από τη μάσα και έμεινες μουγγός όταν σκότωσαν τον Μιχάλη. Κολύμπαγες στα σάλια σου, έγλυφες τα κόκαλα της “αλλαγής” και ρούφαγες τον καταπραϋντικό χυλό της μεταπολίτευσης. Δεν άκουσες ποτέ τον πυροβολισμό. Χόρευες καρβελοτσιφτετέλια στα ορθάδικα της “γαλάζιας γενειάς” και ψάρευες κουμπαριές στη Μύκονο. Δε σε ένοιαξε. Εσύ δεν ήσουν αλήτης, δεν ήσουν περιθωριακός. Εσύ ήσουν νέος σοβαρός κομουνιστής, ήσουν περιφρουρητής του κόμματος, ήσουν πρώτος στα μαθήματα – ήσουνα πρώτος στον “αγώνα”, ήσουνα πλέον νόμιμος “επαναστάτης”. Δεν μύρισες ποτέ το αίμα. Φορούσες τόνους ινδικό πατσουλί και πολυλογάδικη θεωρία και μόστραρες τη φάτσα σου στα in κουλτουροποτεία του Κολωνακίου. Δεν είδες τίποτα. Τα μάτια σου είχαν θολώσει από τις αντανακλάσεις της βιτρίνας με τα κουστούμια και τον ζεστό κοπανιστό αέρα εισαγωγής. Δεν κατάλαβες τίποτα. Διάβαζες αθλητικές φιλάδες και σφαζόσουνα στα μπιλιάρδα για μια στημένη φάση. Ονειρευόσουνα να διοριστείς μπάτσος, δάσκαλος, εφοριακός ή έστω να κάνεις ένα “κόλπο”, μια αρπαχτή, μια κομπίνα με επιδότηση, ή να ανοίξεις ένα ιατρείο στα βόρεια προάστια, να χωθείς, να αναμιχθείς, να “γίνεις”, να “πετύχεις”. Δεν είχες παιδιά και εξ άλλου, αν είχες, θα τα μεγάλωνες αλλιώς εσύ, με αξίες, με ιδανικά, με τρόπους. Δεν έδωσες σημασία, η ζωή σου θα κυλούσε μια χαρά, γιατί να να σκάσεις για ένα 15χρονο ταραξία ; Ας καθότανε στα αυγά του είπες. Όχι πως το σκέφτηκες, αλλά έτσι είπαν όλοι οι άλλοι, έτσι είπες και συ, αυτόματα, όπως έκανες τον σταυρό σου από συνήθεια όταν πέρναγες από εκκλησία.

Πάχυνες και χόντρυνες τόσο, που έκανες κυτταρίτιδα στο μυαλό. Δεν ήθελες να μάθεις τίποτα, ούτε τη νύχτα που εκτέλεσαν τον Αλέξανδρο. Ζάπαρες ασύστολα τα “ελεύθερα” κανάλια της, Hi tech επίπεδης, τηλεόρασης σου, να ακούσεις τους δείκτες του χρηματιστηρίου και να καυλώσεις με το μέγεθος των καταθέσεων σου. Δεν θυμήθηκες. Είχες πλέον βηματοδότη στον εγκέφαλο και ταμειακή μηχανή στη καρδιά σου. Μέτραγες μονάχα αριθμούς, θυμόσουν μονάχα στατιστικές και δημοσκοπήσεις. Δεν αναρωτήθηκες για τίποτα. Από τη θαλπωρή του πανάκριβου τετρακίνητου τζίπ, χάζευες το κακόγουστο ολυμπιακό δέντρο μπροστά στο κοινοβούλιο και ένιωθες ασφαλής και προστατευμένος. Ωραίος, Ευρωπαίος, Ελληναράς κουβαρντάς, νοικοκυραίος και προπάντων περήφανος φιλήσυχος οικογενειάρχης. Δεν ανησύχησες για τίποτα. Η μεζονέτα σου ήταν χτισμένη σε γερά θεμέλια, βαμμένη με μονωτικό ξανθό του μεσημεριανάδικου, με χρυσά κάγκελα, πλαστικό γκαζόν και εντοιχισμένα παιδιά. Δεν συνειδητοποίησες πότε μεγάλωσαν τα παιδιά σου. Ο χρόνος ήταν χρήμα και το χρήμα, θηλασμός, νανούρισμα, παιδεία και ανατροφή. Μια ολάκερη ζωή ήσουν σε λαιμαργία νάρκη : “Ο μπαμπάς και η μαμά είναι κουρασμένοι και θέλουν να κοιμηθούν, σκάστε κωλόπαιδα και παίξτε στον καναπέ με το καινούργιο σας play box 360, ένα σκασμό λεφτά μας κόστισε, τι σκατά σας λείπει επιτέλους και γκρινιάζετε συνέχεια ;” Ποτέ δεν κατάλαβες τίποτα. Ροχάλιζες φαρμακωμένος από τα ψυχοφάρμακα και τα τηλεβαρβιτουρικά και ονειρευόσουνα νούμερα. Ήσουν ευτυχισμένος που, από το τίποτα, έγινες μικρό μηδενικό που ονειρεύονταν μεγάλα νούμερα.

Όταν έτσουξε ο καπνός στα μάτια σου, υπέθεσες πως καίγεται κάπου μακριά η χωματερή. Πολύ μακρυά στην υποβαθμισμένη συνοικία, εκεί που καταλήγουν τα πλούσια αποφάγια σου και τα σινιέ αποφόρια σου. Δεν ήξερες καν πως υπάρχουν δακρυγόνα, εξ άλλου είχες ξεχάσει πως έχεις δάκρυα και σε τι ακριβώς χρησιμεύουν. Γιατί να κλάψεις ; Ευημερούσες. Όταν άκουσες τον θόρυβο από τα τζάμια που έσπαζαν, φαντάστικες πως κατεδάφιζαν το γειτονικό χαμόσπιτο, εκεί που μένανε κατά δεκάδες στοιβαγμένοι κάτι μετανάστες, αυτό το άθλιο αυθαίρετο που σου χάλαγε τη θέα. Αυθαίρετο σαν το δικό σου αλλά μίζερο, σου χάλαγε την αισθητική. Ερεθίστηκες στην ιδέα να φτιαχτεί στη θέση του ένα πάρκο, αλλά μετά σκέφτηκες τις ενοχλητικές φωνές των παιδιών που παίζουν στα πάρκα και φαντάστικες πως θα ήταν καλύτερο ένα Mall. Δεν θα άνοιγες ποτέ το παράθυρο σου για να κοιτάξεις έξω, έτσι κι αλλιώς. Ποτέ δε το είχες ανοίξει, είχες αρκετά παράθυρα στο PC σου με θέα στη τσόντα και στο στοίχημα, τι ενδιαφέρον να δεις εκεί έξω ;

Όταν ένιωσες τη ζέστη απ τη φωτιά έτρεξες να περισώσεις τις πιστωτικές σου κάρτες, το κινητό, τα μετρητά και την γραβάτα. Η γραβάτα ήταν το πολυτιμότερο παράσημο σου. Η γραβάτα ήταν η ταυτότητα σου, η γραβάτα … χωρίς αυτήν ήσουν απλά ένα τίποτα, ένα τίποτα χωρίς τα αγαπημένα σου μηδενικά. Αναγκάστηκες να ανοίξεις το παράθυρο, η φωτιά σε ανάγκασε. Τέρμα η ασφάλεια, τέρμα η κλιματιζόμενη, αποστειρωμένη ζωή στο μικρό σπίτι στο λιβάδι. Τέρμα η ησυχία, τέρμα η ευταξία, τέρμα ο ύπνος, τέρμα η αποχαύνωση. Αναγκάστηκες να ανοίξεις το παράθυρο. Αναγκάστηκες να κοιτάξεις έξω. Αναγκάστηκες να αντικρίσεις επιτέλους τα παιδιά σου, γιατί τα είδες να είναι εκεί έξω, να φορούν κουκούλα και να πετούν μολότοφ. Θυμήθηκες πως θυμήθηκες να περισώσεις την γραβάτα, αλλά ξέχασες τα παιδιά σου. Θρήνησες τα ATM των τραπεζών σαν να ήτανε δικές σου, αλλά δε βρήκες λέξη να πεις για τη ζωή ενός παιδιού που θα μπορούσε να είναι το δικό σου. Σιώπησες γιατί ήταν και το δικό σου δάχτυλο μπλεγμένο στη σκανδάλη. Όχι πως είχες ενοχές, τις συνέπειες φοβόσουν. Τι ενοχές να χει το τίποτα που έγινε μηδενικό που ονειρεύεται νούμερα ; Μόνο φόβο μη χάσει την ικανότητα να αθροίζει αριθμούς μπορεί να νιώσει. Να φοβάσαι λοιπόν από δω και πέρα, όχι αόρατους εχθρούς και εισβολείς, όχι προβοκάτορες και ξένες δυνάμεις. Να φοβάσαι τα παιδιά σου, αυτά που δεν σεβάστηκες. Να φοβάσαι, άθλιο νούμερο, πως κάποια μέρα από μηδενικό θα σε κάνουν τίποτα. Να φοβάσαι. Αφού δε σού μεινε άλλο αίσθημα να νιώθεις πάρα μόνο φόβο, γιατί τα υπόλοιπα τα αντάλλαξες σε τιμή θανάτου, να φοβάσαι. Σου αξίζει να φοβάσαι. Μην ελπίζεις πως θα ξεχάσουν. Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξεχνούν.

Όσο το δικό σου παρελθόν θα πυροβολεί το μέλλον τους, τόσο για να έχουν μέλλον θα πυρπολούν το παρελθόν σου. Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξεχνούν …

Mind the Gap

bp9

Το κείμενο “Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξεχνούν” γράφτηκε από τον mind the gap και πρωτοδημοσιεύτηκε στο blog Παραλληλογράφος (parallhlografos.wordpress.com), τις ημέρες μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το Δεκέμβρη του 2011.

Categories
Uncategorized

Ανακοίνωση της κατάληψης πατησσίων 61 και Σκαραμαγκά για την εκκένωση στις 9/1/2012

Έφοδος της αστυνομίας πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 3.00 το μεσημέρι στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Στο κτίριο βρίσκονταν 7 σύντροφοι/ισσες. Η επιχείρηση ήρθε εκδικητικά λίγες ώρες μετά την επανακατάληψη της Villa Amalias και την κατάληψη των κεντρικών γραφείων της ΔΗΜΑΡ που είχαν ως αποτέλεσμα την εκκένωσή τους και τη σύλληψη και προσαγωγή περίπου 150 συντρόφων και συντροφισσών.

Η τρικομματική κυβέρνηση, οι μπάτσοι και το ΝΑΤ είναι οι βασικοί υπεύθυνοι αυτής της επίθεσης. Θα μας βρουν μπροστά τους.

Αντιγράφουμε από παλαιότερη ανακοίνωσή μας-απάντηση στην κατασταλτική στοχοποίηση της κατάληψης από τον πρόεδρο του ΝΑΤ, Χρήστο Φωτίου:

Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

Η χρόνια εγκατάλειψη του κτιρίου από το ΝΑΤ και η απόφασή του να θυμηθεί τον «σεβασμό στην ιστορικότητά του»  μετά από 3 1/2 χρόνια κατάληψης αποδεικνύει το μέγεθος τη υποκρισίας. Η κατάληψή του από εμάς έφερε την πραγματική και μοναδική αξιοποίησή του, τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με τη βοήθεια συντρόφων πολιτικών μηχανικών αναλάβαμε την αποκατάσταση των βλαβών διασφαλίζοντας παρόλα αυτά το μίνιμουμ: οι τεχνικές ανάγκες του να μην υπερβαίνουν τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και χρήσεις. Η δική μας επένδυση είναι βαθιά πολιτική και δε χρειάζεται να φορά το μανδύα μίας τεχνικής «επιστημονικοφανούς» αρτιότητας. Έτσι με μεράκι, προσοχή και με τα χέρια εκατοντάδων αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων, μετά από αμέτρητες «εργατοώρες» δημιουργικότητας,  ξεκίνησε η λειτουργία του ως αυτοοργανωμένο πολιτικό εγχείρημα και κοινωνικός χώρος. Η μέρα που μπήκαμε στο κτίριο ήταν μία μέρα απελευθέρωσής του. Ήταν η στιγμή που οι επιθυμίες μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας βρήκαν σπίτι να φωλιάσουν. Ήταν η μέρα που το κτίριο στη γωνία της Σκαραμαγκά σταμάτησε να έχει «ιδιοκτήτη» και έγινε κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η διαχείριση του κτιρίου γίνεται από την οριζόντια και αντιιεραρχική συνέλευση της κατάληψης. Το κόστος των εξόδων καλύπτεται αποκλειστικά από την ελεύθερη συνεισφορά των συντρόφων/ισσών που συμμετέχουν στη συνέλευση και των διάφορων εγχειρημάτων που στεγάζονται. Στους χώρους της κατάληψης παρουσιάζονται πολιτικές εκδηλώσεις, δραστηριοποιούνται πολιτικές ομάδες που πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους, ομάδες αυτομόρφωσης, ομάδα μαθημάτων ελληνικών σε μετανάστες, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, στεγαστική κολλεκτίβα ενώ επίσης στεγάζονται υποδομές όπως δανειστική βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, ξυλουργείο, αίθουσα Η/Υ, αίθουσα χορού και πολεμικών τεχνών, εργαστήριο ραπτικής, πίστα αναρρίχησης κα.

Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε όλοι και όλες, τα παραπάνω είναι η δική μας προσφορά στη «δέσμη μέτρων ενάντια στην πτώχευση». Οι κοινότητες αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις, αποτελούν τους τρόπους αντίστασης απέναντι στην επιχειρούμενη εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν οι κρατικοί-καπιταλιστικοί σχεδιασμοί. Οι στεγαστικές καταλήψεις, οι αυτοοοραγνωμένοι κοινωνικοί χώροι, οι πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα χαριστικά παζάρια, οι συλλογικές κουζίνες και μύριες ακόμα πρακτικές αυτοοργάνωσης της ζωής είναι ο τρόπος μας να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.  Η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, αποτελεί τη μόνη λύση ενάντια στον εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τα προβλήματα των εργαζομένων δε θα λυθούν μέσα από την παραίτηση ή τον συντεχνιακό ανταγωνισμό. Να σπάσουμε το φόβο και να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι οργανώνοντας την αντίστασή μας με όπλα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Για την κοινωνική επανάσταση.

Στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στις πλατείες, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα. Είναι το περιεχόμενό του. Είναι η απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Και οι οριζόντιες-αντιιεραρχικές συνελεύσεις τους δεν είναι απλά μέσο λήψης αποφάσεων. Είναι το περιεχόμενο της αυτοοργάνωσης. Είναι οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, όσα δεν ελέχθησαν και περιμένουν να ειπωθούν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

 

Categories
Uncategorized

Ανακοίνωση των καταληψιών της ΔΗΜ.ΑΡ.

Το χυδαιότερο κομμάτι της αστικής αριστεράς , η ΔΗΜΑΡ, ως υπεύθυνη κυβερνώσα αριστερά σύμφωνα με τις προεκλογικές της εξαγγελίες, συμμετέχει επάξια στην τρικομματική κυβέρνηση που υπερασπίζεται το κεφάλαιο και τα συμφέροντα του. Ήδη από τον σχηματισμό της κυβέρνησης φάνηκε η πολιτική ολοκληρωτισμού και μηδενικής ανοχής που θα ακολουθηθεί από τους κομματικούς εταίρους.

Η καταστολή της πολύμηνης απεργίας των Χαλυβουργών, η ναζιστικής έμπνευσης επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» σε συνδυασμό με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ των αντιφασιστών της μοτοπορείας. Το αιματοκύλισμα απεργιών στο κέντρο της Αθήνας και η διαπόμπευση νεαρών διαδηλωτών. Η εισβολή των ΕΚΑΜ στην κατάληψη Δέλτα, όπως και η εισβολή με ΜΑΤ για το σπάσιμο της απεργίας των καθαριστών στο ΑΠΘ. Το τσάκισμα των καταπιεσμένων και όσων αγωνίζονται για την κοινωνική απελευθέρωση είναι δείγμα μιας συνολικής πολίτικης γραμμής: το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης να πέσει στις πλάτες των «από κάτω». Για να διατηρηθούν αλώβητα τα πολιτικά και οικονομικά προνομία της κυρίαρχης τάξης. Το κόμμα της ΔΗΜΑΡ προσφέρει το αριστερό άλλοθι στην επίθεση αυτή. Δεν έχουμε ξεχάσει ότι ο Καμίνης ήταν η πρόταση της ΔΗΜΑΡ στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, στιγμές από το «έργο» του οποίου είναι η εκκένωση των άστεγων στο πνευματικό κέντρο Αθηνών και η εκκένωση της κατειλημμένης δημοτικής αγοράς της Κυψέλης…

Μια στιγμή αυτού του πολέμου αποτελεί και η εκκένωση της κατάληψης Villa Am alias στις 20/12/2012. Μιας κατάληψης που για 22 χρόνια προτάσσει την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την αλληλεγγύη, που στάθηκε ανάχωμα στους φασίστες και στις επιθέσεις τους, μέρα και νύχτα. Λίγες μέρες μετά ακολουθεί η εισβολή στα στέκια στην ΑΣΟΕΕ και στις ραδιοφωνίες ανατρεπτικής έκφρασης 98FM, συνδυασμένη με 17 συλλήψεις μεταναστών μικροπωλητών στον προαύλιο χώρο της σχολής.

Η κυβερνητική ρητορική περί κουκουλοφόρων και ανομίας, καλά ενορχηστρωμένη από τους ρουφιάνους των ΜΜΕ, στοχοποιούν χωρίς προσχήματα τον εσωτερικό εχθρό και κάθε κοινωνική και ταξική αντίσταση, οργανώνοντας την πολιτική εξόντωσης τους. Το τέλος των ψευδαισθήσεων περί κοινωνικής ευημερίας και κράτους πρόνοιας έρχεται να δώσει τη θέση του σ’ ένα σκληρό φασιστοποιημένο καθεστώς που το μόνο πράγμα που του έχει απομείνει για να επιβληθεί, είναι ο φόβος. Ο φόβος για τη φτώχεια, την ανεργία, την πεινά, ο φόβος της καταστολής, των φυλάκων, των φασιστικών συμμοριών , των μπάτσων…

Γιατί γνωρίζουν ότι η επιβολή της λεηλασίας και της εξόντωσης των ζωών μας δεν είναι αποτέλεσμα απόφασης, αλλά μάχης. Μιας μάχης που πρέπει να δώσουμε. Για την κατάργηση του καπιταλισμού . Για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΚΑΜΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΣΧΟΝΤΑΙ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΟΡΘΩΝΕΤΑΙ

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS

5 έως 12 Γενάρη 2013: Εβδομάδα Πανελλαδικών Δράσεων Αλληλεγγύης

Πορεία Αλληλεγγύης Σάββατο 12/1 12.00 Προπύλαια

Σύντροφοι-συντρόφισσες, Αλληλέγγυοι-Αλληλεγγύες από το κατειλημμένο κτήριο της ΔΗΜΑΡ

 

 

 

Categories
Uncategorized

Ανακοίνωση των 93 συλληφθέντων μέσα από τη ΓΑΔΑ

93Τίποτα λιγότερο από την αδιαπραγμάτευτη θέση μας για τους κοινωνικούς χώρους που στηρίζουμε και μας στηρίζουν. Τίποτα διαφορετικό από αυτό που λέμε και κάνουμε τόσα χρόνια στις καταλήψεις, στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες και στους δρόμους.

Γι’ αυτό και οι φορείς της εξουσίας που τοποθέτησαν ένοπλους φρουρούς έξω από τη Villa Amalias δεν θα μπορούσαν ποτέ να μας κάνουν να απογοητευτούμε, να λιγοψυχήσουμε, να σταματήσουμε, να σταυρώσουμε τα χέρια.

 

Σήμερα, 9 Γενάρη, σύντροφοι και συντρόφισσες ανακαταλάβαμε το κτίριο της Villa Amalias κάτω από τη μύτη των δυνάμεων καταστολής που το φρουρούσαν. Ένα κτίριο συνδεδεμένο με την ιστορία του ανατρεπτικού κινήματος εδώ και 22 χρόνια, αλλά και με τις αξίες-αρχές που νοηματοδοτεί για εμάς.

Από την πρώτη στιγμή ανοίγονται πανό και στήνεται μικροφωνική όπου διαβάζονται κείμενα. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες αλληλέγγυοι-ες συγκεντρώνονται γύρω από την κατάληψη. Δύο ώρες μετά και χωρίς εισαγγελική παρουσία, δυνάμεις των ΕΚΑΜ (συνεπικουρούμενες από όλων των ειδών τις αστυνομικές δυνάμεις καθώς και ελικόπτερου) εισέβαλαν στην κατάληψη συλλαμβάνοντάς μας.

Λίγη ώρα μετά, σύντροφοι και συντρόφισσες καταλαμβάνουν τα κεντρικά γραφεία του κυβερνητικού κόμματος της ΔΗΜΑΡ, αναδεικνύοντας την απόλυτη σύμπλευση του συγκεκριμένου φορέα με τις επιλογές του Σαμαρά και του Δένδια. Μετά από επέμβαση της αστυνομίας προσήχθησαν και οι 40 σύντροφοι και συντρόφισσες.

Το κράτος στην προσπάθειά του να ανακόψει τις κινήσεις αλληλεγγύης που ξεδιπλώνεται επιλέγει να εισβάλει σε έναν ακόμα κοινωνικό χώρο, την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας άλλους 8 συντρόφους μας.

 

Ανακαταλάβαμε τη φυλασσόμενη Villa Amalias γνωρίζοντας ότι θα δεχτούμε επίθεση και προφανώς θα συλληφθούμε. Θα το ξανακάνουμε όσες φορές χρειαστεί και για αυτήν και για οποιονδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο αντίστασης των από τα κάτω χτυπηθεί. Το ξαναλέμε ακούραστα: Δεν μας φοβίζουν ούτε τα όπλα τους, ούτε η λάσπη που πετάνε.

Με τη σημερινή ανακατάληψη αναδείξαμε ότι η ολομέτωπη επίθεση του κράτους που θέτει σήμερα στο στόχαστρο τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις δομές του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος, όπως και τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, δεν είναι μονόλογος. Η καρδιά, η θέληση για αγώνα και η επιθυμία για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας αποδεικνύονται πιο δυνατά από τους στρατούς τους.

Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν, γιατί όσες δυνάμεις καταστολής κι αν επιστρατεύσουν δεν μπορούν να καταπνίξουν την αντίσταση, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη.

Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν γιατί δεν είμαστε εκατό, είμαστε χιλιάδες. Είμαστε ένα κομμάτι του κόσμου που αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, την κρατική τρομοκρατία και τον εκφασιμό. Κομμάτι των ντόπιων και μεταναστών εργαζόμενων, ανέργων, μαθητών, αντιστεκόμενων στις γειτονιές, διωκόμενων και φυλακισμένων αγωνιστών, που δεν σκύβουν το κεφάλι. Μαζί τους υψώνουμε μια γροθιά αντίστασης όπως τη στιγμή της σύλληψής μας.

Δικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη, την οποία νιώσαμε πολύ δυνατά σήμερα. Δύναμή μας οι συλλογικές αντιστάσεις.

Στους καιρούς των μνημονίων, η επιβαλλόμενη εξαθλίωση, η ολοένα εντεινόμενη φτωχοποίηση της κοινωνίας, αποτελούν το μέλλον που επιβάλλει το κράτος και ο καπιταλισμός. Σε αυτούς τους καιρούς, που η βία του συστήματος κλιμακώνεται και το κράτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης εγκαθιδρύει τον ολοκληρωτισμό, η κοινωνική επανάσταση είναι ο μόνος δρόμος. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη στεκόμαστε συνειδητά στα πόδια μας, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, την αντίσταση, την αλληλεγγύη και επιχειρούμε να κάνουμε το ένα βήμα παραπάνω… Να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Στον καιρό που η κυρίαρχη συνθήκη είναι «θα τα χάσουμε όλα», εμείς αγωνιζόμαστε για την αντιστροφή της: «Να τα κερδίσουμε όλα!»

 

Αν δεν αλλάξουμε όλοι εμείς τα πράγματα, δεν θα το κάνει κανείς. Όλα συνεχίζονται…

 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΘΥΕΛΛΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!

 

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΣΟΕΕ, ΤΟΝ 98 FM, ΤΟ ΣΤΕΚΙ XANADU, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

 

Οι 93 συλληφθέντες της Villa Amalias

 

Εικόνα από τη συγκεντρωση αλληλεγγύης έξω από τη ΓΑΔΑ που πραγματοποιήθηκε το ίδιο βράδυ

Categories
Uncategorized

Ανακατάληψη της Villa Amalias

Σήμερα 9/1/2013 ανακαταλάβαμε τη Villa Amalias δίνοντας τέλος στο καθεστώς ανομίας στο οποίο βρισκόταν από τις 20/12/2012.

Η Villa Amalias βρίσκεται και πάλι στα χέρια του κόσμου της αντίστασης. Δίπλα στους εργάτες, τους ανέργους, τους αστέγους, ντόπιους και μετανάστες, τους αγωνιστές.

Σταθερό ανάχωμα απέναντι σε ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης που στόχο του έχει να επιβάλλει το σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στον καιρό του μνημονιακού κανιβαλισμού με συνέπεια-συνέχεια και πείσμα παίρνουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

Αλληλεγγύη στον 98FM, στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ και σε όλες τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους

ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/1/2013, 12:00, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

VILLA AMALIAS

Categories
Uncategorized

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΣΟΕΕ

Μια βδομάδα μετά την εισβολή στη Villa Amalias το κράτος εξαπέλυσε νέα επίθεση: Με αφορμή μια υποτιθέμενη  «ανώνυμη καταγγελία» για παράνομο εμπόριο την Παρασκευή το μεσημέρι οι μπάτσοι μπούκαραν στην ΑΣΟΕΕ. Λίγο πριν την έφοδο συνελήφθησαν 16 μετανάστες μικροπωλητές γύρω από το κτίριο ενώ άλλοι που βρίσκονταν μέσα πρόλαβαν και φυγαδεύτηκαν από την πίσω πόρτα. Με εντολή του εισαγγελέα ξεκίνησε έρευνα στο υπόγειο του κτιρίου όπου βρίσκονται τα στέκια. Τραβήχτηκαν φωτογραφίες και βίντεο που πλασαρήστηκαν στο δελτίο του Mega, ο χώρος χαρακτηρίστηκε ως «κέντρο ανομίας υπεύθυνο για τα επεισόδια στις πορείες», χαρακτηρισμός που στηρίχτηκε σε μια φωτογραφία ενός άδειου μπουκαλιού με στερεωμένη μια χαρτοπετσέτα ώστε να μοιάζει με μολότοφ, ενώ κατασχέθηκε ο εξοπλισμός του αυτο-οργανωμένου αναρχικού ραδιοφώνου 98 fm.

Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε πορεία από την ΑΣΟΕΕ προς το Πολυτεχνείο από αλληλέγγυους/ες που είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς, ενώ το βράδυ πραγματοποιήθηκε μια δεύτερη πορεία αντιπληροφόρησης στου Ψυρρή.

Η Villa Amalias και η ΑΣΟΕΕ δεν στοχοποιήθηκαν τυχαία. Πρόκειται για δύο καίρια σημεία που αποτελούν ανάχωμα για τη φασιστική δράση των χρυσαυγιτών στον Αγ. Παντελεήμονα, την Κυψέλη και τη γύρω περιοχή. Επιλέγοντας να χτυπήσουν εκεί αποδεικνύουν για άλλη μία φορά πως το σύστημα στηρίζεται και έχει ανάγκη την εξάπλωση των κατά τ’ άλλα «αντισυστημικών» χρυσαυγιτών προκειμένου να εφαρμόσει τα κατασταλτικά-εξοντωτικά του σχέδια. Ευελπιστούν να δουν τους νεοναζί εδραιωμένους να αλωνίζουν και να πραγματοποιούν τις δολοφονικές τους επιθέσεις, πρώτα ενάντια στους μετανάστες κι έπειτα ενάντια σε όσους αντιδρούν και αγωνίζονται για να αποτρέψουν το ξεπούλημα των ζωών μας που ετοιμάζεται εκ νέου από κυβέρνηση, αφεντικά και τραπεζίτες. Αλλά δε θα τους περάσει.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΣΑΚΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ.

 

DE STATO

Categories
Uncategorized

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ VILLA AMALIAS ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

villa1Στις 20/12/2012 μπάτσοι εισέβαλαν στην κατάληψη Villa Amalias (Αχαρνών και Χέυδεν) με την πρόφαση «ανώνυμης καταγγελίας» και συνέλαβαν 8 συντρόφους/ισσες. Αμέσως στην περιοχή άρχισαν να συγκεντρώνονται αλληλέγγυοι/ες κάποιοι από τους οποίους και προσήχθησαν ενώ όσοι βρέθηκαν στο δημαρχείο για να διαμαρτυρηθούν εκδιώχθηκαν. Στο κτίριο που ήταν περιφρουρούμενο από ματάδες διεξήχθη έρευνα με παρούσα μία συντρόφισσα η οποία στο τέλος μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ με τους υπόλοιπους συλληφθέντες/θείσες οπότε και το κτίριο σφραγίστηκε. Στις 5μισή κόπηκε το ρεύμα σε όλο το τετράγωνο προκειμένου να κλείσει η μικροφωνική που είχε στηθεί από το πρωί. Το ίδιο βράδυ ξεκίνησε αυθόρμητη πορεία από την ΑΣΟΕΕ προς τη Villa Amalias περίπου 1500 αλληλέγγυων. Αναφορικά με τους συλληφθέντες/θείσες, θα βρίσκονται κρατούμενοι στη ΓΑΔΑ μέχρι τη Δευτέρα οπότε και θα απολογηθούν. Φυσικά το όλο εγχείρημα δε θα μπορούσε να μη συνοδευτεί από τις απαραίτητες δηλώσεις από στόματος Δένδια περί «πάταξης της ανομίας με εντολή του πρωθυπουργού» και τη «συνέχιση του σκληρού έργου της ΕΛ.ΑΣ για την αποκατάσταση της νομιμότητας».

Όμως, σε ποια ανομία αναφέρεται; Αντίθετα με το πως παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ οι καταλήψεις δεν είναι κλειστοί χώροι τους οποίους έχουν σφετεριστεί ολιγάριθμες κλίκες για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα ή να στεγάσουν τις εγκληματικές τους ενέργειες. Στη Villa Amalias όπως και σε δεκάδες άλλες καταλήψεις πραγματοποιούνται δραστηριότητες (καλλιτεχνικές, αθλητικές, ψυχαγωγικές, επιμορφωτικές, πολιτικές κ.α.) η πρόσβαση στις οποίες είναι ελεύθερη για όλους και η οργάνωση των οποίων γίνεται με αντι-ιεραρχικές διαδικασίες αυτοδιαχείρισης. Στον αντίποδα της εμπορευματοποίησης του καπιταλιστικού συστήματος, ο καθένας συμμετέχει εθελούσια στη στήριξη και την οργάνωσή τους σύμφωνα με τον τρόπο που μπορεί και ανάλογα με τις δυνατότητές του. Πρόκειται για ένα πλήγμα απευθείας στα θεμέλια του καπιταλισμού, στην πεποίθηση δηλαδή ότι όλα πρέπει να κοστολογούνται, να αγοράζονται και να πουλιούνται, πρόκειται για την έμπρακτη αμφισβήτηση του θεσμού της ιδιοκτησίας πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε το προνομιακό-εξουσιαστικό σύστημα και χάρη στον οποίο (με την υποβοήθηση της δομικής βίας) επιτυγχάνεται η διατήρηση της εξουσίας-εκμετάλλευσης. Οι καταλήψεις είναι ζωτικά μέρη του κινήματος, πεδία κοινωνικοποίησης και πολιτικής ζύμωσης, ορμητήρια αγώνα, δράσης και οργάνωσης για την ατομική απελευθέρωση και την κοινωνική επανάστασή, ενάντια στην εξουσία. Είναι μέσο πάλης και πράξη απαξίωσης και χειραφέτησης από το σύστημα, είναι μικρές απόπειρες για την εφαρμογή των αναρχικών ιδεών μέσα σε μια εξουσιαστική κοινωνία. Η εύρυθμη και εποικοδομητική λειτουργία τους είναι η απτή απόδειξη της ικανότητας για αποτελεσματική διαχείριση των χώρων, των αγαθών και των σχέσεων εν τη απουσία κηδεμόνων, ειδικών και κουμανταδόρων.  Οι καταλήψεις αποτελούν δείγμα μιας κοινωνίας οργανωμένης με βάση  τις αρχές της αλληλεγγύης, της εθελοντικής συνεργασίας, της αλληλοβοήθειας και της αμοιβαιότητας και η ύπαρξή τους στηρίζεται στην κοινωνική τους απεύθυνση και αποδοχή.

Και τότε ποιοι είναι οι εγκληματίες που ανομούν; Είναι οι καπιταλιστές και τα αφεντικά που μας εκμεταλλεύονται και κερδοσκοπούν από την εργασία μας, είναι οι πολιτικοί που με νόμους και διατάγματα υπερασπίζονται τα συμφέροντα και τα προνόμιά τους και οι δικαστές που τα εφαρμόζουν, είναι οι μπάτσοι που τους προστατεύουν και τα σκυλιά τους οι φασίστες που αποπερατώνουν όσα η ΕΛ.ΑΣ δε μπορεί για λόγους «βιτρίνας» και σπέρνουν το μίσος μεταξύ των καταπιεσμένων και διαιρούν το κίνημα. Όλοι αυτοί είναι ο πραγματικός εχθρός και όχι τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που με το λόγο και τις πράξεις τους προσπαθούν να ανατρέψουν το σάπιο σύστημα που μας έχουν φορτώσει.

 

ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΡΑΤΙΣΤΕΣ, ΔΕΝΔΙΑ, ΚΑΜΙΝΗ

Η VILLA AMALIAS ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

 

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

DE STATO